Δεν μπορεί να σε κατηγορήσει κανείς που νιώθεις έτσι. Βλέπεις να έχει πάει μπροστά ο περίγυρός σου και ν' αντιμετωπίζουν μεν προβλήματα, απλώς άλλης φύσης, δηλαδή σίγουρα όχι το πού θα βρουν γνωριμίες για πιθανή σοβαρή σχέση, το πού να βρουν δουλειά που να μη μισήσουν σ' ένα μήνα απ' την πρόσληψή τους και πού θα βρουν τα λεφτά που να ξοδέψουν σε κάτι πέρα από απλή επιβίωση. Εν μέρει κιόλας κάπου θα νιώθεις ότι τα δικά τους προβλήματα σού είναι ασύλληπτα, ενώ τα δικά σου για εκείνες μακρινά, κάπου απ' το παρελθόν τους που ούτε καν θυμούνται πια. Λογικό, λοιπόν, που αυτή η διαφορά στην οπτική σας σού δημιουργεί μια εσωτερική δυσφορία, η οποία σου βγαίνει σε ζήλεια προς εκείνες και σε μια μνησικακία προς τον εαυτό σου, που δεν έχεις καταφέρει ακόμα όσα εκείνες. Κοίτα κάτι, όμως: όσο είσαι σε θέση να το διαχειριστείς, αυτό ήδη δεν σε κάνει αποτυχημένη. Για μένα, αποτυχημένος είναι όποιος παραιτείται και κατηγορεί κι από πάνω άλλους που τα έχουν καλύτερα (χωρίς να τα έκλεψαν απ' την τσέπη του), όποιος αντί να κοιτάξει πώς ν' ανέβει, κοιτά να λασπώσει όποιον τα κατάφερε. Επίσης, παρά τα όσα θεωρείς για "αποτυχίες" σου, οι φίλες σου θέλουν να συνεχίσουν να σ' έχουν δίπλα τους, έτσι δεν είναι; Και σ' έχουν δίπλα τους όχι επειδή μ' εσένα φόντο οι ίδιες δείχνουν πετυχημένες, αλλά γιατί βλέπουν κάτι καλό σ' εσένα. Να θεωρείς ότι γράφεις τη δική σου ιστορία επιτυχίας, δεν θα κρατήσει για πάντα η ύφεσή σου. Κάποιοι τα βρήκαν πιο εύκολα χωρίς να προσπαθούν ιδιαίτερα, ενώ κάποιοι άλλοι πρέπει να πασχίσουν έστω για να παραμείνουν στην επιφάνεια. Κράτα στη ζωή σου θετικούς ανθρώπους, αυτούς που βλέπουν πιθανότητες τριγύρω και όχι μόνο εμπόδια κι απογοητεύσεις, και αυτό ήδη θα σου δώσει κάποιους "πόντους." Πίστεψέ με, δεν θα ήθελες για φίλους σου άτομα σε παρόμοια θέση μ' εσένα, γιατί εκείνοι μπορεί να μην είχαν το δικό σου πλεονέκτημα της καλής διαχείρισης και αντ' αυτού θα ήταν μες στην κλάψα και την πικρία, κάτι που μεταδίδεται πιο εύκολα κι απ' τον ιό. Με αυτό δεν σου λέω ότι οι φιλίες σου πρέπει να γίνουν η μόνη πηγή ευτυχίας σου και να πιάνεσαι απ' αυτές σαν σανίδα για να μη βουλιάξει η αυτοεκτίμησή σου, απλώς δες τις σαν ευλογία που έχεις στη ζωή σου για κάποιο λόγο.
Δεν μπορεί να σε κατηγορήσει κανείς που νιώθεις έτσι. Βλέπεις να έχει πάει μπροστά ο περίγυρός σου και ν' αντιμετωπίζουν μεν προβλήματα, απλώς άλλης φύσης, δηλαδή σίγουρα όχι το πού θα βρουν γνωριμίες για πιθανή σοβαρή σχέση, το πού να βρουν δουλειά που να μη μισήσουν σ' ένα μήνα απ' την πρόσληψή τους και πού θα βρουν τα λεφτά που να ξοδέψουν σε κάτι πέρα από απλή επιβίωση. Εν μέρει κιόλας κάπου θα νιώθεις ότι τα δικά τους προβλήματα σού είναι ασύλληπτα, ενώ τα δικά σου για εκείνες μακρινά, κάπου απ' το παρελθόν τους που ούτε καν θυμούνται πια. Λογικό, λοιπόν, που αυτή η διαφορά στην οπτική σας σού δημιουργεί μια εσωτερική δυσφορία, η οποία σου βγαίνει σε ζήλεια προς εκείνες και σε μια μνησικακία προς τον εαυτό σου, που δεν έχεις καταφέρει ακόμα όσα εκείνες. Κοίτα κάτι, όμως: όσο είσαι σε θέση να το διαχειριστείς, αυτό ήδη δεν σε κάνει αποτυχημένη. Για μένα, αποτυχημένος είναι όποιος παραιτείται και κατηγορεί κι από πάνω άλλους που τα έχουν καλύτερα (χωρίς να τα έκλεψαν απ' την τσέπη του), όποιος αντί να κοιτάξει πώς ν' ανέβει, κοιτά να λασπώσει όποιον τα κατάφερε. Επίσης, παρά τα όσα θεωρείς για "αποτυχίες" σου, οι φίλες σου θέλουν να συνεχίσουν να σ' έχουν δίπλα τους, έτσι δεν είναι; Και σ' έχουν δίπλα τους όχι επειδή μ' εσένα φόντο οι ίδιες δείχνουν πετυχημένες, αλλά γιατί βλέπουν κάτι καλό σ' εσένα. Να θεωρείς ότι γράφεις τη δική σου ιστορία επιτυχίας, δεν θα κρατήσει για πάντα η ύφεσή σου. Κάποιοι τα βρήκαν πιο εύκολα χωρίς να προσπαθούν ιδιαίτερα, ενώ κάποιοι άλλοι πρέπει να πασχίσουν έστω για να παραμείνουν στην επιφάνεια. Κράτα στη ζωή σου θετικούς ανθρώπους, αυτούς που βλέπουν πιθανότητες τριγύρω και όχι μόνο εμπόδια κι απογοητεύσεις, και αυτό ήδη θα σου δώσει κάποιους "πόντους." Πίστεψέ με, δεν θα ήθελες για φίλους σου άτομα σε παρόμοια θέση μ' εσένα, γιατί εκείνοι μπορεί να μην είχαν το δικό σου πλεονέκτημα της καλής διαχείρισης και αντ' αυτού θα ήταν μες στην κλάψα και την πικρία, κάτι που μεταδίδεται πιο εύκολα κι απ' τον ιό. Με αυτό δεν σου λέω ότι οι φιλίες σου πρέπει να γίνουν η μόνη πηγή ευτυχίας σου και να πιάνεσαι απ' αυτές σαν σανίδα για να μη βουλιάξει η αυτοεκτίμησή σου, απλώς δες τις σαν ευλογία που έχεις στη ζωή σου για κάποιο λόγο.