Το να συγχωρέσεις και να αγαπήσεις τον εαυτό σου όπως γράφεις και που δείχνει αγκύλωση σε φοβίες, βρίσκεται σε αντίφαση με το "υπερβολικά ανήσυχο πνεύμα" όπως τον περιγράφεις στη συνέχεια.
Όπως και το να δοξάζεις το Θεό που δεν σου λείπει τίποτα, αλλά να περιγράφεις ταυτόχρονα τη ζωή σου ως "συγκαταβατική" και να παραπονιέσαι.