ΚΛΑΣΣΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ
Την τρέχουσα καλλιτεχνική περίοδο η Εθνική Λυρική Σκηνή παρουσίασε όπερες με άνδρες πρωταγωνιστές: Έχει ήδη «ανεβάσει» Ριγολέτο και Μάκμπεθ, ενώ στο τέλος Απριλίου θα παρουσιάσει τον Βέρθερο. Σε αυτό το θεματικό πλαίσιο, το κοινό του Φεστιβάλ Αθηνών θα έχει τη δυνατότητα να παρακολουθήσει την ιστορία δύο ακόμη εμβληματικών ανδρικών μορφών του οπερατικού ρεπερτορίου:
● ‑Τον μυθικό άσωτο Ντον Τζοβάννι, στη δίπρακτη όπερα του Μότσαρτ, έργο με το οποίο ο σκηνοθέτης και πρώην καλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου Γιάννης Χουβαρδάς εγκαινιάζει τη συνεργασία του με τη Λυρική.
[13, 14, 15 & 17 ΙΟΥΝΙΟΥ / ΗΡΩΔΕΙΟ]
● ‑Ο Γιάννης Κόκκος θα σκηνοθετήσει τον τραγικό βαγκνερικό ήρωα Οθέλλο, «ένα από τα πιο αγαπημένα μου έργα», όπως αναφέρει ο ίδιος, σε μια τελείως διαφορετική ανάγνωση.
[27 & 29–31 ΙΟΥΛΙΟΥ / ΗΡΩΔΕΙΟ]
Το Ηρώδειο θα μετατραπεί σ΄έναν μαγευτικό θερινό κινηματογράφο για μια βραδιά, και το κοινό, στον διττό ρόλο του ακροατή-θεατή, θα απολαύσει την προβολή του αριστουργήματος του Τσάρλι Τσάπλιν και του βωβού σινεμά «Ο Χρυσοθήρας» (1925), με τη ζωντανή συνοδεία της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών, υπό τη διεύθυνση του Μίλτου Λογιάδη, στη μουσική που είχε συνθέσει ο ίδιος ο Τσάπλιν ειδικά για την ταινία του. Αξιοσημείωτο είναι ότι η παρτιτούρα περιλαμβάνει μουσική που «περιγράφει» φυσικά φαινόμενα (μια καταιγίδα), κοινωνικές καταστάσεις (έναν τσακωμό) ή ακόμα κι έναν ξαφνικό λόξυγκα, παράλληλα με μια παλέτα από συναισθήματα και ψυχικές καταστάσεις. Στις μελωδίες εντοπίζονται, επίσης, αρκετές αναφορές σε ορχηστρική μουσική άλλων συνθετών (π.χ. Ρίμσκυ-Κόρσακοφ και Τσαϊκόφσκι) ή σε δημοφιλείς σκοπούς της εποχής. Κεντρικός ήρωας είναι και εδώ ο περίφημος «αλήτης», ο χαρακτήρας που επινόησε και εμφάνισε στη μεγάλη οθόνη ο Τσάπλιν ακριβώς πριν από 100 χρόνια!
[23 ΙΟΥΝΙΟΥ / ΗΡΩΔΕΙΟ]
Παραγωγικότητα, όραμα, επιμονή στις δυσκολίες, εξωστρέφεια, ορμή, άνοιγμα στη διεθνή σκηνή, αξιοζήλευτες δισκογραφικές επιτυχίες: με τέτοια όπλα στη φαρέτρα τους η Καμεράτα -Ορχήστρα των Φίλων της Μουσικής, σε όργανα εποχής, και ο μαέστρος Γιώργος Πέτρου, που τιμήθηκαν με το Διεθνές Βραβείο Όπερας 2013 για τον Αλέξανδρο του Χαίντελ, παρουσιάζουν στο κοινό ένα άγνωστο αριστούργημα του Γιόχαν Άντολφ Χάσσε, σε συμπαραγωγή του Φεστιβάλ Αθηνών με τη Βασιλική Όπερα των Βερσαλλιών. Πρόκειται για την τρίπρακτη όπερα Σιρόης, ο βασιλιάς της Περσίας, γραμμένη το 1728 και πλούσια σε θησαυρούς μουσικής γραφής και θεατρικής πλοκής.
[24 & 25 ΙΟΥΝΙΟΥ / ΜΕΓΑΡΟ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΑΘΗΝΩΝ]
Σε δεύτερη εμφάνιση, η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών, με καλλιτεχνικό διευθυντή και αρχιμουσικό τον Βασίλη Χριστόπουλο, ερμηνεύει στο Ηρώδειο τη Συμφωνία των Άλπεων, από τα λιγότερο παρουσιασμένα έργα του Ρίχαρντ Στράους. Το μεγαλειώδες αυτό συμφωνικό ποίημα, που απαιτεί την παρουσία 125 μουσικών επί σκηνής, περιγράφει την ανάβαση ενός οδοιπόρου στο βουνό και μαζί τη νιτσεϊκή αναζήτηση του εαυτού, της ψυχικής «χειραφέτησης» και της σχέσης με τη φύση.
Η ανανεωμένη ΚΟΑ στηρίζει, σε πείσμα των καιρών, τη μουσική τέχνη ως κοινωνικό αγαθό και διευρύνει την πολυετή προσφορά της με ειδική τιμολογιακή πολιτική, ανοιχτές δοκιμές, δωρεάν συναυλίες και εκπαιδευτικές δράσεις.
