Βαρέθηκα να πρέπει να απολογούμαστε όσοι έχουμε "ανακατευτεί" - με τάσεις εμετού - τις τελέυταίες μέρες, επειδή κατανοούμε τα ΑΥΤΟΝΟΗΤΑ. Οχι φίλοι μου, ο μπάτσος δεν έχει δικαίωμα να με ακουμπάει ό,τι κι αν έχω κάνει. Γκέγκε????? Το θλιβερό - λυπηρο - σοκαριστικό είναι ότι έχουμε να κάνουμε με ΠΑΙΔΙΑ. Είκοσι χρονών παιδιά που έχουν μπερδέψει την πολιτική στάση και θέση με την εφαρμογή της βίας. Τα ίδια δυστυχώς πιστεύουν ότι έτσι χτυπούν το σύστημα όμως γίνονται θύματα αυτού του συστήματος. Πόση οργή & πόνο μπορεί να κουβαλαέι ένας 16χρονος που βλέπει να ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΝ ΧΩΡΙΣ ΛΟΓΟ τον κολλητό του?? Πόσο μπορεί να παρανοήσει μεγαλώνοντας??? Λυπάμαι και θλίβομαι πραγματικα, είναι μικρά παιδιά. Και σίγουρα ο τρόπος να τα βοηθήσουμε δεν είναι ούτε το ξύλο, ούτε η κατακραυγή. Δεν εξελισσόμαστε έτσι, δυστυχώς.