Αυτό που συνειδητοποιώ διαβάζοντας το άρθρο είναι ότι αυτοί στους οποίους αναφέρετε το άρθρο ακόμη και οι σχολιαστές (εκτός του /της sogl), βλέπουν τόσο κοντόφθαλμα και δεν εντοπίζουν το πρόβλημα στην πραγματική του διάσταση! Και εξηγούμαι με βάση , φυσικά, την προσωπική μου εμπειρία , δράση και στάση στην κοινωνία που ζω και εργάζομαι. Με τη γυναίκα μου έχουμε αποκτήσει πέντε παιδιά , το πέμπτο μάλιστα παιδί της κρίσης (γεννήθηκε στις αρχές Ιανουαρίου)χωρίς να ανήκουμε σε κάποια φανατισμένη θρησκευτική ή άλλη ομάδα που μας υποχρεώνει προς αυτή την κατεύθυνση και έχοντας πλήρη συνείδηση των πράξεών μας. Το εισόδημά μας είναι ένας αρκετά καλός μισθός από την πλευρά μου , η γυναίκα μου δεν εργάζεται και φροντίζει τα παιδιά μας, δεν είναι αρκετό όμως για να ζήσουμε όπως η κοινωνία «προστάζει». Το διάστημα πριν αποκτήσουμε το πρώτο μας παιδί όλη τη μέρα γυρίζαμε από καφέ σε καφέ ,βόλτες στην αγορά ,ψώνια, τσιπουράδικα, κινηματογράφο και άλλα πολλά και πραγματικά το διασκεδάσαμε. Σιγά, σιγά αυτά υποχώρησαν και αποτελούν μια ευχάριστη ανάμνηση… Στα παιδιά μας, από μικρά ακόμη, προσπαθήσαμε να τους δείξουμε , με κόπο πολλές φορές, πως οι ανάγκες μας είναι πολύ μικρότερες από αυτές που προσπαθεί η κοινωνία γύρω μας να μας πλασάρει και πως πρέπει να ζούμε την κάθε μας μέρα απολαμβάνοντάς την και να είμαστε αυτάρκεις. Τώρα είμαστε στο σπίτι και απολαμβάνουμε την παρέα μεταξύ μας , παίζοντας επιτραπέζια παιγνίδια , βλέποντας ταινίες, διαβάζοντας κ.λ.π.Θεωρώ λοιπόν πως είναι απαράδεκτο να μην κάνω παιδιά επειδή δεν έχω αρκετά χρήματα (δεν ισχύει αυτό πάντα)και θα στερήσω πράγματα και απολαύσεις από τον εαυτό μου! Επίσης, να μένει η γυναίκα μου έγκυος και να κάνει έκτρωση ,επειδή δεν μεριμνήσαμε να πάρουμε τις απαραίτητες προφυλάξεις , αγνοώντας τις ψυχοσωματικές συνέπειες μιας έκτρωσης, για τις οποίες δεν έχω ποτέ ακούσει να αναφέρεται κανένας ειδήμων (πάντα με εκνεύριζε η ερώτηση των συναδέλφων στο άκουσμα μιας νέας εγκυμοσύνης μας: «Θα το κρατήσετε;»). Ή πάλι, να έχεις ένα κράτος πρόνοιας το οποίο προνοεί ισοπεδωτικά ώστε να περικόψει τα πενιχρά επιδόματα που έδινε στις οικογένειες, για να πληρώνει ακόμη υπεράριθμους υπαλλήλους χωρίς αντικείμενο εργασίας από τη μια (μια βόλτα στους περισσότερους δήμους και δημόσιες υπηρεσίες είναι αρκετή) και από την άλλη κάποιες υπηρεσίες και Νοσοκομεία να υπολειτουργούν χωρίς αρκετούς υπαλλήλους.Οι σύλλογοι πολυτέκνων ζὠντας ακόμη στην εποχή της τουρκοκρατίας μας απειλούν μέσω των περιοδικών τους , πως οι Τούρκοι θα μας κατακτήσουν επειδή κάνουν πολλά παιδιά…. Και χρησιμοποιούν την όποια επιρροή τους στην προσωπική πολιτική τους εξέλιξη….Από το Νηπιαγωγείο ακόμη τα παιδιά μας μαθαίνουν πώς να γίνουν σωστοί καταναλωτές, και συνεχίζουν έτσι και στο Δημοτικό και στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο λαμβάνοντας πενιχρές δόσεις παιδείας και συνεχίζοντας το μοντέλο της παπαγαλίας , παρά τις αντίθετες κατευθύνσεις των προγραμμάτων εκπαίδευσης , χωρίς να τους βοηθούν να αναπτύξουν την κριτική σκέψη. (Ακόμη με κοιτούν σαν εξωγήινο οι άλλες μητέρες στο νηπιαγωγείο επειδή δεν δέχτηκα να αγοράσω μια στολή εποχής για την κόρη μου για μια φτηνιάρικη χριστουγεννιάτικη παράσταση που ετοίμαζαν για τη γιορτή του σχολείου και επειδή δεν δέχτηκα να συνεισφέρω για να πληρώσουμε επαγγελματία φωτογράφο να βγάλει φωτογραφίες και βίντεο από τη γιορτή (τους είπα πως θα ντύσω την κόρη μου «το κοριτσάκι με τα σπίρτα» για τη γιορτή!)Αν με ρωτήσετε αν φοβάμαι για το μέλλον των παιδιών μου , θα σας απαντήσω πως ανησυχώ αλλά ΔΕΝ φοβάμαι. Όσο οι δυνάμεις μου (σωματικές και ψυχικές) μου το επιτρέπουν θα αγωνίζομαι για να τους εξασφαλίσω (με την ενεργό συμμετοχή και της μητέρας τους) τα εφόδια για να μπορούν να στέκονται γερά στα πόδια τους και να αντιμετωπίζουν κάθε είδους προκλήσεις και κρίσεις.Όσο για τους πολιτικάντηδες και τους παρατρεχάμενούς τους που αποφασίζουν για μας:Η ζωή τους και η ζωή μου… Ο καθένας μας θα έχει το τέλος που του ταιριάζει!Υ.Γ. Όπως λέει και κάποιος φίλος μου: «Να είμαστε αισιόδοξοι ότι θα αλλάξει κάτι στην Ελλάδα όταν οι Έλληνες μάθουν πού να καπνίζουν και πού να παρκάρουν».