[8 ΙΟΥΛΙΟΥ / ΗΡΩΔΕΙΟ]
Σε δεύτερη εμφάνιση και η Καμεράτα, αυτή τη φορά με σύγχρονα όργανα, «τραγουδάει» πειραγμένα, με ροκ, μπαρόκ και συμφωνική διάθεση, τα πιο αγαπημένα κομμάτια των Μπητλς, υπό τη διεύθυνση ενός μεγάλου φαν των Σκαθαριών, του Μίλτου Λογιάδη.
[17 ΙΟΥΛΙΟΥ / ΗΡΩΔΕΙΟ]
ΣΥΝΑΥΛΙΕΣ & ΜΟΥΣΙΚΑ ΘΕΑΜΑΤΑ
Μια κατεξοχήν κοσμοπολίτισσα του τραγουδιού, που μπορεί να κινείται με άνεση στα πιο διαφορετικά μουσικά τοπία, μια «μάγισσα» της εκλεπτυσμένης ατμόσφαιρας ενός σύγχρονου καμπαρέ, η Μελίνα Τανάγρη, επιλέγει μελωδίες, στίχους, πεζά κείμενα και ποιήματα και, με συνταξιδιώτες τρεις μουσικούς, έρχεται στην Πειραιώς για να μας δείξει πώς μοιάζει και πώς ακούγεται ο προσωπικός της «χάρτης».
[4 (23:00) & 5 (21:00) ΙΟΥΝΙΟΥ / ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 (Ε)]
O Τσαρλς Λόυντ και η Μαρία Φαραντούρη έχουν μια μουσική σχέση που διαρκεί χρόνια, είναι γόνιμη και πολυβραβευμένη, και στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Η μεγάλη ερμηνεύτρια συναντά ξανά τον τζαζ σαξοφωνίστα στο Ηρώδειο, για να μοιραστούν με το κοινό τις ιδιαίτερες επιλογές και τη μοναδική ατμόσφαιρα των συναυλιών τους.
[20 ΙΟΥΝΙΟΥ / ΗΡΩΔΕΙΟ]
Αντίθετα με άλλα παραδοσιακά είδη έκφρασης που εγκαταλείφθηκαν στην κομμουνιστική Κίνα, η όπερα Λίγιουανσι, η οποία χρονολογείται από τον 11ο αιώνα, παραμένει ζωντανή, γοητεύοντας το σύγχρονο κοινό. Ο Θεατρικός Οργανισμός Όπερας Λίγιουανσι της Επαρχίας Φουτσιέν ασχολείται με το συγκεκριμένο είδος εδώ και 60 χρόνια. Στο Φεστιβάλ παρουσιάζει το έργο Η χήρα και ο γραμματιζούμενος, που ξαφνιάζει με τη νεωτερικότητα της γραφής και την οικονομία των μέσων του. Οι ερμηνευτές αποδίδουν μοναδικά τα αντικρουόμενα συναισθήματα που όλοι βιώνουμε στον έρωτα: επιθυμία και ντροπή, ταπείνωση και αντίδραση, αντιπαλότητα και αγάπη.
[21 & 22 ΙΟΥΝΙΟΥ / ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 (Δ)]
Με δύναμη από την Καλαμάτα. Ο συνθέτης Στάθης Γυφτάκης συνέθεσε τη μουσική ενός μουσικού παραμυθιού που έχει πολλά να πει για την αξία της προσφοράς, σε γονείς και σε παιδιά. Τη χορογραφία υπογράφει ο Δημήτρης Σωτηρίου, η Λίλλυ Τριαντάρη την αφηγηματική προσαρμογή, και η Αιμιλία Μπαντούνα τα σκηνικά και τα κοστούμια.
«Η δική μας Πετρόσουπα βασίζεται στην κινέζικη εκδοχή του παραμυθιού. Διαποτισμένη από έννοιες όπως η δύναμη της προσφοράς, ο φόβος του Άλλου, η σημασία της ατομικής συνεισφοράς στο σύνολο, μας θυμίζει, κυρίως, ότι η ευτυχία είναι τόσο απλή, όσο το να φτιάξεις μια πετρόσουπα».
Με τη Συμφωνική Ορχήστρα Νέων, την Παιδική-Εφηβική Χορωδία και το φωνητικό σύνολο «Μελίφωνον» του Δ.Ω. Καλαμάτας.
[21 ΙΟΥΝΙΟΥ / ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 (Η) /18:30 & 20:00]
Μια –όχι και τόσο– απρόβλεπτη έκπληξη συνιστά η συναυλία της Μαίρης Λίντα με τη συμμετοχή νεανικών γκρουπ, όπως οι Imam Baildi, που εξαρχής δεν έκρυψαν την αδυναμία τους στο ρεπερτόριο του Μανώλη Χιώτη – η σκηνική τους συνάντηση με τη μούσα του δεν ήταν παρά μια ευχή που έπρεπε επιτέλους να πραγματοποιηθεί!
[25 ΙΟΥΝΙΟΥ / ΗΡΩΔΕΙΟ]
Ο Ψαραντώνης και οι Χαΐνηδες διαβάζουν με τον δικό τους τρόπο τον Ερωτόκριτο, ένα εμβληματικό έργο της Κρήτης του 17ου αιώνα, που άσκησε μεγάλη επίδραση στην ελληνική γραμματεία μέσα στους αιώνες.
