Όλοι είμαστε στην ίδια φάση. Προσωπικά δεν έχω φιλίες, μόνο την γάτα και μια κοπέλα που μιλάμε μια φορά το δίμηνο ξέρω εγώ, ένας που είναι μια αλληλεπίδραση που πραγματικά δεν θα ήθελες και με έχει φθείρει πολύ. Δουλειά άλλη περίπτωση. Όσοι έχουμε δυνατότητα να επιβιώνουμε από γονείς, οι περισσότεροι δεν έχουμε κάνει τίποτα στο θέμα δουλειάς, και όσοι δεν έχουν μαξιλαράκι, είναι σε οποιαδήποτε δουλειά κάτσει, που είναι άστα να πάνε. Πολύ δύσκολες οι σχέσεις με τους ανθρώπους και πολύ εγωκεντρισμός. Δεν ξέρω αν ευθυνομαστε εμείς. Νομίζω είναι περισσότερο θέμα κοινωνίας. Πέρα από αυτό, το καλύτερο που μπορείς να κάνεις είναι ψυχοθεραπεία.