Στα οικονομικά 1+1=2 και το προαιώνιο ερώτημα έχει απαντηθεί: η κότα έκανε το αυγό.Η φορολογική συνείδηση αγαπητέ, δεν είναι κάτι αυτόνομο,αυθύπαρκτο ή γονιδιακό. Είναι η συμπεριφορά που διαμορφώνει το κράτος με τη χρήση των φόρων που εισπράτει. Αποτελεί το σύνολο των ενεργειών του πολίτη, τις οποίες υπαγορεύει και ενίοτε επιβαλλει η διοίκηση με βάση την κατανομή των δαπανών του. Αυτό είναι η φορολογική συνείδηση κατά 80 - 90%. Πολύ δύσκολα μια δίκαιη και συμμετρική κατανομή των κρατικών δαπανών θα προκαλέσει φοροδιαφυγή.Οι φόροι αποτελούν την τιμή αγοράς κρατικών υπηρεσιών. Αν η τιμή είναι ακριβή,τότε αργά ή γρήγορα δε θα πληρωθεί. Η αποφυγή καταβολής της τιμής αυτής, ονομάζεται φοροδιαφυγή.Άλλωστε δεν είναι κανένας από τη φύση του κορόιδο να μην αγοράσει σε εύλογη τιμή μια κρατική υπηρεσία και να προτιμά να αγοράσει την ίδια ακριβώς υπηρεσία ακριβότερα από κάποιον άλλο.Υποθέτω ότι είμαστε σύμφωνοι πως η πάταξη της φοροδιαφυγής σε μια ευνομούμενη κοινωνία έχει αποκλειστικό στόχο έναν και μόνον: Να συνετιστεί ο μπαταχτσής. Κι ο μπαταχτσής συνετίζεται μόνον εφόσον δει έναν μεγαλύτερο μπαταχτσή να τιμωρείται αυστηρά και παραδειγματικά.