Χωρίς πλάκα, το μόνο που αποδεικνύουν τα σχόλια είναι ότι στην Ελλάδα, ο συγγραφέας είναι όντως ο τελευταίος τροχός της αμάξης.Λέει ότι οι βιβλιοθήκες δίνουν αντίτυπα των βιβλίων της χωρίς την άδειά της. Αυτό σημαίνει ότι όντως επωφελούνται από τον κόπο της σε βάρος της. Το ότι είναι οικονομικά εύπορη δε σημαίνει τίποτα. Τα περισσότερα σχόλια ουσιαστικά της επιτίθενται επειδή κανένας δεν παίρνει στα σοβαρά τον πλούσιο που θέλει να εισπράττει όλη την αμοιβή του, την οποία έχει κερδίσει.Ρεαλιστικά, οι βιβλιοθήκες δε θα τηρούν πάντα τους νόμους περί πνευματικών δικαιωμάτων, ούτε θα σταματήσει η πειρατεία στις υπόλοιπες μορφές της. Αλλά τουλάχιστον μην επιτίθεστε στο δημιουργό που διαμαρτύρεται για την κατάσταση. Έχει κάθε δικαίωμα να το κάνει. Επένδυσε το χρόνο του, τον κόπο του, την ευφυία και τη φαντασία του στο έργο για το οποίο αισθάνεσαι ότι δε χρειάζεται να τον πληρώσεις. Όσο για την άποψη ότι η συγγραφή είναι λειτούργημα: είναι και επάγγελμα, εκτός αν περιμένεις ότι φαγητό θα υλοποιηθεί μαγικά στο τραπέζι και οι λογαριασμοί θα πληρωθούν από μόνοι τους. Ο κακοπληρωμένος συγγραφέας που της όρμησε στο τέλος του άρθρου θα έπρεπε να πάει να της στήσει άγαλμα. Λέει αλήθειες με τις οποίες πολλοί πνευματικοί δημιουργοί έρχονται αντιμέτωποι, αλλά κανένας δεν είχε τα κότσια να τις πει. Και κρίνοντας από την αντίδραση που είχε το άρθρο, μπορεί και να είχαν δίκιο.