Αν είναι να νιώθεις βάρος στους άλλους ή παράξενη επειδή λες όχι, τότε μάλλον έχεις να κάνεις με τα λάθος άτομα. Στη θέση τους θα εκνευριζόμουν μόνο αν η φίλη μου θα μου υποσχόταν ότι θα έρθει, αλλά μετά τελευταία στιγμή θα μου το ακύρωνε, ενθυμούμενη ότι έχει κοινωνική φοβία. Δηλαδή, σε τέτοιες περιπτώσεις καλύτερα να λες απ' την αρχή όχι και να εξηγείς τι και πώς (κι όποιος θέλει σε αποδέχεται και βρίσκετε μαζί εναλλακτικές) παρά να υπόσχεσαι στην αρχή και μετά να το ακυρώνεις. Και στην τελική, οι φιλίες θέλουν κάποιες υπερβάσεις. Η φίλη σου μπορεί να μην είχε το χρόνο για να βγει μόνη μαζί σου για ποτό ή καφέ πριν ή μετά τη βραδιά στο κλαμπ, γι' αυτό κάλεσε όσα άτομα της ήταν προσφιλή να έρθουν να τη δουν, μιας και βόλευε όλους σας το πρόγραμμα. Αν δεν ήθελες ντάμπα-ντούμπα αλλά σου ήταν σημαντικό να βρεθείτε, τότε θα μπορούσες απλώς να περάσεις από το κλαμπ, να της άφηνες ένα δωράκι ενθύμιο και να της ευχηθείς καλή αναχώρηση και μετά να μη μείνεις να πιεις ποτό αν δεν ένιωθες άνετα (εξηγώντας της διακριτικά το λόγο). Σαφώς τώρα κι εκείνη νιώθει σα να μην καιγόσουν να τη δεις πριν φύγει, ενώ περίμενες κι από πάνω να κάνει αυτή για χάρη σου τις προσαρμογές στο πρόγραμμά της τελευταία στιγμή πριν αναχωρήσει. Έγινε αμοιβαία παρεξήγηση. Επειδή δεν το σώζεις με περαιτέρω εξηγήσεις, το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι ν' αφήσεις κάποιο καιρό να περάσει και να της γράψεις μετά να τη ρωτήσεις αν είναι καλά και τι κάνει. Αν είναι νορμάλ η φίλη σου, δεν θα σου το κρατήσει για πάντα αυτό. Και μια άλλη φορά πρότεινέ της από μόνη σου να ιδωθείτε όταν θα είναι στα μέρη σου ξανά. Πάντως, αν γενικότερα η φίλη σου περνάει πιο ωραία σε μέρη που έχει κόσμο, κίνηση και θόρυβο (κλαμπ, μπουζούκια, καφετέριες με πολυκοσμία) και νιώθει πιο άνετα σε μεγάλες παρέες, ενώ εσύ παθαίνεις κρίση πανικού και μόνο στην ιδέα, τότε μάλλον δεν ήταν να ταιριάξετε μακροπρόθεσμα. Όσο επιβαρυντικό είναι για σένα να βρίσκεσαι σε τέτοια μέρη, άλλο τόσο βαρετό είναι για κάποια με τέτοια ιδιοσυγκρασία όπως η φίλη σου να πάει με ένα άτομο κάπου ήσυχα για καφέ και να κάθεται με 1-on-1 ήρεμη συζήτηση. Αν αδυνατείτε να τα βρείτε στη μέση με αμοιβαίες μικρές υπερβάσεις, τότε απλώς δεν κάνετε μαζί. Είμαι σίγουρη ότι υπάρχουν άτομα εκεί έξω στην ίδια κατάσταση μ' εσένα κι αν γνωριστείτε, θα έχετε περισσότερη αμοιβαία κατανόηση.
Αν είναι να νιώθεις βάρος στους άλλους ή παράξενη επειδή λες όχι, τότε μάλλον έχεις να κάνεις με τα λάθος άτομα. Στη θέση τους θα εκνευριζόμουν μόνο αν η φίλη μου θα μου υποσχόταν ότι θα έρθει, αλλά μετά τελευταία στιγμή θα μου το ακύρωνε, ενθυμούμενη ότι έχει κοινωνική φοβία. Δηλαδή, σε τέτοιες περιπτώσεις καλύτερα να λες απ' την αρχή όχι και να εξηγείς τι και πώς (κι όποιος θέλει σε αποδέχεται και βρίσκετε μαζί εναλλακτικές) παρά να υπόσχεσαι στην αρχή και μετά να το ακυρώνεις. Και στην τελική, οι φιλίες θέλουν κάποιες υπερβάσεις. Η φίλη σου μπορεί να μην είχε το χρόνο για να βγει μόνη μαζί σου για ποτό ή καφέ πριν ή μετά τη βραδιά στο κλαμπ, γι' αυτό κάλεσε όσα άτομα της ήταν προσφιλή να έρθουν να τη δουν, μιας και βόλευε όλους σας το πρόγραμμα. Αν δεν ήθελες ντάμπα-ντούμπα αλλά σου ήταν σημαντικό να βρεθείτε, τότε θα μπορούσες απλώς να περάσεις από το κλαμπ, να της άφηνες ένα δωράκι ενθύμιο και να της ευχηθείς καλή αναχώρηση και μετά να μη μείνεις να πιεις ποτό αν δεν ένιωθες άνετα (εξηγώντας της διακριτικά το λόγο). Σαφώς τώρα κι εκείνη νιώθει σα να μην καιγόσουν να τη δεις πριν φύγει, ενώ περίμενες κι από πάνω να κάνει αυτή για χάρη σου τις προσαρμογές στο πρόγραμμά της τελευταία στιγμή πριν αναχωρήσει. Έγινε αμοιβαία παρεξήγηση. Επειδή δεν το σώζεις με περαιτέρω εξηγήσεις, το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι ν' αφήσεις κάποιο καιρό να περάσει και να της γράψεις μετά να τη ρωτήσεις αν είναι καλά και τι κάνει. Αν είναι νορμάλ η φίλη σου, δεν θα σου το κρατήσει για πάντα αυτό. Και μια άλλη φορά πρότεινέ της από μόνη σου να ιδωθείτε όταν θα είναι στα μέρη σου ξανά. Πάντως, αν γενικότερα η φίλη σου περνάει πιο ωραία σε μέρη που έχει κόσμο, κίνηση και θόρυβο (κλαμπ, μπουζούκια, καφετέριες με πολυκοσμία) και νιώθει πιο άνετα σε μεγάλες παρέες, ενώ εσύ παθαίνεις κρίση πανικού και μόνο στην ιδέα, τότε μάλλον δεν ήταν να ταιριάξετε μακροπρόθεσμα. Όσο επιβαρυντικό είναι για σένα να βρίσκεσαι σε τέτοια μέρη, άλλο τόσο βαρετό είναι για κάποια με τέτοια ιδιοσυγκρασία όπως η φίλη σου να πάει με ένα άτομο κάπου ήσυχα για καφέ και να κάθεται με 1-on-1 ήρεμη συζήτηση. Αν αδυνατείτε να τα βρείτε στη μέση με αμοιβαίες μικρές υπερβάσεις, τότε απλώς δεν κάνετε μαζί. Είμαι σίγουρη ότι υπάρχουν άτομα εκεί έξω στην ίδια κατάσταση μ' εσένα κι αν γνωριστείτε, θα έχετε περισσότερη αμοιβαία κατανόηση.