Αν δεν εχει διαμεσολαβησει κατι τραγικο στην ζωη του εξομολογητη, δεν νομιζω οτι υπαρχει λογος να σπερνουμε τον πανικο. Τετοιες περιεργες φασεις ολοι λιγο πολυ τις περναμε. Ο αρνητισμος, η τρελα των σκεψεων, το οτι δεν ξερουμε τι μας φταιει και δεν εχουμε που να μιλησουμε, ειναι πραγματα βιωσιμα και δεν ξερω για τους υπολοιπους αλλα κι εγω τα εγω βιωσει ειδικα σε φασεις που δεν ειχα κοντικα ατομα να μοιραστω προβληματισμους. Δεν προκειται για κατι τοσο ακραιο, μην πανικοβαλομαστε.