Μα το να σε αφήνει τόσο αβοήθητο το ότι μοιάζουν κάποια πράγματα, σημαίνει ότι η θεωρία των δύο άκρων απλώς σε εξοπλίζει βοηθητικά πάνω σε μια στεγνή και στείρα φαινομενικότητα. Αλλιώς, όσο θα πρεπε να μην βιάζονται όσοι μιλούν για προβοκάτσια, άλλο τόσο θα πρεπε και συ που προδικάζεις το ότι είναι ένα και μόνο πραγμα, αριστεροί. Τα φαινόμενα απατούν, η αντίδραση καταδικάζει τα πάντα βολικά από όπου και αν προέρχονται και η συντήρηση παιρνει μονοπωλιακά το πρόσωπο του φιλελευθερισμου.Και οπότε, προσωπικά, αναγκάζομαι να μην επικαλούμαι πια καμιά ορθη λογική. Απλώς θα ρωτήσω το εξής, και δεν περιμένω πια απαντήσεις, αλλά περισσότερο κάτι που μοιάζει με απαντήσεις:Δύο άκρα: ποιο είναι το θέμα μας, το "δύο" ή το "άκρα"; Η φαινομενολογική αντιμετώπιση του ερωτήματος, είναι νηπιακού επιπέδου, αφού η θεωρία των άκρων είναι ακόμη θεωρία, άρα και οι λέξεις που την περιγράφουν κατασκεύασμα, άρα ίσως και λάθος λέξεις, άρα και λάθος θεωρία.