Freddie F
Ένα από τα πιο αστεία περιστατικά ήταν όταν ήρθε στο γραφείο ένα δεκαοκτάχρονο κορίτσι που ενδιαφερόταν για τη θέση της intern στο «Vice». Συμπτωματικά, εκείνη τη μέρα είχα κανονίσει να φωτογραφίσω για την τελευταία σελίδα δύο skaters, οι οποίοι τελευταία στιγμή μου λένε ότι δεν θέλουν να φωτογραφηθούν μόνοι τους και πως πρέπει να τους βρω ένα κορίτσι για να είναι μαζί τους στη φωτογραφία. Έχοντας λοιπόν μπροστά μου τη Γεωργία που έχει έρθει για το interview, της λέω «Θα σε φωτογραφίσω γυμνή σήμερα» και μου απαντά «Σοβαρά; Οk, μέσα». Οπότε κι εγώ της λέω «Προσλαμβάνεσαι». Βγαίνουμε όλοι έξω για να πάμε σε έναν εξωτερικό χώρο που είχα σκεφτεί για τη φωτογράφιση, αλλά μας πιάνει η βροχή και έτσι καταλήγουμε στο σπίτι του Μ.Hulot που μας αφήνει μόνους εκεί, διότι ο ίδιος πρέπει να τρέξει για μια συνέντευξη. H αμέσως επόμενη εικόνα είναι οι skaters που τα έχουν βγάλει όλα και αρχίζουν να κάνουν skate πάνω από τα έπιπλα και τα πράγματα του Μ.Hulot και η Γεωργία, που από την επόμενη μέρα θα δουλεύει μαζί μας, να στέκεται μπροστά μου χωρίς ρούχα.
Η γυμνή φωτογραφία δεν μου αρέσει καθόλου. Πολύ περισσότερο μου αρέσει η ενέργεια της στιγμής, το γεγονός ότι γδύνονται μπροστά μου άγνωστοι και γνωστοί και μου αποκαλύπτονται. Ξοδεύω πάντα μια-δυο ώρες να τους μιλάω και να τους βομβαρδίζω με ερωτήσεις. Είναι η τακτική μου αυτή: κάνω τον εαυτό μου να φαίνεται ευάλωτος. Εάν μου το ζητήσει κάποιος, θα βγάλω κι εγώ τα ρούχα μου για να νιώθουμε ίσοι προς ίσους. Αν κι αυτό δεν πιάσει, κλείνω τα φώτα και τραβάω με το φλας.
Παντελής Ζερβός
Κάνω γυμνές φωτογραφίσεις για πολλά περιοδικά. Για μένα η διαφορά με τα γυμνά του Naked City της LifΟ (έχω κάνει καμιά δεκαριά φωτογραφίσεις μέχρι τώρα) είναι πως δεν είναι τα κλασικά γυμνά των περιοδικών. Δεν είναι «σέξι», γυμνά αλλά ειλικρινή πορτρέτα. Αυτές οι φωτογραφίσεις έχουν μια τελείως διαφορετική λογική - δεν κάνεις κάποια προσπάθεια να βγάλεις τον άλλο σέξι. Το μόνο απρόοπτο που είχα ήταν σε μια χριστουγεννιάτικη φωτογράφιση. Είχα τυλίξει τον φωτογραφιζόμενο, τον Νέστορα (Νέστωρ Μπάνος, τεύχος 140, δημοσιεύτηκε στις 22/12/08) με χριστουγεννιάτικα λαμπάκια. Κάποια στιγμή παραζεστάθηκαν τα λαμπάκια κι άρχισε να καίγεται. Κάτι άλλο, πιο μικρό, συνέβη όταν φωτογράφισα τον Ησαΐα Ματιάμπα στη σκηνή του θεάτρου που έπαιζε και ξαφνικά εμφανίστηκε ένας τεχνικός που ήθελε να κάνει δουλειά. Αυτό που μου έχει μείνει από όλο αυτό το πρότζεκτ του Naked City είναι η υπέρβαση που έκαναν όλοι αυτοί οι άνθρωποι που είχαν τόση προθυμία να φωτογραφηθούν γυμνοί για το περιοδικό με τη μεγαλύτερη αναγνωσιμότητα στην Αθήνα. Το βρίσκω τρομερά γενναίο εκ μέρους τους.
Σπύρος Σιμωτάς
Έχω κάνει τέσσερις γυμνές φωτογραφίσεις για τη LifΟ. Έχει περισσότερο ενδιαφέρον το γυμνό νομίζω, γιατί ο φωτογραφιζόμενος μπορεί να βγάλει τον πραγματικό του εαυτό, μακριά από οποιαδήποτε περσόνα που πιθανόν να έχει καλλιεργήσει. Όταν βγουν τελικά τα ρούχα από τη μέση, διευρύνεται το πεδίο δράσης. Είναι μια πρόκληση και για τον φωτογράφο αλλά και για το μοντέλο η ισορροπία ανάμεσα στην αθωότητα και τη χυδαιότητα. Για μένα όλο αυτό ήταν σαν μια απογύμνωση και γι' αυτόν το λόγο δεν ήθελα να παίρνουν πόζες ιδιαίτερες, ούτε να φοράνε make up. Η φωτογράφιση του ηθοποιού Βαγγέλη Κοντομούς (πέρσι τις Απόκριες) ήταν νομίζω η πιο επεισοδιακή γιατί την κάναμε σε μια από τις πιο κρύες μέρες του χειμώνα. Έξω είχε -4C. Του είχα πει να φοράει κάτι ζεστό που να βγαίνει όμως εύκολα, οπότε γυρνάγαμε σε κάποια σημεία που είχαμε διαλέξει, γδυνόταν, τον φωτογράφιζα, ξαναντυνόταν και προχωράγαμε στο επόμενο σημείο. Η ειρωνεία βέβαια είναι ότι στο τέλος η LifO διάλεξε μια λήψη από εσωτερικό χώρο. Eπίσης σουρεαλιστική ήταν η φωτογράφιση του Γιάννου (23/6/09) που έγινε μέσω Skype, γιατί ζει μόνιμα στο Μιλάνο. Δώσαμε ιντερνετικό ραντεβού ένα Σάββατο πρωί. Φωτογράφιζα την οθόνη και του έδινα οδηγίες.