[30 ΙΟΥΝΙΟΥ / ΗΡΩΔΕΙΟ]
Ένας πρωτότυπος μουσικός διάλογος ανάμεσα σε δύο κορυφαίους αλλά και πολύ διαφορετικούς μεταξύ τους, Έλληνες δημιουργούς, τον Τσιτσάνη και τον Χατζιδάκι, μιά μελωδική συνομιλία μέσα από τα αξέχαστα τραγούδια τους, με όχημα τη μοναδική φωνή του Μανώλη Μητσιά και τη συμμετοχή Ορχήστρας Νυκτών Εγχόρδων. Ο Μανώλης Μητσιάς είχε την τύχη να συνεργαστεί και με τους δύο μεγάλους μας συνθέτες κι επανέρχεται στο Ηρώδειο μ’ ένα πρόγραμμα κλασικών πλέον ελληνικών τραγουδιών, που αφηγουνται με μελωδικό τρόπο την πρόσφατη ιστορία μας.
[2 ΙΟΥΛΙΟΥ / ΗΡΩΔΕΙΟ]
Για τα 150 χρόνια της Ένωσης των Επτανήσων με την Ελλάδα (στις 21 Μαΐου 1864), τα Επτανησιακά Σωματεία συνδιοργανώνουν με το Φεστιβάλ Αθηνών μεγάλη εορταστική συναυλία, αφιερωμένη στο έργο τεσσάρων από τους δημοφιλέστερους εκπροσώπους της Επτανησιακής Μουσικής Σχολής, δηλαδή του ιδρυτή της, και συνθέτη του ελληνικού Εθνικού Ύμνου, Νικόλαου Χ. Μάντζαρου, καθώς και των Παύλου Καρρέρ, Διονύσιου Λαυράγκα και Σπυρίδωνα Σαμάρα. Πολυπληθής και, κατά κύριο λόγο, επτανησιακής καταγωγής είναι και η καλλιτεχνική ομάδα που θα «συστρατευθεί» στη σκηνή του Ηρωδείου. Αποτελείται από έξι προβεβλημένους λυρικούς τραγουδιστές, τους οποίους πλαισιώνουν δώδεκα από τις αντιπροσωπευτικότερες χορωδίες των Επτανήσων, καθώς και η συμφωνική ορχήστρα, υπό τον Ιάκωβο Κονιτόπουλο. Η σκηνοθετική επιμέλεια είναι του Τώνη Λυκουρέση.
[4 ΙΟΥΛΙΟΥ / ΗΡΩΔΕΙΟ]
Ο Γιάννης Μαρκόπουλος, από τους, σπουδαιότερους και διασημότερους και εκτός Ελλάδας, σύγχρονους Έλληνες συνθέτες, με μουσικό ιδίωμα που ισορροπούσε πάντοτε θαυμαστά μεταξύ της λόγιας και της λαϊκής μουσικής θα πραγματοποιήσει συναυλία στο Ηρώδειο με πλήθος συντελεστών, που θα ανακοινωθούν σύντομα.
[6 ΙΟΥΛΙΟΥ / ΗΡΩΔΕΙΟ]
Συμπληρώνονται φέτος 20 χρόνια από τον θάνατο της Μελίνας Μερκούρη, κι ακόμα δεν μπορεί να αναμετρηθεί κανείς με τη λάμψη, την προσωπικότητα και την πολύ ιδιαίτερη ερμηνευτική σφραγίδα της. Από τις πιο δυναμικές, αξιόλογες και ερμηνευτικά πολυτάλαντες παρουσίες της νεότερης γενιάς τραγουδιστών, η Ελεονώρα Ζουγανέλη δεν έχει την πρόθεση να την μιμηθεί, έχει όμως τα προσόντα να δώσει τη δική της ερμηνευτική διάσταση σε μελωδίες και στίχους που ακόμα «καθρεφτίζουν» τη Μελίνα του τραγουδιού μας.
[10 ΙΟΥΛΙΟΥ / ΗΡΩΔΕΙΟ]
Η Νάνα Μούσχουρη δεν είναι απλώς μια Ελληνίδα της διασποράς με διεθνή ακτινοβολία, ούτε απλώς η πιο ευπώλητη τραγουδίστρια – με περισσότερα από 400 εκατομμύρια δίσκους. Είναι μία ακαταπόνητη καλλιτέχνις, που ξεκίνησε από πέρυσι μια μεγάλη διεθνή περιοδεία, με τίτλο Happy Birthday Tour. Σ’ αυτήν εντάσσεται και η μεγάλη συναυλία που θα δώσει στο Ηρώδειο, όπου πλαισιωμένη από τέσσερις μουσικούς, σταθερούς συνεργάτες της, αλλά και την επίσης τραγουδίστρια κόρη της Λενού (Ελένη) θα γιορτάσει, όπως λέει η ίδια, «την τύχη να έχω φτάσει τόσο μακριά στη ζωή μου χάρη στα τραγούδια μου, στους δημιουργούς τους και στην αγάπη του κόσμου».
