Κάτι δεν συνειδητοποιούν (ή δεν θέλουν να παραδεχτούν ότι συνειδητοποιούν) στην ΝΔ.Ο λόγος που έχασαν ψήφους έχει να κάνει κυρίως με τα εξής1. Υπάρχει διάχυτη η εντύπωση ότι η ΝΔ δεν επιθυμεί πραγματικά τις μεταρρυθμίσεις που έχει υποστηρίξει με την ψήφο της στην Βουλή, σιγοντάροντας τον ΣΥΡΙΖΑ σε αυτό, μιας και και οι δύο ομιλούν περί απάλυνσης του Μνημονίου κλπ. Επιπλέον ότι αν παραλάβει την εξουσία θα ξαναρχίσει το ρουσφετολόγι, όπως γινεται ως σήμερα που μιλάμε από όλα τα κόμματα που κυβέρνησαν.Το θέμα είναι ότι ο συνειδητοποιημένος κεντροδεξιός ψηφοφόρος που πιστεύει στην φιλελεύθερη οικονομία κατανοεί ότι πρέπει να γίνουν οι σκληρότατες μεταρρυθμίσεις του Μνημονίου αν πρόκειται να ξεκολλήσει η οικονμία, εδώ που φτάσαμε, από τις κολοσσιαίες "τρύπες" του παρελθόντος και από το πελατειακό κράτος. Έτσι, αυτόν τον ψηφοφόρο η ΝΔ τον χάνει. Ψήφισε άλλα μικρότερα κόμματα, ή λευκό, ή απείχε (κατά την γνώμη μου μεγάλο ποσοστό της σκεπτόμενης ΝΔ απείχε). 2. Παρά την δεδομένη διάθεση εξευρωπαϊσμού η ΝΔ δείχνει μια κωλυσιεργία σε θέματα κοινωνικά που δεν δεσμεύονται από το Μνημόνιο, διστάζοντας να τεθεί υπέρ των μεταρρυθμίσεων για να μην απομακρύνει το τέρμα δεξιό της "υποψηφιο" κοινό που θέλει να φαίνεται "παραδοσιακό" και Ελληνορθόδοξο. Με τον τρόπο αυτό όμως στέλνει ψηφοφόρους στο Ποτάμι, στο Πασόκ, ακόμα και στην Ένωση Κεντρώων και φυσικά και στην αποχή. 3. Η κωλυσιεργία όμως αυτή δεν μοιάζει να είναι και διατρανωμένη πεποίθηση (αμφιβάλλω αν εκτός κάποιων ακραίων οι περισσότεροι βουλευτές της έχουν σαφείς αντιρρήσεις για τα κοινωνικά θέματα που δεν επηρρεάζουν την οικονομία άμεσα), στέλνοντας έτσι ψηφοφόρους στην Χ.Α που δεν έχει κώλλυμα να υποστηρίξει ακραίες θέσεις!4.Η συμβιβαστική και συνεργατική "τακτική" που ακολούθησε ο Μεϊμαράκης προσωπικά μόνο ως συν μπορεί να εκληφθεί από οποιονδήποτε νοήμονα άνθρωπο. Τι έπρεπε να κάνει δηλαδή, να αφήσει να καταποντιστούν τα πάντα το τραγικό καλοκαίρι που μας πέρασε? Αυτό θα του το συγχωρούσε η Ιστορία?Ωστόσο στα καθ'ημάς αυτό προσμετράται στα μείον ψηφοφορικά επειδή ο ανώριμος λαός μας (τουλάχιστον ένα τμήμα του) βλέπει την αναμέτρηση σαν ένα ντέρμπι με σχεδόν ποδοσφαιρικούς όρους. Και μάλιστα όχι μόνο αυτό αλλά αυτή η πεποίθηση ερεθίζεται από τις δημοσκοπήσεις (μιλούσαν με ορολογία ντέρμπυ, αν θυμάστε, πιθανότατα εσκεμμένα) και από τον ίδιο τον Τσίπρα που γιγαντώθηκε με τον λαϊκισμό του διχασμού σε Μνημόνιο-Αντιμνημόνιο. Σε καταστάσεις ντέρμπυ ευνοείται αυτός που έχει την αύρα του νικητή μεν (Τσίπρας, με την ώθηση του Γενάρη ακόμα) αλλά και το αουτσάϊντερ δε από μερίδα του κοινού (Τσίπρας, με το αφήγημα "πρώτη φορά Αριστερά", το "πιεσμένο στο Eurogroup παιδί νε τον έρπη στα χείλη", τον "νεαρό ηγέτη που δεν είναι από πολιτικό τζάκι" κλπ). Win win situation δηλαδή για τον Τσίπρα που πράγματι πέτυχε έτσι μια διαφορά 7 μονάδων. Νομίζω η ΝΔ για να μαζέψει συμπαγές κοινό πρέπει ή να αποβάλλει τα αγκυλωτικά ακραία στοιχεία της και να προβάλλει ως το μοναδικό αστικό ευρωπαϊκό κόμμα παραδεδειγμένης εμπειρίας στην διαχείριση κράτους (που όμως ΔΕΝ θα το κάνει γιατί οι δύσκολοι καιροί στρέφουν διαχρονικά τον φοβισμένο κόσμο ακροδεξιά) ή να αποβάλλει τον παραδοσιακό καραμανλικό της χαρακτήρα και να δείξει μια σκληροπυρηνική στάση (που επίσης ΔΕΝ θα το κάνει γιατί θα είναι σαν να παθαίνει μετάλλαξη και να γίνεται κάτι άλλο). Βιώνει δηλαδή ένα σχετικό αδιέξοδο.