Νίκος Κατσαρός
Ο ένας από τους δύο κυρίους που φωτογράφισα είχε φέρει μαζί του το μαγιό που φοράει και ο Μπόρατ στην ταινία. Δεν ξέρω γιατί, πάντως το φόρεσε και το έχω και σε φωτογραφία για όποιον δεν το πιστεύει. Φωτογραφήθηκε σε ένα σπίτι που πήγαινε για πρώτη φορά και με τους ιδιοκτήτες να κάθονται στο διπλανό δωμάτιο. Με τον άλλο μας πήρε ένα τέταρτο η φωτογράφιση κι ένα δίωρο να διαλέξουμε την εικόνα, γιατί θεωρούσε ότι ήταν στη μία πιο όμορφος από την άλλη. By the way, είναι και οι δυο φίλοι μου και τους ευχαριστώ που το είπαν και το έκαναν.
Σπύρος Στάβερης
Το πιο δύσκολο με το γυμνό είναι να πείσεις τον άλλον. Αυτό, ευτυχώς, δεν ήταν στη δική μου δικαιοδοσία, το ανέλαβε το περιοδικό. Κάθε γυμνό της τελευταίας σελίδας είναι και μια ειδική περίπτωση. Υπάρχει το άγραφο πλαίσιο, και μέσα σε αυτό ο καθένας χειρίζεται ανάλογα με τις δικές του ανασφάλειες ή πεποιθήσεις το σώμα και την γύμνια του. Όπως και στα πορτρέτα, καταλαβαίνεις αμέσως τη δυναμική που μπορεί να έχει μια φωτογράφιση, μέχρι πού μπορεί να εξελιχθεί. Δεν θέλω να ακυρώνω τα όρια που μου θέτουν, ο καθένας έχει τους δικούς του λόγους και για να εκτεθεί και για να προφυλαχτεί. Δεν είναι εύκολη απόφαση, ειδικά στην Ελλάδα. Αλλά δεν κρύβω ότι χαίρομαι ιδιαίτερα όταν από την αρχή υπάρχει μια εντελώς λευκή σελίδα, χωρίς περιορισμούς. Αυτό δεν σημαίνει αναγκαστικά ότι το αποτέλεσμα θα είναι καλύτερο, αλλά επιτρέπει έναν πιο ελεύθερο αυτοσχεδιασμό, και γιατί όχι, έναν πιο προσωπικό πειραματισμό.
Ασπασία Κουλύρα
Προσπαθώ να αντιμετωπίζω το γυμνό όσο πιο φυσικά γίνεται - σαν να μην είναι γυμνό. Καμιά φορά, εξάλλου, τα ρούχα σε αποπροσανατολίζουν. Έχω κάνει τέσσερις γυμνές φωτογραφίσεις για τη LifΟ. To μόνο απρόοπτο που μου συνέβη ήταν τον Οκτώβριο του 2008. Φωτογράφιζα μια κοπέλα, την Έφη Μαραμένου, στα Εξάρχεια, στον δρόμο - θυμάμαι πως ήμασταν σε έναν κάθετο στην Ασκληπιού. Τη στιγμή που τράβαγα την τελευταία λήψη - ήταν ξαπλωμένη στην άσφαλτο- εμφανίστηκε ένα περιπολικό. Δεν το πήραμε καν χαμπάρι, μέχρι που εμφανίστηκε ένας αστυνομικός. Είπε στην Έφη «Ντύσου, κοπελιά», μας βάλανε και τις δυο στο περιπολικό και μας πήγανε στο Τμήμα Εξαρχείων. Μάθαμε μετά ότι είχαν λάβει κλήσεις από διάφορους γείτονες που παραπονιούνταν ότι είναι μια κοπέλα γυμνή στον δρόμο. Ο διοικητής, αφού μας ρώτησε αν είμαστε Ελληνίδες, ήθελε να μάθει γιατί αποφασίσαμε να κάνουμε γυμνή φωτογράφιση στον δρόμο. Αφού του εξηγήσαμε από πού ήμασταν και ότι ήταν μια φωτογράφιση για καλό σκοπό μας είπε: «Τι να πεις. Υπάρχει πολύς συντηρητισμός στον κόσμο. Εμένα δεν θα με ενοχλούσε τόσο για να πάρω τηλέφωνο στην αστυνομία». Πήραν τα στοιχεία μας και φύγαμε.
σχόλια