[14 ΙΟΥΛΙΟΥ / ΗΡΩΔΕΙΟ]
Η Μόνικα ήρθε φρέσκια, ταλαντούχα και ουρανοκατέβατη στα μουσικά μας πράγματα το 2008, για να αντιστρέψει, με ποιοτικούς όρους, την αριθμητική υπεροχή των ανδρών τραγουδοποιών και να αναδειχτεί ως σημαντικότατη εκπρόσωπος μιας νέας, κοσμοπολίτικης γενιάς γυναικών δημιουργών, που εκφράζονται με αγγλόφωνο στίχο και ωραίες μελωδίες. Πριν καν πατήσει τα 30, έχει τρεις δισκογραφικές δουλειές στο ενεργητικό της –Avatar (2008), Exit (2010) και το πρόσφατο Primal (2013)–, πολλά αγαπημένα απ΄ το κοινό τραγούδια και αμέτρητες ώρες εμπειρίας ζωντανών εμφανίσεων. Στο Ηρώδειο θα τη συνοδεύσουν Αμερικανοί μουσικοί που συμμετείχαν στη ηχογράφηση του νέου της δίσκου, ενός αμαλγάματος από αμερικάνικη φανκ, R&B και uptempo ρυθμούς, με την πρόσμιξη των ελληνικής καταγωγής μελωδιών της.
[16 ΙΟΥΛΙΟΥ / ΗΡΩΔΕΙΟ]
Το νεαρό σύνολο μουσικής δωματίου Kyklos Ensemble γεννήθηκε σε πείσμα των δύσκολων καιρών που διανύουμε, με δυο σημαντικά ονόματα της μουσικής μας ζωής στο τιμόνι του –τον Δημήτρη Δεσύλλα και τον Γιώργο Κουμεντάκη–, και έχει δώσει ήδη σημαντικά δείγματα γραφής. Στο Φεστιβάλ Αθηνών παρουσιάζει έργα του Μάλερ για μικρό σύνολο.
ΜΟΥΣΙΚΗ ΣΤΗ ΜΙΚΡΗ ΕΠΙΔΑΥΡΟ
ΝΑΤΑΣΑ ΜΠΟΦΙΛΙΟΥ
Επικίνδυνη ηλικία
του Άγγελου Τριανταφύλλου
Η Νατάσα Μποφίλιου έχει πάρει ήδη το χρίσμα του κοινού αλλά και του χώρου της, που την καταχώρισε στις μεγάλες ερμηνεύτριες της νεότερης γενιάς. Με κλίση εξαρχής στο «έντεχνο», προσθέτει τώρα στο βιογραφικό της μια δουλειά που ταιριάζει στη φωνή και την ιδιοσυγκρασία της: έναν κύκλο μελοποιημένης –από τον Άγγελο Τριανταφύλλου– ποίησης μειζόνων Ελλήνων δημιουργών (Σολωμός, Καβάφης, Σεφέρης, Σαραντάρης, Πολυδούρη, Σκαρίμπας, Ουράνης, Λειβαδίτης, Ασλάνογλου κ.ά), με κοινό θεματολογικό άξονα το τέλος της νεότητας και τίτλο «Επικίνδυνη ηλικία». Για την πρώτη παρουσίαση αυτής της δουλειάς συμπράττει με 15μελή κλασσική ορχήστρα και μεικτή χορωδία.
[4, 5 ΙΟΥΛΙΟΥ]
VASSILIKOS
Sunday Cloudy Sunday
Και μόνο ο τίτλος Synday Cloudy Sunday αυτής της συναυλίας αρκεί για να παραπέμψει στην αριστουργηματική «Συννεφιασμένη Κυριακή» του Βασίλη Τσιτσάνη και, ταυτόχρονα, να υπαινιχθεί μιαν ανατρεπτική προσέγγιση του πολύτιμου υλικού που μας κληροδότησε ο μεγάλος αυτός «κλασσικός» του λαϊκού μας τραγουδιού. Φυσικά το εγχείρημα ανήκει στον Βασιλικό, που παρουσιάζοντας για πρώτη φορά ζωντανά τον ομώνυμο δίσκο του μας ξανασυστήνει εμβληματικά τραγούδια του Τσιτσάνη – με τον ιδιαίτερο τρόπο του και με την καθοριστική συμμετοχή της
Δήμητρας Γαλάνη και της Ελευθερίας Αρβανιτάκη, αλλά και του Βασίλη Τριανταφυλλόπουλου στα πλήκτρα και του Νίκου Μαυρίδη στο ηλεκτρικό βιολί.
[11,12 ΙΟΥΛΙΟΥ]
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΠΑΣΗΣ & ΓΙΩΤΑ ΝΕΓΚΑ
Το τραγούδι του μετανάστη
Η μετανάστευση, πικρό κεφάλαιο της ιστορίας του κόσμου, και της Ελλάδας, που δεν βρίσκεται μόνον στις πίσω μας σελίδες αλλά και στο παρόν μας, ενέπνευσε ένα αντίστοιχα μεγάλο κεφάλαιο στο ελληνικό τραγούδι. Την ανθολόγησή του κάνουν με τον δικό τους τρόπο, σε μια μουσική παράσταση που σχεδιάστηκε ειδικά για το Ελληνικό Φεστιβάλ, δύο καταξιωμένοι και πολύ σπουδαίοι ερμηνευτές: ο Δημήτρης Μπάσης και η Γιώτα Νέγκα ερμηνεύουν τραγούδια που αποτύπωσαν τον ξεριζωμό των Ελλήνων τα τελευταία 100 χρόνια, μέχρι και σήμερα.
