Το δίκτυο είναι κουλό

Το δίκτυο είναι κουλό Facebook Twitter
0

CANDY IN GREEK PROJECT

Στα τέλη της δεκαετίας του '70 άπειρα παιδάκια ανά την υφήλιο αιχμαλωτίστηκαν από τη μοναδική γοητεία της πρώτης παιδικής σαπουνόπερας. Η ιστορία της Κάντι, ενός γιαπωνέζικου άνιμε είχε όλα τα απαραίτητα συστατικά μιας σαπουνόπερας: Η φτωχή ορφανή ξανθομαλλούσα Κάντι μεγαλώνει στο ορφανοτροφείο της κ. Πόνι στο Μίσιγκαν, υιοθετείται από την αριστοκρατική οικογένεια των Άρντλεϊ, πηγαίνει εσωτερική στη σχολή Άγιος Παύλος στο Λονδίνο, ερωτεύεται τον άστατο Τέρι, γίνεται νοσοκόμα και μπλέκει σε χίλιες δυο περιπέτειες.

Στη χώρα μας η Κάντι άρχισε να προβάλλεται από την ΕΡΤ στα μέσα της δεκαετίας του '80 με μεγάλη επιτυχία - υπάρχουν σκηνές στην Κάντι-Κάντι μάλιστα που έχουν σημαδέψει γενιές ολόκληρες (ενδεικτικά αναφέρουμε την πιο χαρακτηριστική, τη σκηνή δηλαδή που ο Άντονι, ο αγαπημένος της Κάντι, πέφτει από το άλογο στο κυνήγι της αλεπούς και πεθαίνει), ενώ από το 1986 μέχρι το 1989 μάλιστα η Κάντι έβγαινε και σε εβδομαδιαίο περιοδικό.

Σε αντίθεση με άλλα παιδικά προγράμματα που συνεχίστηκαν να παίζονται για χρόνια ολόκληρα, η Κάντι εξαφανίστηκε από τις ελληνικές οθόνες μέχρι που πέρσι εμφανίστηκε στο Youtube το Candy in greek Project. Kάποιοι καλοί άνθρωποι που γνωρίστηκαν, όπως λένε και οι ίδιοι (http://thecandyingreekproject.blogspot.com/) σε ένα διεθνές forum της Κάντι-Κάντι, συγκεντρώθηκαν κι άρχισαν να μαζεύουν και να αρχειοθετούν ένα-ένα και τα 115 μεταγλωττισμένα επεισόδια της σειράς από παλιές βιντεοκασέτες, κάτι ιδιαίτερα δύσκολο για μια σειρά που είχε να προβληθεί πάνω από δεκαπέντε χρόνια, ενώ πλέον έχουν εμπλουτίσει το κανάλι ακόμα και με συνεντεύξεις των ηθοποιών που μεταγλώττιζαν τη σειρά.

Να σημειώσουμε πως είναι ίσως η μόνη από τις παιδικές σειρές της δεκαετίας του '80 που έχει τύχει τέτοιας φροντίδας και λατρείας online. Από τα νούμερα δε των views των βίντεο των επεισοδίων καταλαβαίνει κανείς πως υπάρχουν πάρα πολλοί φανατικοί της σειράς: Το πρώτο επεισόδιο έχει 83.000 hits, ενώ τα σχόλια κινούνται από συγκινητικά («Χίλια ευχαριστώ είναι λίγα για να εκφράσουν αυτό που νιώθω τώρα που είδα επιτέλους ολόκληρη τη σειρά της Κάντι- Κάντι. Σας ευχαριστώ μέσα από τα βάθη της καρδιάς μου») μέχρι δραματικά («Θέλω να κλάψω πάλι... Δεν έχω λόγια. Νιώθω ένα απίστευτο κενό στην καρδιά μου... Τις τελευταίες μέρες δεν παρακολουθούσα επεισόδια γιατί δεν το σήκωνε ο οργανισμός μου »). Το μόνο που έχουμε εμείς να προσθέσουμε είναι πως ακόμα αναζητούνται οι άνθρωποι που θα κάνουν το ίδιο πράγμα για τον Τάο- Τάο.

Δέσποινα Τριβόλη

 


 

ΤΟ ΚΡΑΣΑΚΙ ΤΟΥ ΤΣΟΥ

Είναι με διαφορά η ελληνική επιτυχία της χρονιάς στο Youtube: Ένα βίντεο που παρουσιάζει μια παρέα από «σαμουράι και γκέισες» (ή κάτι τέτοιο) να διασκεδάζουν με την ψυχή τους μέσα στους διαδρόμους ενός γκαράζ, να κυνηγιέται και να ξιφομαχεί πίσω από υπότιτλους που σου φτιάχνουν τη μέρα. Ξεκαρδιστικό μέχρι δακρύων, με ένα ρεφρέν αξέχαστο: «Κόκορα Αντώνη, shoot them up, σου είπαααααα...».

