i'm wasting my young years που λέει κ το τραγούδι. κ είναι τα καλύτερα μου ρε γαμώτο, τα πιο παραγωγικά μου..εκεί λίγο πριν τα 30.η ζωή μου κάποτε είχε μπει στις ράγες τώρα πια απλά έχει αδρανοποιηθεί, έχει μείνει στάσιμη, κ γω ακόμα εδώ να θέλω αλλά να νιώθω ότι δε μπορώ πια.να βλέπω το βλέμμα των γονιών μου όταν τους ρωτάνε οι φίλοι τους τι κάνω κ να πονάω. κ να μη βλέπεις απάντηση στα βιογραφικά..κ να ανναρωτιέσαι γτ σπούδασες, αν έχασες το χρόνο κ τα χρήματα των γονιών σου, αν έκανες λάθος επιλογές, γιατί δεν ξανάφυγες στο εξωτερικό τότε που μπορούσες, αν αν αν αν...κ να ρωτάνε τι κάνω τόσες ώρες με αυτό το μαραφέτι.ε λοιπόν ξέρετε κάτι; αυτό το μαραφέτι μόλις με έκανε να αισθανθώ λίγο καλύτερα γνωρίζοντας ότι δεν είμαι μόνος μου.κ που μέσα από την ανωνυμία μίλησα για πράγματα που δεν τολμώ να μοιραστώ με κανέναν, λόγω ντροπής...