Στάνταρ. Κάθε τρεις και λίγο βγαίνει ο Άνθιμος και ο Αμβρόσιος και μιλάνε για "θανάσιμα αμαρτήματα" και "βόθρους δυσωδίας" και όλα αυτά είναι στα πλαίσια της αγάπης προς τον συνάνθρωπο. Στο δε παρελθόν της η εκκλησία (βυζάντιο και πίσω αλλά ακόμη και στην τουρκοκρατία) μια χαρά έκανε και τις δικές της διώξεις και τους αφορισμούς, πάντα σε αγαστή συνέργεια με τον εκάστοτε αυτοκράτορα ή πασά.Για τα του στρατού και το μάτσο άντριλίκι, ισχύει. Όπως ισχύει και ο υποχρεωτικός εκκλησιασμός τις κυριακές, οι προσευχές καθε βράδυ, οι εκκλησιαστικοί ιερείς και οι κατηχήσεις κάθε τρεις και λίγο. Το να ισχυριστεις οτι στην ελλάδα ο στρατός είναι άντρο αθεϊσμού είναι αστείο.Για τον μισογυνισμό της εκκλησίας τα έχει γράψει πολύ καλύτερα από μένα ο Ροϊδης roides.wordpress.com/2008/03/12/misso120308/