Μα δεν υπήρξατε ποτε ζευγάρι! Τι ειδους σύγκριση ειναι λοιπον αυτη που κάνεις? Εξιδανικευεις αυτο που δεν εζησες, ακριβως επειδη δεν το εζησες. Τα "απωθημενα" (δε μου αρεσει ο "ορος") πανε στον παράδεισο επειδη δεν τα ζήσαμε. Αν τα ζούσαμε το πιθανότερο να γκρεμιζονταν απ το βάθρο τους. Στο μεταξυ βρε κοπελα μου, δεν πολυτρελαινεσαι για το αγορι σου, αλλα τον αφησες να σου γνωρίσει την οικογενεια του. Γιατι? Τελοσπάντων, ανεξάρτητα απο το τι θα κάνεις με τη σχεση σου, η γνωμη μου ειναι οτι τα απωθημένα ειναι μεγαλο τρικακι του μυαλού. Ειναι μια φούσκα.Σκεψου το εξης ενδεχόμενο. Αν δεν ηταν το απωθημενο στο μυαλο σου, θεωρείς οτι υπαρχει πιθανότητα να ενοιωθες ερωτευμένη με το αγορι σου? Στην ουσια οσο τροφοδοτεις μια ιδεα στο μυαλο σου, τοσο δε μπορεις να νοιώσεις αυτο που σου συμβαινει στην πραγματικοτητα. Ετσι νομιζω εγω τουλάχιστον. Φιλια!