Tο θέμα δεν είναι ο εθνικισμός κι η αναζωπύρωσή του καθώς δεν είναι σώφρον να υπονοούμε ότι όποιος διαφωνεί είναι φασίστας (είναι και μέγιστη ειρωνία). Το θέμα είναι ότι η αναζήτηση "εμπνευσης" συγκρούεται με το κοινό αίσθημα δεδομένου ότι τα ιστορικά γεγονότα είναι ακόμα αρκετά νωπά ώστε να υπάρχουν εν ζωή μάρτυρες ή να έχουμε εμείς οι ζώντες αυτήκοες αναμνήσεις διηγήσεων από μάρτυρές τους. Όπως η Ρεπούση που σωστά τα έλεγε μεν από επιστημονικής απόψεως σε αρκετά θέματα αλλά η αποκλιμάκωση του προσφυγικού ελληνισμού ειδικά βρήκε τοίχο στις διηγήσεις που είχαμε από συγγενείς μέσα στο ίδιο μας το σπίτι που έζησαν την φρίκη στο πετσί τους. Άλλωστε όπως σχολίασα και σε άλλο άρθρο σχετικά ας μας δώσει ο κ.Φίλης κάποιο παράδειγμα που δεν έγινε εθνοκάθαρση που να περιελάμβανε και εγκλήματα πολέμου. Δεν τίθεται αμφιβολία πάντως ότι τέτοια περιστατικά είναι βούτυρο στο ψωμί εκείνων που όντως λαϊκίζουν με ψευτοπατριωτικές κορώνες.