Δύσκολο να μεγαλώνεις παιδί και δη κορίτσι στις μέρες μας. Οπότε ας δώσουμε στους γονείς έστω το "άλλοθι" της μοναχοκόρης. Από'κει και πέρα, είσαι 27 χρονών και ήρθε η ώρα να ζήσεις έξω από τη "γυάλα" τους και αυτή του συνομήλικου συντρόφου σου, στις οποίες ζεις εγκλωβισμένη για χρόνια. Για το άγχος σου, θα σε συμβούλευα να δεις κάποιον/α ειδικό(αν δεν το έχεις ήδη κάνει, αφού σωματοποιείται κιόλας) και σταδιακά να αρχίσεις να κάνεις τις αλλαγές που θες στη ζωή σου, ξεκινώντας από τη σχέση σου. Θα νιώσεις πολύ καλύτερα γνωρίζοντας ότι δεν είσαι "δέσμια" κανενός και ότι αντίστοιχα "απελευθέρωσες" έναν άνθρωπο από κάτι που δεν έχει τίποτα πια να του προσφέρει. Είναι μεγάλο βήμα αυτό και θέλει χρόνο, όπως χρόνο χρειάζεσαι και πριν προχωρήσεις με τον 45χρονο. Όσο για την ηλικία του, είναι μια χαρά και είναι απλά ένας αριθμός.
Σου εύχομαι σύντομα να απαλλαγείς από το άγχος σου και να ζήσεις τη ζωή που ονειρεύτηκες.