Η Αθήνα του 1973

Η Αθήνα του 1973 Facebook Twitter
36

1.

Η Αθήνα του 1973 Facebook Twitter


2.

Η Αθήνα του 1973 Facebook Twitter

3.

Η Αθήνα του 1973 Facebook Twitter

4.

Η Αθήνα του 1973 Facebook Twitter

5.

Η Αθήνα του 1973 Facebook Twitter

6.

Η Αθήνα του 1973 Facebook Twitter

7.

Η Αθήνα του 1973 Facebook Twitter

8.

Η Αθήνα του 1973 Facebook Twitter

9.

Η Αθήνα του 1973 Facebook Twitter

10.

Η Αθήνα του 1973 Facebook Twitter

11.

Η Αθήνα του 1973 Facebook Twitter

12.

Η Αθήνα του 1973 Facebook Twitter

13.

Η Αθήνα του 1973 Facebook Twitter

14.

Η Αθήνα του 1973 Facebook Twitter

15.

Η Αθήνα του 1973 Facebook Twitter

16.

Η Αθήνα του 1973 Facebook Twitter

 

17.

Η Αθήνα του 1973 Facebook Twitter

18.

Η Αθήνα του 1973 Facebook Twitter

19.

Η Αθήνα του 1973 Facebook Twitter

20.

Η Αθήνα του 1973 Facebook Twitter

21.

Η Αθήνα του 1973 Facebook Twitter

22.

Η Αθήνα του 1973 Facebook Twitter

23.

Η Αθήνα του 1973 Facebook Twitter

24.

Η Αθήνα του 1973 Facebook Twitter

Φωτογραφίες του R.F. Rumbao

36

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Δ. Πολιτάκης / Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Μπορεί να έχει άμεση ανάγκη κάποιου είδους ανάπλασης η Πλατεία Εξαρχείων, το τελευταίο που χρειάζεται όμως είναι ένα μίζερο χριστουγεννιάτικο δέντρο με το ζόρι.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Β. Βαμβακάς / Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Οποιοσδήποτε απολογισμός της είναι καταδικασμένος στη μερικότητα, αφού έχουν συμβεί άπειρα γεγονότα που στιγμάτισαν τις ζωές όλων μας ‒ δύσκολο να μπουν σε μια αντικειμενική σειρά.
ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΒΑΜΒΑΚΑ
Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Β. Στεργίου / Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Αντί να βλέπουμε τη χώρα σαν άδεια πισίνα όπου πρέπει να γυρίσουν τα ξενιτεμένα της μυαλά για να γεμίσει, ας αλλάξουμε τα κολλημένα μυαλά σ' αυτόν εδώ και σε άλλους τόπους.
ΤΗΣ ΒΙΒΙΑΝ ΣΤΕΡΓΙΟΥ