[18, 19 ΙΟΥΛΙΟΥ]
ΧΟΡΟΣ
Γέφυρες με την παγκόσμια χορευτική σκηνή, αλλά και βήμα σε νέους Έλληνες χορογράφους συνιστούν τους βασικούς στόχους του Φεστιβάλ για τον χορό την τελευταία οκταετία. Στην εφετινή διοργάνωση μπορεί κανείς να διακρίνει: Πρώτα απ’ όλα, μια έμφαση στην εκτεταμένη γεωγραφία του σύγχρονου χορού, μέσα από το άνοιγμα στη χορογραφική σκηνή της Νότιας Αφρικής, λόγου χάριν, ή της Αυστραλίας. Τη σταθερή προσήλωση στη μετάκληση σημαντικών δημιουργών που αποτελούν ορόσημα στην ιστορία του χορού του 20ού και του 21ου αιώνα – η Τρίσα Μπράουν και ο Γίρζι Κύλιαν επιστρέφουν στην Πειραιώς 260. Επίσης, την ανάδειξη υβριδικών προσεγγίσεων του χορευτικού σώματος σε αλληλεπίδραση με τα εικαστικά, τη βίντεο-αρτ, το τσίρκο ή και το απλό, καθημερινό σώμα – οι δουλειές των Μίκαελ Κλίεν, Τζένης Αργυρίου και Μαριάννας Καβαλλιεράτου ανήκουν στον χώρο της περφόρμανς. Τέλος, ενισχύεται το εγχώριο δυναμικό μέσα από την ανάθεση νέων παραγωγών (Ίρις Καραγιάν), προσφέροντας ταυτόχρονα κίνητρα σε πρωτοεμφανιζόμενους χορογράφους (Ερμίρα Γκόρο), όσο και σε καταξιωμένους δημιουργούς(Κωνσταντίνος Ρήγος, Λίντα Καπετανέα).
ΟΜΑΔΑ KLOCKWORKS - MAΡΙΑΝΝΑ ΚΑΒΑΛΛΙΕΡΑΤΟΥ
Stations
Η νέα δημιουργία της Μαριάννας Καβαλλιεράτου, Stations, είναι καρπός της συνεργασίας της με τον μουσικό συνθέτη Dom Bouffard και τον εικαστικό καλλιτέχνη Charles Sandison. Πρόκειται για ένα work-in-progress που ξεκίνησε στο Watermill Center (Ν. Υόρκη) το καλοκαίρι του 2013, με το ανθρώπινο σώμα να λειτουργεί σαν κινούμενος καμβάς σε ένα ατελείωτο ταξίδι ρυθμών, φωτός και ηχοχρωμάτων.
[1 & 2 ΙΟΥΝΙΟΥ / ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 (Ε)]
ΝΤΑΝΤΑ ΜΑΖΙΛΟ
Η λίμνη των κύκνων
Η νεαρή Ντάντα Μαζίλο, γεννημένη στο Γιοχάνεσμπουργκ της Νότιας Αφρικής, από τις πιο διάσημες χορεύτριες στην πατρίδα της και απόφοιτος της σχολής της Ανν Τερέζα ντε Κερσμάεκερ στις Βρυξέλες, αποπειράται μια προκλητική και παράτολμη διασκευή της Λίμνης των κύκνων – του πιο διάσημου ρομαντικού μπαλέτου. Και κάνει την έκπληξη με μιαν ανάγνωση που σπάει τα στερεότυπα του κλασσικού μπαλέτου, αλλά και τις ομοφοβικές διαθέσεις που καταδυναστεύουν το κοινό στην πατρίδα της, και όχι μόνο. Δεκατέσσερις κύκνοι, άνδρες και γυναίκες, με πόδια γυμνά, φορώντας tutus, κάνουν την εμφάνισή τους με την πλάτη γυρισμένη στο κοινό και με μια κίνηση στη λεκάνη που θυμίζει αφρικανικούς χορούς. Η πρώτη σκηνή δεν είναι παρά μια πρόγευση για το τι πρόκειται να ακολουθήσει σε επίπεδο συμβόλων και ταμπού...
[7-9 ΙΟΥΝΙΟΥ / ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 (Η)]
CIRCA - ΚΟΥΑΡΤΕΤΟ ΝΤΕΜΠΥΣΣΥ
Opus
Γέννημα της συνάντησης ανάμεσα στη μουσική δωματίου από το κουαρτέτο Ντεμπυσσύ και την ομάδα τσίρκου Circa από την Αυστραλία είναι το Opus: ένα απροσδόκητο θέαμα αλχημείας, ένα μικρό θαύμα με χορευτές-πουλιά, ακροβάτες-αιλουροειδή και τους ήχους από τα κουαρτέτα για έγχορδα του Σοστακόβιτς να ερμηνεύονται ζωντανά από τους τέσσερις μουσικούς. Ένα θέαμα-ακρόαμα που διαθέτει δύναμη και ευαισθησία, δεξιοτεχνία και ευθραυστότητα, δομή και ελευθερία, εκεί που ένα ευφάνταστο κινητικό υλικό, ανοιχτό στο ρίσκο και την περιπέτεια, συναντά την ανάγκη του μουσικού να εκφράσει το άφατο.
