Ένα διασκεδαστικό Άρλεκιν για το καλοκαίρι θα ήταν οι διαπραγματεύσεις των τελευταίων ημερών για το πρόσωπο του νέου πρωθυπουργού. Με εκπληκτικές περιγραφές όπως “αφού τους το είπε, τους κοίταξε θλιμμένα σαν γέρικο Λαμπραντόρ και πήγε να πιει ένα καφέ στον Εθνικό Κήπο.” Ή “το πρόσωπο του ήταν σφιγμένο. Έκλεισε την πόρτα πίσω του. Οι εκπρόσωποι των media, αυτοί οι ζητιάνοι της είδησης φάνηκαν μπροστά του. Σάστισε, ίσως για πρώτη φορά, και τους απάντησε σαν κακομαθημένο παιδί: “εγώ τώρα πάω για ύπνο”.” Και φυσικά δεν θα έλειπε η λαϊκή σοφία αφού κάποια στιγμή ένας αγριεμένος πατριώτης θα έλεγε με πόνο, πόθο και πάθος στον πολιτικό αρχηγό που πάει να αλλαξοπιστήσει... “Αντώνη, οι μανάδες μας μας έλεγαν, την υπογραφή μας και το.... , να προσέχουμε που τα βάζουμε”.
Μπορεί να είναι γελοίες οι παραπάνω εικόνες αλλά μη νομίζετε ότι το επίπεδο είναι πολύ ανώτερο. Υπάρχουν πολλοί βουλευτές που δεν θα τους χρησιμοποιούσατε στην επιχείρηση σας ούτε για κλητήρες. Και δεν λέω εξαιτίας της μόρφωσης τους αλλά εξαιτίας της πάστας του ανθρώπου.
Το πιο γελοίο, όμως, απ' όλα είναι το εξής: (έχω κολλήσει με αυτό) την Κυριακή το βράδυ αν δεν είχαμε κυβέρνηση συνεργασίας πριν ανοίξει η αγορά στο Τόκιο, θα καταστρεφόμασταν όλοι. Ε, λοιπόν είναι η τρίτη μέρα που ανοίγει το χρηματιστήριο στο Τόκιο, η τρίτη μέρα που δεν έχουμε κυβέρνηση και οι διεθνείς αγορές είναι εκεί που βρισκόντουσαν και την Παρασκευή, είμαστε ακόμα στο ευρώ και η ζωή δεν έχει να σταματήσει να προχωράει σε αυτή τη γωνιά του πλανήτη.
Το σοβαρό της υπόθεσης είναι πως βλέπεις πια μια Ευρώπη να μην είναι σύμμαχος αλλά εκβιαστής, ότι η λύση της 26ης Οκτωβρίου δεν διασφαλίζει την ύπαρξη του κοινού νομίσματος και πως αν δεν κάτσουν κάτω τα μεγάλα “κεφάλια” να βρουν μια λύση στη βάση προσανατολισμένη στις ανάγκες της κοινωνίας και όχι των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων τότε θα αντιληφθούμε μια μέρα πως και το Μικρό Νικόλα να βάζαμε πρωθυπουργό πάλι την ίδια κατάληξη θα είχαμε.
Πριν εκατοντάδες χρόνια ένας ανώνυμος είχε πει πως “όλη η δυτική φιλοσοφία είναι μια υποσημείωση στον Πλάτωνα”. Αυτή τη στιγμή το πρόβλημα της χώρας του Πλάτωνα είναι μια υποσημείωση στο πρόβλημα των δυτικών οικονομιών.
σχόλια