Πολύ γνήσιο και αληθινό μήνυμα, έκφραση σκέψεων που πολύ σπάνια συζητιώνται ανοιχτά. Είναι απόλυτα φυσιολογικό το να επιθυμείς κάποια πράγματα για εσένα και επίσης πολύ φυσιολογικό το να νιώθεις οτι υστερείς και να επικεντρώνεσαι στο συναίσθημα έλλεψης που σου προκαλεί.
Αυτό ξαναλέω, είναι οκ. Αυτά τα "ζόρικα" συναισθήματα έχουν μια χρησιμότητα στο να καταλάβουμε τι πραγματικά θέλουμε. Αφού τα νιώσουμε, προτείνω να πάρουμε λίγο χρόνο και να σκεφτούμε το πως, με ποιους τρόπους μπορούμε να τα αποκτήσουμε και εμείς. Δεν εξαρτώνται όλα από εμάς αλλά μπορούμε να κάνουμε κάποιες ενέργειες για να τα αποκτήσουμε. Πχ. αν θέλεις να χτίσεις καριέρα, σκέψου τι μπορείς να κάνεις για να το επηρεάσεις. Να αποκτήσεις κάποια δεξιότητα; Να φτιάξεις βιογραφικό; Αν έχεις καλή σχέση εμπιστοσύνης, μπορείς να ρωτήσεις εκείνους που "δεν έχεις την δύναμη να αντέξεις την χαρά τους" να σου πουν πως το προσέγγισαν εκείνοι, τι ενέργειες έκαναν και τι θα σε συμβούλευαν.
(Λέω συνέχεια "αποκτήσεις/ουμε' wtf δεν ξέρω τι παίζει....είναι Τετάρτη ζορίζομαι!)
Δυστυχώς τα συναισθήματα αυτά και οι σκέψεις εντείνονται λόγω των social media που μπορείς να βλέπεις μια σκηνοθετημένη εικόνα υπερ τελειότητας και ευτυχιας, Γι'αυτό έχω να πω 2 πράγματα: 1) η πραγματικότητα δεν είναι πάντα έτσι 2) όταν περνάμε ζόρια, είναι καλό ένα διάλειμμα απ'τα social. Το έκανα όταν κοντινό μου πρόσωπο διένυε τις τελευταίες μέρες της ζωής του στο νοσοκομείο και εγώ έμπαινα και έβλεπα όλους τους γνωστούς μου να ποστάρουν από διακοπάρες, ποτάρες, παγωτάρες και και και. Δεν μου φταίνει σε κάτι οι άνθρωποι, είναι υπέροχο το οτι περνάνε όμορφα. Επειδή εγώ όμως ένιωθα οτι ανεβάινω τον Γολγοθά, με έριχνε χειρότερα τύπου "πόσο χάλια είσαι, όλα χάλια, όλα μάταια" και άλλα τέτοια. Η απόφαση να κλείσω τα social ήταν ό,τι καλύτερο για εκείνη την περίοδο. Στο προτείνω αν σε φορτίζει και είναι αυτό και εσένα και βλέπεις εκεί τις ξαναλέω heavily edited εικόνες.
Τώρα, προτείνω να σκεφτείς το εξής: η δική τους ευτυχία, η χαρά των άλλων, δεν μπορεί να επηρεάσει την δική σου χαρά και την δική σου ζωή. Η "έλλειψη" που νιώθεις, που νιώθω, είναι λόγω της έντονης επιθυμίας. Αλλά η χαρά και η ευτυχία δεν είναι αγαθά, όπως τα υλικά αγαθά που είναι πεπερασμένα. Δεν μιλάμε για πεπερασμένους πόρους, που αν τους βρουν πρώτοι οι άλλοι θα τους εξαντλήσουν και δεν θα υπάρχουν για εμάς.
Οπότε, όταν το νιώθεις αυτό, οτι δεν αντέχεις την χαρά τους, πες με ηρεμία στον εαυτό σου "ώστε αυτό επιθυμώ πραγματικά. Για να σκεφτώ πως μπορώ σιγά-σιγά να το ζήσω και εγώ αυτό και να το αποκτήσω? Τι μπορώ να κάνω για να ανοίξει ο δρόμος και να αφαιρέσω οτι εμπόδιο υπάρχει στο να πραγματοποιήσω τις επιθυμίες μου; Πώς μπορώ (στον βαθμο που μπορώ) να φέρω την ζωή εκεί που θέλω?" και αφού τα σκεφτείς, πέρνα στην δράση. Χρειάζεται χρόνο αλλά όλα θα πάνε καλά :-)
Θα τα καταφέρεις. Γάμος, μωρά, ταξίδια, καριέρα. Βήμα-βήμα, σιγά σιγά, επικεντρώσου σε εσένα.