[7- 9 ΙΟΥΝΙΟΥ / ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 (Δ)]
KΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΡΗΓΟΣ - ΧΟΡΟΘΕΑΤΡΟ ΟΚΤΑΝΑ
Αρκαδία
Οκτώ χρόνια μετά το Σχεδίασμα Β΄- Ελεύθεροι Πολιορκημένοι, ο Κωνσταντίνος Ρήγος επιστρέφει στο Φεστιβάλ Αθηνών με μια παράσταση για τη (μάταιη) αναζήτηση της ευτυχίας. Η Αρκαδία, ως αφετηρία αλλά και ως τελικός προορισμός, αποτελεί το κοινό σημείο αναφοράς των επεισοδίων που συνθέτουν την παράσταση. Δώδεκα χορευτές επιχειρούν να ανακαλέσουν στη μνήμη του θεατή εικόνες οικείες, εμπνευσμένες από τον ειδυλλιακό τόπο της Αρκαδίας. Ωστόσο, ο κόσμος της αιώνιας αθωότητας, της ευτυχισμένης και ελεύθερης ζωής έχει οριστικά πια χαθεί. Η Αρκαδία είναι ένα ρέκβιεμ για τη φύση, αφού το όνειρο της Αρκαδικής Ουτοπίας υποχωρεί κάτω από το βάρος της παράλογης καταστροφής του φυσικού περιβάλλοντος και της συνειδητοποίησης της θνητότητας.
[16 & 17 ΙΟΥΝΙΟΥ / ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 (Δ)]
amorphy.org – ΤΖΕΝΗ ΑΡΓΥΡΙΟΥ
Memorandum - Α mechanism of reminder!
Η δουλειά της Τζένης Αργυρίου είναι ένα υβρίδιο που κινείται στα όρια μεταξύ εγκατάστασης και περφόρμανς, σε γειτνίαση με τις εικαστικές τέχνες και την επιστημονική σκέψη. Το Memorandum, μια δημιουργία σε συνεργασία με τον εικαστικό Βασίλη Γεροδήμο, διερευνά τους μηχανισμούς της μνήμης και τον τρόπο που αυτή μετουσιώνεται σε κομμάτι του συλλογικού ασυνείδητου και της ιστορικής συνείδησης.
[18 & 19 ΙΟΥΝΙΟΥ / ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 (Ε)]
ΝΙΚΑΕΛ ΚΛΙΕΝ
Jerusalem - Choreography for Greece
Ο αυστριακής καταγωγής Μίκαελ Κλίεν εμφανίζεται για πρώτη φορά στο Φεστιβάλ Αθηνών, με μια ζωντανή διαδραστική εγκατάσταση. Προτιμά μη θεατρικούς χώρους για τα δρώμενά του και στο Jerusalem - Choreography for Greece χρησιμοποιεί μια μεικτή ομάδα χορευτών –επαγγελματιών και μη–, διαφορετικής ηλικίας, φύλου, σωματότυπου, κοινωνικής τάξης. Το κοινό θα έχει τη δυνατότητα να κυκλοφορεί ελεύθερα γύρω από τη δράση, σε μια περφόρμανς που στέκεται μακριά από το κατασκευασμένο θέαμα, ενσωματώνοντας κοινωνικούς προβληματισμούς για το παρόν.
[27-29 ΙΟΥΝΙΟΥ / ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 (Α)]
ΟΜΑΔΑ ΧΟΡΟΥ ΖΗΤΑ – ΙΡΙΣ ΚΑΡΑΓΙΑΝ
Tracing
Η Ίρις Καραγιάν επιστρέφει στην Πειραιώς 260, μετά την πετυχημένη πορεία της εντός και εκτός Ελλάδας με τις Μητέρες – επίσης παραγωγή του Φεστιβάλ (2012). Εμμένοντας στην αφαιρετική αντίληψη για την κίνηση του σώματος, πειραματίζεται με εργαλεία όπως οι εντάσεις, οι δυναμικές και οι ταχύτητες, για την αναδιαμόρφωση του χώρου. Το Tracing είναι ένα τρίο που ανιχνεύει τη σχέση μεταξύ κίνησης και ίχνους, μακριά από μονοσήμαντες λογικές. Απώτερη αφετηρία για τη δουλειά αυτή αποτελεί η Γενική διακήρυξη των δικαιωμάτων του ανθρώπινου όντος (2001) του Ραούλ Βανεγκέμ, ο οποίος οραματίζεται μια ιδεατή κοινωνία.
[27 (21:00) & 28 (23:00) ΙΟΥΝΙΟΥ / ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 (Ε)]
ΓΙΡΖΙ ΚΥΛΙΑΝ
East Shadow
Μοναδικός και αδιαμφισβήτητος ο σπουδαίος Τσέχος δημιουργός, φορέας της πολύτιμης κληρονομιάς της κεντροευρωπαϊκής ευαισθησίας, επιστρέφει στο Φεστιβάλ Αθηνών. Αυτή τη φορά, πηγή της έμπνευσής του αποτελεί το μπεκετικό σύμπαν του θεάτρου του Παραλόγου, που προσφέρεται ως αφορμή για σκηνικούς αναστοχασμούς γύρω από την ευάλωτη ανθρώπινη ύπαρξη. Το East Shadow, μια τραγικωμωδία για το αδύνατο της συνύπαρξης και τη φθαρτότητα, ζωντανεύει στη σκηνή, αλλά και στην οθόνη, από τη Sabine Kupferberg και τον Gary Chryst. Να υπενθυμίσουμε την τομή που επέφερε ο Κύλιαν στα σκηνικά του θεάματα χρησιμοποιώντας ώριμους ηλικιακά ερμηνευτές, αποσυνδέοντας έτσι τον χορό από το πνεύμα της νεότητας, ή την επίδειξη
δεξιοτεχνίας, και οδηγώντας μας να ανακαλύψουμε άλλες, λιγότερο προφανείς πτυχές της προσωπικότητας ενός χορευτή στο απόγειο της ωριμότητας.
