Θα χρειαζόμουν όλο το περιοδικό εάν αφηνόμουν στην περιγραφή της εμπειρίας μου στην Destroy Athens, κι αυτό αποτελεί μια από τις ουσιαστικές επιτυχίες της έκθεσης. Παρά τις κάποιες αδέσποτες γκρίνιες ή την επιμέρους κριτική, η οποία ενεργοποιείται υποχρεωτικά όταν μια έκθεση αποτελεί την πρώτη ενότητα μιας διεθνούς Μπιενάλε, οπότε κρίνεται με ανάλογα standard, πρόκειται για μια πολύ φιλόδοξη και αξιοπρεπέστατη έκθεση, με δυνατές στιγμές, καινούργια ονόματα καλλιτεχνών, πολλές προτάσεις και ιδιαίτερο χαρακτήρα. Μπορεί να μη λέει την «ανθρώπινη ιστορία» με τη μαγεία που την αφηγήθηκε η Μπιενάλε του Βερολίνου, αλλά καταφέρνει να δώσει ένα σαφέστατο στίγμα. Πολλά συγχαρητήρια οφείλονται στους επιμελητές που κατάφεραν να δημιουργήσουν με τόσο επαγγελματικό τρόπο αυτό το πλαίσιο, το οποίο αγκάλιασε σαν ομπρέλα μια σειρά ιδιωτικών πρωτοβουλιών στην τέχνη, υποκίνησε μια σειρά ανθρώπων να έρθουν στην Αθήνα και έβαλε την πόλη στο διεθνή εικαστικό χάρτη ανεπιστρεπτί!
Μαρίνα Φωκίδη
σχόλια