Όλοι έχουμε περάσει από τη ''φάση των πανελλήνιων..Είμαι 23 χρόνων και θυμάμαι τα συναισθήματα που είχα όταν έδινα και γω..Δεν ήταν κάτι εύκολο και ούτε είχα ρίξει το τρελό διάβασμα..Δεν είναι μαρτύριο οι πανελλήνιες..Αν θέλεις να πετύχεις πρέπει να διαβάσεις..Οι καθηγητές που μας έκανα μάθημα στην τρίτη λυκείου στα μαθήματα κατεύθυνσης δυστυχώς το μόνο που τους ενδιέφερε ήταν να βγάλουν την ύλη και τίποτα παραπάνω..Λίγοι νοιάζονταν αν πραγματικά καταλαβαίναμε αυτά που μας δίδασκαν..Παιδεία σωστή δεν υπάρχει και δεν ξέρω αν θα υπάρξει ποτέ.Οι γονείς μου ποτέ δεν με πίεσαν ήταν πολύ χαλαροί όποιο κι αν ήταν το αποτέλεσμα.Αφού βγήκαν τα αποτελέσματα είχα βγάλει 11.500 μόρια μόνο που εκείνη τη χρονιά έχασα τον πατέρα μου..Υπάρχουν χιλιάδες άλλα πράγματα πιο σοβαρά...Δεν είναι το τέλος του κόσμου..Αν έχεις έστω και λίγο πείσμα μέσα σου,εγωισμό,τσαγανό,πίστη στον εαυτό σου,μπορείς να κάνεις τα πάντα..Ότι ποθεί η ψυχή σου..Και σε αυτό παίζει μεγάλο ρόλο η οικογένεια..Πως σε μεγάλωσαν οι γονείς σου..Από κει ξεκινάνε όλα..