[28 & 29 ΙΟΥΝΙΟΥ / ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 (Δ)]
ΓΙΟΥΒΑΛ ΠΙΚ
Score
Ο Γιουβάλ Πικ, χορευτής και χορογράφος ισραηλινής καταγωγής και από το 2011 διευθυντής του Χορογραφικού Κέντρου Rillieux-la-Pape (στα περίχωρα της Λυόν), μας συστήνεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα με το Score, δημιουργία εμπνευσμένη από τη γενέτειρά του. Τρεις χορευτές μεταφέρουν στη σκηνή στοιχεία από τη δύναμη, τον παροξυσμό ή την επιθετικότητα σε σχέση με τον άλλο –που είναι κυρίαρχα στη χώρα του–, χωρίς ωστόσο από το κινητικό λεξιλόγιο να λείπει, πέρα από τις δραματικές εντάσεις, και η γλυκύτητα. Όλο αυτό το μωσαϊκό συγκινήσεων «πατάει» σε ηχητικό υλικό και μαρτυρίες που συνέλεξε ο ίδιος ο χορογράφος από τους δρόμους του Τελ Αβίβ.
[28 & 29ΙΟΥΝΙΟΥ / ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 (Η)]
ΜΑΜΑΖΑ [ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΑΝΤΑΦΟΥΝΗΣ – ΦΑΜΠΡΙΣ ΜΑΖΛΙΑ]
Eifo Efi
Το Φεστιβάλ Αθηνών έχει στεγάσει και στο παρελθόν τους πειραματισμούς της ιδιότυπης κολλεκτίβας ΜΑΜΑΖΑ (το όνομα από τα αρχικά των συντελεστών: Γιάννης Μανταφούνης, Φαμπρίς Μαζλιά και Μέι Ζάρυ). Φέτος επανέρχονται με τη νέα τους αναζήτηση Eifo Efi – ένα ντουέτο με ερμηνευτές τον Γιάννη Μανταφούνη και τον Φαμπρίς Μαζλιά. Εμπνέονται από τη φιλοσοφία του Μπερξόν και του Μπαντιού, και πιο συγκεκριμένα από την «οντολογία της πολλαπλότητας», διερευνώντας τα όρια ανάμεσα στον περφόρμερ, τον χώρο και το κοινό. Επιλέγουν ως σκηνικό ένα πάτωμα-καθρέφτη που διαθλά και αντανακλά την εικόνα των σωμάτων τους. Η «μετα-εννοιολογική» προσέγγισή τους αναδεικνύει ένα παράδοξο: τι συμβαίνει όταν οι ερμηνευτές παρατηρούν ερμηνεύοντας και οι θεατές ερμηνεύουν παρατηρώντας;
[1 & 2 ΙΟΥΛΙΟΥ / ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 (Ε)]
ROOTLESSROOT - ΛΙΝΤΑ ΚΑΠΕΤΑΝΕΑ
W Memorabilia (Phaedra’s Laboratory)
Ιδρυτικό μέλος της ομάδας RootllessRoot –την οποία πρωτοπαρουσιάσαμε στο Φεστιβάλ το 2007– και εξαιρετική χορεύτρια με διεθνή παρουσία, η Λίντα Καπετανέα επιστρέφει στη σκηνή με ένα δυναμικό σόλο. Η νέα αυτή δημιουργία, την οποία συνυπογράφει με τον Γιόζεφ Φρούτσεκ, διερευνά τη γυναικεία φύση μέσα από το πρίσμα της τραγικής ηρωίδας: Φαίδρα, Μήδεια,
Πασιφάη – ηρωίδες που απεκδύονται τον παραδοσιακό ρόλο της στοργικής μητέρας και πιστής συζύγου, εγκαταλείπουν τα κοινωνικά στερεότυπα και αφήνονται στον άλογο κόσμο του πάσχοντος σώματος. Η ανάγνωση που επιχειρεί η ομάδα RootlessRoot ξεπερνά τα όρια της μιμητικής αναπαράστασης, για να προσεγγίσει το σύνθετο ψυχολογικό σύμπαν αυτών των γυναικών μέσα από τη δυναμική του σώματος και της κίνησης.
[4 & 5 ΙΟΥΛΙΟΥ / ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 (Ε)]
ΕΡΜΙΡΑ ΓΚΟΡΟ
A Quiet Voice
Η Ερμίρα Γκόρο, χορεύτρια και επί σειρά ετών στενή συνεργάτις του διάσημου χορογράφου Λόυντ Νιούσον (ιδρυτή των DV8), δοκιμάζει για πρώτη φορά τις δυνάμεις της σε μια χορογραφία-ντοκουμέντο γύρω από το θέμα της πολυπολιτισμικότητας στην Αθήνα της κρίσης. Η παράσταση A Quiet Voice ερευνά τον τρόπο με τον οποίο συνομιλούν οι διαφορετικές εθνότητες και κουλτούρες, αποδίδοντας έτσι ένα ξεχωριστό κράμα πολιτισμών. Μια συγκινητική, ανθρωπιστική προσέγγιση των βιωμάτων που κουβαλούν οι μετανάστες όταν πρωτοφθάνουν στη χώρα μας, ένα οδοιπορικό που συνοψίζει το πέρασμα από την ατομική στη συλλογική εμπειρία.