σχόλια

20 σχόλια
Αμάξια παντού, μόλυνση , βρωμιά και χάος. Δεν διαφέρει πολύ απο το σήμερα, αλλά δεν θα το χαρακτήριζα και νοσταλγικό. Ας προχωρήσουμε μπροστα πλέον!Αν ο καθε ένας εβαζε όλη του την ενεργεια στο να δημιουργήσει τα συναισθήματα που νοσταλγεί στη σημερινή αθήνα, όλα θα ήταν καλύτερα.και αμάν με την ομόνοια και το συντριβάνι της. Ενα παρτέρι ήταν προς τι η τοση περηφάνεια και νοσταλγία; επειδή φαίνεται τέρμα πρασινο στις φωτό ; η επειδή δρόσιζε τους περαστικούς με σιχαμένο συντριβανόνερο;
Νομίζω έχουμε την τάση να εξιδανικεύουμε το παρελθόν. Θυμάμαι το 76 τον παππού μου να παραπονιέται για τα χάλια της Αθήνας ενώ κοίταζε φωτογραφίες από τη δεκαετία του 50.
Το ίδιο μαύρο χάλι με σήμερα είναι. Κάτι κοιλαράδες στην Ακρόπολη και η μιζέρια στο μεγαλείο της.... δεν καταλαβαίνω πέραν κάποιων αναμνήσεων που μπορεί να έχουν κάποιοι από πράγματα που ζήσανε τι άλλο ζηλεύουν στην Αθήνα του 73... Για ένα συντριβάνι δηλαδή?
Ουτε τωρα ειμαστε ακριβως Βιεννη (καθε αλλο) αλλα τοτε ηταν κανονικα κατι αναμεσα σε Κινσασα και Χαρτουμ!Τουλαχιστον τωρα φτανεις στην Ομονοια με το μετρο σε το πολυ σε 15’(στα 70’ς ηταν ολοκληρο ταξιδι)
Με την 15 (όπως και με τη 13, δυστυχώς) έχω σκαλώσει. Στη 16 είναι το εκκλησάκι των Αγίων Θεοδώρων, κάτω από την πλατεία Κλαυθμώνος, τραβηγμένο από την εκβολή της Ευριπίδου. Στο αριστερό χέρι του φωτογράφου, σχεδόν γωνία με Αριστείδου, βρισκόταν ο πασίγνωστος τότε Πατίστας.Εδώ η "θρυλική", μεταγενέστερη διαφήμισή του: http://www.youtube.com/watch?v=mx4oPUg3VB4
H 16 είναι η εκκλησία μπροστά από την Αριστείδου, 50μ από την ΔΕΗ. Τότε πήγαινε ο δρόμος και δεξιά αλλά πλέον είναι πεζόδρομος αυτό το κομμάτι. Την 15 δεν την βρίσκω ούτε εγώ..
Αυτή η παρελθολαγνεία δεν έχει όρια. Να θαυμάζεις την Αθήνα των αρχών του 20ου αιώνα με μία ρομαντική διάθεση το καταλαβαίνω αλλά την Αθήνα του '70;Γιατί;Για το συντριβάνι στην Ομόνοια;Όλα τα δεινά ήταν εκεί προ πολλού (βλ. αντιπαροχή), ήρθε και η αισθητική της χούντας και την αποτελείωσε τη δύσμοιρη. Όχι εγώ αυτό που βλέπω δεν με εντυπωσιάζει και δεν το θέλω. Όλα τα κτίρια εκτρώματα του σήμερα, υπήρχαν και τότε. Μάλιστα πολλά σημεία είναι πολύ πιο όμορφα σήμερα βλ. Μοναστηράκι.
Κι εγω εχθρος της παρελθοντολαγνειας ειμαι αλλα γιατι να μη βλεπεις με ρομαντικη διαθεση την Αθηνα του 73; Μονο στις αρχες του αιωνα ηταν ωραια; Σιγουρα καποια σημεια μπορει να ειναι ομορφοτερα σημερα, αλλα αν το δεις απο ιστορικη και λαογραφικη αποψη, αυτες οι φωτο ειναι θησαυρος.
Και οι φωτογραφίες με τα πρόχειρα προσφυγικά καταλύματα του '20 μπορεί να είναι θησαυρός από ιστορική άποψη αλλά δεν είναι ούτε να τα νοσταλγείς ούτε να σου αρέσουν. Η Αθήνα στις αρχές του 20ου αιώνα φαινόταν τουλάχιστον(άλλο τι ήταν βάσει άλλων κριτηρίων) πανέμορφη, η Αθήνα στις παραπάνω φωτογραφίες δεν μου αρέσει και επιπλέον δεν μου φαίνεται τόσο διαφορετική - όσο ας πούμε η Αθήνα παλαιότερων χρόνων. Με λίγα λόγια: Δεν μου αρέσει αυτό που βλέπω.
