Σε βρίσκω κάπως υπερβολική. Μένω στην επαρχία, οι μισοί άνδρες μεγαλύτερης ηλικίας είναι ακριβώς έτσι όπως περιγράφεις τον πεθερό σου. Οι παλιάς κοπής που λέμε. Είτε το εγκρίνουμε, είτε όχι, έτσι είναι, έτσι εξελίχτηκαν, μεγάλωσαν με άλλα βιώματα, με προβλήματα επιβίωσης να τίθενται στην ζωή τους οι περισσότεροι, έγιναν αυτοί που έγιναν. Χοντρόπετσοι ας πούμε. Κάτι θα έχει καλό πάνω του, κράτα αυτό. Αν πάλι αδυνατείς να το κάνεις κι αυτό, προσπάθησε να τον αγνοήσεις και να αδιαφορήσεις. Δεν γίνεται να ταιριάζουμε με όλους, απλά, για να διασφαλίζεται η κοινωνική ισορροπία και γαλήνη, οφείλουμε να επιδεικνύουμε ψυχραιμία, υπομονή, ωριμότητα, αυτοέλεγχο, ακόμα και διπλωματία κάποιες φορές κτλ., κτλ. Εκτός αν έχεις δείγματα βιαιότητας από μέρους του, σε βρίσκω υπερβολική και στο θέμα του παιδιού. Άσε που ένα παιδί πάντα αγγίζει ευαίσθητες χορδές των ανθρώπων γενικά και βγάζει στην επιφάνεια μια άλλη πτυχή του εαυτού τους.