[7 & 8 ΙΟΥΛΙΟΥ / ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 (Δ)]
ΟΜΑΔΑ ΧΟΡΟΥ ΤΡΙΣΑ ΜΠΡΑΟΥΝ
Watermotor, For M. G.: The Movie, Son of Gone Fishin’, Rogues
Το Φεστιβάλ Αθηνών υποδέχεται για τρίτη φορά την Trisha Brown Dance Company, μετά το 2008 και το 2010, αποτίνοντας φόρο τιμής σε μια ακαταπόνητη εξερευνήτρια της κίνησης.
Η Τρίσα Μπράουν παραμένει αναμφίβολα η σημαντικότερη από τους χορογράφους του αμερικανικού μεταμοντέρνου χορού. Το τεράστιο εύρος της δημιουργικότητάς της και την τεράστια ανθεκτικότητα (1961–2011) παρακολουθούμε νοερά μέσα από έργα που παρουσιάζονται για πρώτη φορά στην Ελλάδα : Το Watermotor (1978), κινηματογραφημένο σόλο με την ίδια, από τα έργα της πρώιμης περιόδου της, φέρνει σε πρώτο πλάνο τη σχέση της Τρίσα με το απλό καθημερινό σώμα, αναδεικνύοντας τη φυσική κίνηση. Το For M.G.: The Movie (1991) παρουσιάζει έναν χορευτή ακίνητο, στο μέσον μιας χορογραφικής δομής που, καθώς εξελίσσεται, αφυπνίζει μοναδικά λογική και ευαισθησία, ενώ ταυτόχρονα παραπέμπει ευθέως στους πειραματισμούς του Judson Dance Theater στα 1960. Στο Rogues (2011) αφετηρία για το έργο στέκεται η προνομιακή σχέση της με τις πλαστικές τέχνες – γλυπτική και καλλιγραφία. Τέλος, στο Son of Gone Fishin’ (1981) η πολυπλοκότητα των δομών που χαρακτηρίζει το έργο της φθάνει στο απόγειό της, όπως σημειώνει και η ίδια. Από την εμβληματική της κίνηση αναδύεται η διαρκής ροή, με ατέρμονες μετακινήσεις του κέντρου βάρους, που οδηγούν σε απρόσμενες κατευθύνσεις στον χώρο, ενώ το σώμα των χορευτών, κατά ένα μαγικό τρόπο, δεν υπακούει σε εντάσεις.
[11 & 12 ΙΟΥΛΙΟΥ / ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 (Δ)]
ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ
ΠΑΤΡΟΚΛΟΣ ΣΚΑΦΙΔΑΣ (έκθεση φωτογραφίας)
Αντένες
Ο ουρανός είναι το κυρίαρχο στοιχείο της δουλειάς που παρουσιάζει ο φωτογράφος Πάτροκλος Σκαφίδας. «Το μόνο μέρος που κατάφερα να αποδράσω ήταν προς τα επάνω. Ένα πρόσωπο στραμμένο προς τον ουρανό – αυτό είναι η συλλογή, φωτογραφισμένη μέσα ή γύρω από ελληνικές πόλεις».
[ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 (ΑΠΟΘΗΚΗ)]
ΝΕΟΝ - ΔΙΑΛΕΞΕΙΣ
Για πέμπτη συνεχή χρονιά συνεχίζεται η επιτυχημένη συνεργασία του Φεστιβάλ Αθηνών με το ΝΕΟΝ – Οργανισμό Πολιτισμού και Ανάπτυξης Δ. Δασκαλόπουλου. Το φετινό θέμα της συνεργασίας είναι η δημόσια τέχνη. Συνεχίζοντας τον προβληματισμό που αναπτύχθηκε τον Φεβρουάριο 2014 σε συνεργασία με την ΑΣΚΤ, πραγματοποιούνται δύο συζητήσεις με θέμα τη διεύρυνση της σύγχρονης τέχνης στον δημόσιο χώρο σε εποχές κατάρρευσης και ταραχής της δημόσιας ζωής.
Τις διαλέξεις επιμελείται και συντονίζει ο επιμελητής τέχνης Θεόφιλος Τραμπούλης.
[4 & 18 ΙΟΥΝΙΟΥ / 20:00 / ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 (Α)]
ΣΤΕΦΑΝΙΑ ΣΤΡΟΥΖΑ – ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΣ
Σε έναν ορισμένο βαθμό η ιερότητα βρίσκεται στο βλέμμα του θεατή
Πρόκειται για μια εικαστική και ηχητική εγκατάσταση εν εξελίξει. Έχει κεντρικό θέμα τον διάλογο ανάμεσα στη Δύση και την Ανατολή (και αντιστρόφως), ο οποίος βρίσκεται σε εκκρεμότητα ήδη από τότε που ξεκίνησε, 81 χρόνια πριν, με το κίνημα των μοντερνιστών και με δυο ημερομηνίες σταθμούς: το 1933, με το ταξίδι του Λε Κορμπυζιέ και άλλων σημαντικών εκπροσώπων του κινήματος των μοντερνιστών από τη Μασσαλία προς την Αθήνα, και το 1969, με την ταινία Μήδεια του Πιέρ Πάολο Παζολίνι. Η καλλιτέχνις Στεφανία Στρούζα και ο επιμελητής Απόστολος Βασιλόπουλος προτείνουν έναν αναστοχασμό πάνω στη νεότερη ελληνική ιστορία και τις ασυνέχειές της.
[ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 (Α)]
σχόλια