Με αφορμή την κα Βαλαβάνη και τη θεση της για το ΦΠΑ, διάφορα που είπε χθες ο Τσίπρας και λοιπες μεγαλές ή μικρες κωλοτουμπιτσες, μου έρχεται στο μυαλό ένα σενάριο επιστημονικής φαντασίας απέναντι στην πραγματικότητα του πολιτικού μας συστήματος.Σε 6 χρόνια έχουμε αλλάξει 4 κυβερνησεις νομίζω με 3 εκλογικές αναμετρήσεις. Κάθε φορά η αντιπολίτευση υπόσχεθηκε παπάδες για να καταλήξει - στη λογική του ρεαλισμού - να κάνει οτι έκαναν οι προηγούμενοι. Εάν - λεω εγω τώρα η χαζή - στα κόμματα δεν ειχαν την αντίληψη οτι μονο αυτοί κατέχουν την απόλυτη λύση σωτηρίας και οταν βρεθήκαμε στα δύσκολα, καθόντουσαν ολοι μαζι με μια συμφωνία στα βασικά, μάλλον δε θα είμαστε στο χάλι που είμαστε, πιθανόν να είχαμε λύσει καποια προβλήματα πολύ νωρίτερα και δεν θα είχαμε χωριστεί σε γερμανοτσολιάδες ή πατριώτες.Και μη μου πειτε τωρα για αλλη κατευθυνση πολιτικής φιλολαϊκή ή υπέρ του κεφαλαίου ή αλλα διάφορα του τύπου οι αδιάφθοροι... διότι και ο Συριζα πχ τη φορολογία των εφοπλιστών την έκανε γαργαρα και πολλά απο τα στελέχη του χρόνια τώρα βρίσκονται μέσα ή περιξ του πολιτικού συστήματος.Οπωσδήποτε λοιπόν καπου στον κορακα θα έβρισκαν κοινά σημεία εαν δεν ψαχνόντουσαν ποιος θα πάρει την καρεκλα! Μου είναι πραγματικα δυσκολο πλέον να έχω μόνο θετική αντίδραση σε κάποια καλή κίνηση της κυβέρνησης καθώς αυτόματα μου έρχονται στο μυαλό οι παραπανω χαζές σκέψεις περί συναίνεσης και νιωθω μια μελαγχολία ή και θυμό.Πόση φορολογία ή μνημόνια / συμβολαια / συμφωνίες θα φαμε ακόμη χειροκροτώντας καθε φορά την "νέα πολιτική" του επόμενου απέναντι στον προηγούμενο?