Άλλο να επιδιώκεις κάποιες στιγμες η περιόδους της ζωής σου τη μοναξιά και άλλο να σου γίνει βίωμα....έχει τεράστια διαφοράΠροσωπικά και διακοπές έχω κάνει μόνη,και σινέμά πηγαίνω κλπ κλπ και το απολαμβάνω....όμως κάποια μεγάλη περίοδο της ζωής μου πέρασα μεγάλη μοναξιά χωρις να την αποζητώ και φυσικά ένιωθα πολυ ασχημα...ούτε στο σούπερ μάρκετ δεν ήθελα να πάω διότι νόμιζα πως ολος ο κόσμος εμένα κοιτούσε-ένιωθα πως όλοι ήξεραν πως είμαι μόνη,χωρις φίλους(μονο με γνωστους) και πως υποφέρω... φυσικά δεν είναι εύκολο να βρείς παρέες οταν ΕΣΥ το θες έιδικά αν δεν είσαι γυρω στα 20.Το πρόβλημα σε όλο αυτο είναι πως μετά σου γίνεται συνηθεια.Οπότε εχει διαφορά μοναξιά με μοναξιά και φυσικά ο τίτλος του θέματος είναι απόλυτα εύστοχος.