Η απάντηση θα μπορούσε να είναι απλή: όσο υποβαθμίζεται το βιoτικό επίπεδο των Ελλήνων, άλλο τόσο οφείλουμε να σηκωνόμαστε από τονκαναπέ και να διεκδικούμε τα κεκτημένα μας. Και εκεί τελειώνει το θέμα. Όμως η ιστορία έχει δείξει ότι όταν είμαστε ενωμένοι, κάτι πετυχαίνουμε, και όταν είμαστε κατακερματισμένοι, δεν καταφέρνουμε τίποτα.
Τρανό παράδειγμα είναι πως ενώ τον τελευταίο ενάμιση χρόνο έγιναν 1.200 περίπου διαδηλώσεις, σύμφωνα με στοιχεία της Αστυνομίας, επί δύο μήνες είχαμε τους Αγανακτισμένους κατασκηνωτές στο Σύνταγμα, τον Φεβρουάριο κάηκαν κλασικά κτίρια, λεηλατήθηκαν καταστήματα και επί τρεις μέρες η πλατεία βρισκόταν σε εμπόλεμη κατάσταση, το αποτέλεσμα ήταν αφενός αυτό που έβγαλε η κάλπη τον Μάιο και τον Ιούνιο, αφετέρου να καθηλωθεί εμπορικά και τουριστικά το κέντρο της πρωτεύουσας.
Οι δύο πορείες την ημέρα δεν είναι ο καθοριστικός παράγοντας, αλλά συνέβαλαν αρκετά στην περαιτέρω υποβάθμιση της περιοχής.
Σημείο τριβής μεταξύ της πολιτείας και της κοινωνίας το επόμενο χρονικό διάστημα είναι τα νέα μέτρα της κυβέρνησης, που αφορούν κυρίως τους υπαλλήλους του Δημοσίου και τους συνταξιούχους. Τα μέτρα είναι σκληρά, απευθύνονται σε ομάδες που δεν μπορούν ν’ αντιδράσουν εύκολα (π.χ. οι συνταξιούχοι) και σίγουρα θα βγάλουν τις αντιμνημονιακές και όχι μόνο δυνάμεις στον δρόμο.
Αν προσθέσουμε σε αυτό και τους φοιτητές, τότε περιμένουμε ένα θερμό φθινόπωρο όσον αφορά τις διαδηλώσεις.
Αναλογιζόμενοι τις διαφορετικές ιδεολογικές δεξαμενές των αντιμνημονιακών δυνάμεων, συνεκτιμώντας παλιότερες συναντήσεις τους και προσθέτοντας την αγανάκτηση των ένστολων, χωρίς να είμαστε μέντιουμ, περιμένουμε ένα εκρηκτικό μείγμα να επισκεφτεί το Σύνταγμα. Παρ’ όλα αυτά, οι κινητοποιήσεις πιθανότατα θα είναι μονοήμερες και δεν θα ξανασυναντήσουμε το φαινόμενο της κατάληψης της πλατείας, αφού τα καλέσματα στα κοινωνικά δίκτυα δεν δείχνουν να συγκινούν τον κόσμο.
Για παράδειγμα, μια κατάληψη της πλατείας στις 15/09 έχει μόνο 800 συμμετέχοντες και μια σελίδα που εξαγγέλλει την επανάσταση στις 25/09 δεν ξεπερνά τα 50 like. Επίσης, σε σχετική ερώτηση στη σελίδα των Αγανακτισμένων, απάντησαν πως δεν έχουν οργανώσει κάτι συλλογικά.
Ο κόσμος, παρά την εξαθλίωση, έχει κουραστεί. Και οι εκλογές που έφεραν μια αλλαγή στη δυναμική των κομμάτων εξευμένισαν κάπως τους δημοκρατικά σκεπτόμενους πολίτες.
Το καλοκαίρι ο Εμπορικός Σύλλογος Αθηνών κατέβασε κι άλλο τις τιμές στα καταστήματα του κέντρου. Εκπτώσεις και προσφορές πάνω στις εκπτώσεις. Όλη τη χρονιά προσπάθησε, σε συνεργασία με τον Δήμο και άλλους φορείς, να φέρει κόσμο στο εμπορικό τρίγωνο με διάφορες εκδηλώσεις. Το αποτέλεσμα είναι πως πρόσφατη έρευνα έδειξε ότι ο τζίρος, αντί να ανέβει, έπεσε κατά 50% τους μήνες του καλοκαιριού.
Αρκετά πεσμένη επίσης ήταν και η τουριστική κίνηση, αφού οι λιγότεροι επισκέπτες (ο μειωμένος αριθμός οφείλεται και στις εικόνες της φλεγόμενης Αθήνας που μετέδωσαν τα ξένα ειδησεογραφικά πρακτορεία) σημαίνουν και λιγότερο τζίρο αλλά και 18 κλειστά ξενοδοχεία.