Αγαπητή Aahaladita, δεν νομίζω να είναι παρελθοντολαγνεία, είναι νοσταλγία. Ήταν όντως ένα χάλι, ακριβώς εξαιτίας όσων επισημαίνεις (χούντα, αντιπαροχή, τσιμεντοποίηση). Αλλά ήταν μια γλύκα να την ζεις. Δεν είχε νέφος, ήταν γεμάτη γωνιές των θαυμάτων και πολύ-πολύ ανθρώπινη (οι άνθρωποι τότε παραπονιούνταν που είχαν μετακομίσει σε πολυκατοικίες και αναγκάζονταν να μην αφήνουν το κλειδί επάνω στην πόρτα τους).Επίσης, πέρα από τα δακρύβρεχτα, υπενθυμίζω ότι το '73 είναι χρονιά φτώχειας και παγκόσμιας (πετρελαϊκής) κρίσης. Και αυτό που βλέπουμε στις φωτογραφίες είναι το "ξέβαμμα", εξαιτίας της χούντας και της κρίσης, ενός πιο λαμπερού κέντρου, που είχε στηθεί στη δεκαετία της (όπως-όπως, αλλά) ανάπτυξης του 1960. Αν συγκρίνεις πώς κατέρρευσε στις μέρες μας το κέντρο...Όσο για την Ομόνοια, πάντα λαϊκή και κακόφημη ήταν, καταφύγιο του μετανάστη -τότε εσωτερικού (άσχετο αν το συντριβάνι μοιάζει "θεϊκό" μετά την ανάπλαση-βιότοπο για πρεζάκια που έφτιαξαν). Με τη διαφορά ότι τότε περπατιόταν άνετα. Τα γράφει πολύ ωραία ο Γιώργος Ιωάννου στο "Ομόνοια 1980" (μεταγενέστερα, όταν έχει εκπέσει πιο πολύ η πλατεία).http://athensville.blogspot.gr/2010/05/1980.html
Εγώ αντιτάχθηκα στη λογική του "τι ωραία που ήταν η Αθήνα τότε" (ότι είναι πριν το '90 είναι παλιό και ωραίο στα μάτια κάποιων - όχι στα δικά μου)Δεν ήταν. Πρόσθεσες και άλλους λόγους για να μη νοσταλγείς την Αθήνα του '70.Δέχομαι τη νοσταλγία για την πόλη όσων έζησαν τότε. Αλλά αυτό έχει να κάνει με βιώματα, όχι με αντικειμενικές (όσο γίνεται) καταστάσεις. Το ίδιο θα πάθουμε όλοι μεγαλώνοντας.
Ευχαριστώ για τις απαντήσεις. Μια μικρή επισήμανση μόνο: ακριβώς γι' αυτό έγραψα "νοσταλγία", διότι είναι κατά κύριο λόγο ζήτημα προσωπικού βιώματος και όχι εξωτερικής εικόνας. Αν και η εικόνα της Αθήνας, ακόμη και τον 19ο αιώνα, χάλια ήταν πέρα από τον "μνημειακό" πυρήνα του κέντρου - μάρτυράς μου ο Μιχαήλ Μητσάκης στα διηγήματά του.
Με αφορμή την πλατεία της Ομόνοιας, έχω αρχίσει ν' αναρωτιέμαι -λαμβάνοντας σοβαρά υπ' οψιν όλες τις παραμέτρους- αν θα πρέπει για να προστατεύσουμε ένα χώρο μήπως θα ήταν καλύτερα να κρατάμε τους πολίτες μακρυά. Με το συντριβάνι και το λιγοστό πράσινο περιμετρικά της, η πλατεία φαίνεται να ήταν εξαιρετική. Το πρόβλημα ξεκίνησε απ' το κλείσιμο της πλατείας για την αναπλασή της και από τότε επήλθε η παρακμή.
Γενικά η παρακμή της Ομόνοιας συνέπεσε με το καβάλημα του συντριβανιού από το δρομέα. Και ναι, στη συνέχεια από εκείνη την ηλίθια ανάπλαση που άλλο σκοπό δεν είχε πέρα από τις μίζες.
Την θυμάμαι έτσι την πόλη μου και με θλίβει όλη η σημερινή εικόνα της "προόδου" και του "πολιτισμού", όπως και πολλές ακόμα εικόνες που έζησα και έφυγαν ανεπιστρεπτί. Έδειχνα φωτογραφίες στον 19χρονο γιό μου από τη Αθήνα του 1970 που δεν μπορεί να τις νιώσει όπως εγώ, ούτε να καταλάβει την μελαγχολία μου για το τώρα.