Αγαπητέ/Αγαπητή εδώ έχω πάρει κοτζάμ Νόμπελ Οικονομικών,πιστεύετε ότι με νοιάζει ένας οποιοσδήποτε τίτλος ευγένειας;Ας είμαστε σοβαροί. Όσον αφορά την Ελίζαμπεθ,,συνάντησα την ηγέτιδα της Βρετανικής Κοινοπολιτείας,η οποία αριθμεί κοντά στο 1 δις υπηκόους κι έβγαζα από το 1931 έως το 1950 ψωμί (δηλαδή λίρες με τη φάτσα της πάνω)στο LSE.Tι περιμένατε από'μένα,να την έβριζα;;;; Όσον αφορά τον Αύγουστο της Χιλής (γιατί κι εγώ Αύγουστο έχω στ'όνομά μου),όντως με είχε καλέσει για 2-3 εβδομάδες για να του δώσω συμβουλές πώς θα μπορούσε να ανορθωθεί η παραπαίουσα χιλιανή οικονομία.Μόλις του'πα αυτά τα περίεργα της Αυστριακής Σχολής (κατάργηση έμμεσων κι άλλων φόρων κ.ά.) που υποστήριζα,ευγενικά με ξαπόστειλε.Όσο για την ελευθερία,δε θυμάμαι αυτήν τη δήλωση (γιατί πέρα απ'την πλάκα,εγώ που τα'γραφω δεν έχω κάνει διδακτορικό στον Χάγιεκ,ένα λινκ θα διευκόλυνε,όχι γιατί σας αμφισβητώ) ο συνάδελφος στο Σικάγο Φρίντμαν υποστήριζε ότι χωρίς οικονομική ελευθερία δεν υπάρχει πολιτική και κοινωνική ελευθερία.Μάλλον την οικονομική θα εννοούσα ή θα έδινα βαρύνουσα σημασία σ'αυτή.Στη Βρετανία,αυτή η άποψη του Φρίντμαν επαληθεύτηκε.Η ομοφυλοφιλική επάφή/σχέση,για παράδειγμα,ήταν παράνομη μέχρι το 1967 κι η φίλη μου η Μάργκαρετ (Θεός σχωρές την) πέρασε το section 28,έναν καραομοφοβικό νόμο όμως σε μια δεκαετία περίπου αυτά αποτελούσαν παρελθόν κι η σημερινή Βρετανία είναι μια από τις πιο φιλελεύθερες κοινωνικά χώρες.Ο Πινοτσέτ άλλωστε δικτάτορας ήταν,με τη βία εφάρμοζε τα πάντα,είτε συμφωνούσε ο λαός είτε όχι.Κι η χώρα που άφησε ο Πινοτσέτ μετά την αναίμακτη αποχώρησή του μέσω δημοψηφίσματος,εφαρμόζοντας οικονομικές πολιτικές οι οποίες ανταποκρίνονταν στις οικονομικές μου θεωρίες,ήταν μέχρι την πρόσφατη ανάπτυξη της Βραζιλίας σταθερά η πλουσιότερη της Λατινικής Αμερικής.Ε,μη μου πείτε ότι εγώ έφερα τον Πινοτσέτ! Τέλος,η παρούσα κρίση συνέβη 28 χρόνια μετά (2008) από τη φυγή της Μάργκαρετ,με τους Εργατικούς 11 σερί χρόνια στην εξουσία (97-08).Όσο για τον δείκτη Gini,καμία διαφωνία.Σύμφωνα με το λινκ σας,από την αρχή των χρόνων της μέχρι το το τέλος τους,αυξήθηκε κατά 0,09.Μόνο που υπάρχει μια λεπτομέρεια.Για να υπάρχει δίκαιη ανακατανομή του πλούτου,πρέπει να υπάρχει και πλούτος.Το ΑΕΠ της Βρετανίας σε πραγματικούς όρους (δηλαδή με υπολογισμένο τον πληθωρισμό) αυξήθηκε 4% το 86,4,6% το 87 και 5% το 88.Ορίστε και το λινκ http://reason.com/archives/2013/04/08/how-margaret-thatcher-brought-economic-f Μοιράστηκε πολύ περισσότερος πλούτος,πιο άνισα (όχι βέβαια δραματικά),καθώς και δόθηκε η ευκαιρία τότε σε πάρα πολλούς Βρετανούς που έμεναν σε κρατικά επιδοτούμενα σπίτια να γίνουν ιδιοκτήτες σε άλλα δικά τους.Δεν το λέτε κι άσχημο.Η Μάργκαρετ,δυστυχώς,όσον αφορά την κοινωνία δεν άκουγε τον στενό της σύμβουλο Φρίντμαν που υποστήριζε ότι ''The ultimate operative unit in our society is the family,not the individual.'' (Capitalism And Freedom,σελίδα 33,3η παράγραφος,2η & 3η σειρά,έκδοση του 2002 από τις εκδόσεις του Πανεπιστημίου του Σικάγο).Τι να κάνουμε,λάθος της αλλά άνθρωπος ήταν,λάθη έκανε. Συμπερασματικά,νομίζω ότι ήσαστε λίγο άδικος/άδικη μαζί μου.Δεν πειράζει,εκεί που είμαι τώρα,πολύ που νοιάζομαι.Καλά να περνάτε!