Ο αντιπρόεδρος του συλλόγου, Νίκος Κουγιουμτζής, θεωρεί πως ένας από τους παράγοντες αυτής της πτώσης είναι οι απανωτές διαδηλώσεις. Δεν είναι ο μόνος, όμως. «Ασφαλώς και πιστεύουμε ότι είναι δικαίωμα καθενός να διαδηλώνει, αλλά πρέπει να βρεθεί ένας τρόπος να μη νεκρώνει το κέντρο κατά τη διάρκεια μιας πορείας».
O Βίκτορ Τεντέσκο, στέλεχος της Premier Capital Hellas SA που βρίσκεται πίσω από τα McDonald’s του Συντάγματος, πιστεύει πως «θα ήταν εκτός πραγματικότητας αν λέγαμε ότι η ζωή στην πλατεία Συντάγματος δεν έχει επηρεαστεί από τα όσα συμβαίνουν τα τελευταία τρία χρόνια στην πόλη. Ο κόσμος, όπως είναι λογικό, αποφεύγει να επισκέπτεται το κέντρο της Αθήνας. Παρ’ όλα αυτά, εμείς καταβάλλουμε μεγάλη προσπάθεια ώστε να προσελκύουμε τον κόσμο στο κέντρο και να στηρίζουμε την πόλη στην οποία λειτουργούμε».
Λίγους μήνες πριν, τον Απρίλιο, ο Γιώργος Καμίνης είχε κάνει μια πρόταση για περιορισμό των διαδηλώσεων. Με λίγα λόγια, είχε προτείνει ο αριθμός των συμμετεχόντων να ρυθμίζεται ανάλογα με τον χώρο που καταλαμβάνουν. Τότε τον κατηγόρησαν πολλοί ως «αντιδημοκρατικό» οι ίδιοι, βέβαια, που την άλλη μέρα στέκονται δίπλα στους μικρομεσαίους επιχειρηματίες και μιλάνε δεξιά κι αριστερά για τον περίφημο «θάνατο του εμποράκου».
Σήμερα ο δήμαρχος Αθηναίων εμμένει στις απόψεις του, ζητά να περάσει η Αστυνομία στη δικαιοδοσία του δήμου κι εμφανίζεται αντίθετος σε οποιαδήποτε κατάληψη. Συγκεκριμένα, όμως, για το ζήτημα των διαδηλώσεων δηλώνει στη LifΟ: «Πρέπει να μάθουμε να διαδηλώνουμε αγαπώντας την πόλη μας. Η Αθήνα δεν αντέχει άλλα τραύματα. Δεν μας φταίει η πόλη μας σε τίποτα.
Και τις περισσότερες φορές η ανοχή στις καταστροφές, η σχεδόν ανεπαίσθητη εξοικείωση με αυτές, τείνει να γίνει εξίσου επικίνδυνη με την καταστροφική δράση. Είναι, λοιπόν, ευθύνη όλων μας να αποδείξουμε ότι σε αυτή την πόλη μπορούμε να διαδηλώνουμε συλλογικά, αλλά ότι ταυτόχρονα σεβόμαστε τις υποδομές της, τις οποίες δεν μονοπωλούν κάποιοι πλούσιοι ή προνομιούχοι αλλά τις χρησιμοποιούν οι απλοί συμπολίτες μας, και κυρίως εκείνοι που έχουν μεγαλύτερη ανάγκη.
Και να ξεκαθαρίσουμε κάτι: η πρότασή μας για τη ρύθμιση των διαδηλώσεων θέτει και την Πολιτεία και τους διοργανωτές των διαδηλώσεων προ των ευθυνών τους.
Διότι η Πολιτεία σκόπιμα αποκρύπτει ότι, ακόμη και σήμερα, οι διαδηλώσεις διέπονται από διάταγμα της χούντας, ενώ οι διοργανωτές νίπτουν τας χείρας τους, όταν διαπιστώνουν ότι οι κινητοποιήσεις τους “νοθεύονται” από την είσοδο γνωστών καταστροφέων».
Η υπερβολή της φυλής οδηγεί αρκετές φορές σε λανθασμένα συμπεράσματα και στην αμίμητη ελληνική ακινησία. Το να αλλάξει ο νόμος για τις διαδηλώσεις και να οριοθετηθούν ορισμένοι παράμετροι δεν σημαίνει αυτομάτως πως η δημοκρατία μειώνεται στη χώρα που γεννήθηκε.
Αντίθετα, ισχύει το ότι όπου τελειώνει η ελευθερία του ενός ξεκινά η ελευθερία του άλλου. Δικαίωμα είναι το να διαδηλώνεις, δικαίωμα το να μπορείς να κινείσαι ελεύθερα στην πόλη σου.
σχόλια