Από τις 9 Μαΐου που ανέβηκε στο Youtube μέχρι σήμερα (ακριβώς 4 μήνες αργότερα), Το Κρασάκι του Τσου έχει καταφέρει απλησίαστα νούμερα επισκέψεων (πάνω από 725 χιλιάδες) - αριθμός εξωφρενικός, και όχι μόνο για ελληνικό βίντεο. Στις αρχές του καλοκαιριού έγινε ένας βομβαρδισμός από mail φίλων και γνωστών με το συγκεκριμένο link, το ίδιο και στα ελληνικά blogs, που κυκλοφόρησε αστραπιαία όσο λίγα βίντεο τα τελευταία δυο χρόνια. Κι ακόμα ο θόρυβος δεν έχει κοπάσει. Αυτά που κατόρθωσε το Κρασάκι του Τσου στα honors του Youtube δεν τελειώνουν εδώ: Έφτασε κάποια στιγμή στο Νο 9 στα comedies (παγκοσμίως), στο νούμερο 40 στο σύνολο των βίντεο, ανέβηκε σε ακόμα ψηλότερες θέσεις στα βίντεο του μήνα και της εβδομάδας.

Η ιδέα πολύ απλή και καθόλου πρωτότυπη: Βασίστηκε στα misheard lyrics (οι στίχοι ενός τραγουδιού σε μια άγνωστη γλώσσα, όπως ακριβώς τους ακούς) πάνω στο γιαπωνέζικο τραγούδι που ακουγόταν στο Kill Bill 1 «The Flower Of Carnage» με τη Meiko Kaji. Μια ιστορία «για ένα όμορφο αγόρι και τέσσερις θρυλικούς σαμουράι» που προέκυψε στα γραφεία της διαφημιστικής εταιρείας Leo Burnett ως teaser για κάποιο διαγωνισμό της Τράπεζας Κύπρου. Για την ακρίβεια, είναι ένα από τα 5 βίντεο που ανέβασαν για να διαφημίσουν το διαγωνισμό στο site www.psoniastointernet.grμαζί με τις Χελώνες, το Σκύλο που Πηδάει, το Μασκοφόρο Αεροκιθαριστή και το Γιο Γιο. Στο διαγωνισμό που ανέβηκαν πάνω από 300 βίντεο απ' όσα στάλθηκαν για να συμμετέχουν (έστειλαν κι άλλα τόσα με «ακατάλληλο» περιεχόμενο) βραβεύτηκαν τρία με το ποσό των 3.000, 2.000 και 1.000 ευρώ, ενώ κάθε εβδομάδα δίνονταν κι άλλα 5 βραβεία των 100 ευρώ. Ο διαγωνισμός είχε απίστευτη επιτυχία, παρόλο που το «Κρασάκι του Τσου» δεν συμμετείχε σ' αυτόν και στο Youtube δεν γινόταν σαφές για μεγάλο διάστημα ότι είναι viral διαφήμιση που ανέβηκε για να προωθήσει το concept.

Για την ιστορία: Το Κρασάκι του Τσου είναι η συνέχεια του Metal Πορτοφόλια (πορτοφόλια που τραγουδάνε), γυρίστηκε στο υπόγειο γκαράζ της διαφημιστικής που το δημιούργησε με μηδενικό budget και πρωταγωνιστούν... οι δημιουργοί του.

Το περιβόητο βίντεο, καθώς και όλα όσα ξεχώρισαν στο διαγωνισμό (Μαχητής του Φωτός, Shake It, Greek Superman κ.ά.), υπάρχουν στο Youtube, αν κάνεις search με λατινικούς χαρακτήρες και στο sitewww.psoniastointernet.gr.

M. Hulot

 


 

Διάφορα
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Δ. Πολιτάκης / Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Μπορεί να έχει άμεση ανάγκη κάποιου είδους ανάπλασης η Πλατεία Εξαρχείων, το τελευταίο που χρειάζεται όμως είναι ένα μίζερο χριστουγεννιάτικο δέντρο με το ζόρι.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Β. Βαμβακάς / Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Οποιοσδήποτε απολογισμός της είναι καταδικασμένος στη μερικότητα, αφού έχουν συμβεί άπειρα γεγονότα που στιγμάτισαν τις ζωές όλων μας ‒ δύσκολο να μπουν σε μια αντικειμενική σειρά.
ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΒΑΜΒΑΚΑ
Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Β. Στεργίου / Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Αντί να βλέπουμε τη χώρα σαν άδεια πισίνα όπου πρέπει να γυρίσουν τα ξενιτεμένα της μυαλά για να γεμίσει, ας αλλάξουμε τα κολλημένα μυαλά σ' αυτόν εδώ και σε άλλους τόπους.
ΤΗΣ ΒΙΒΙΑΝ ΣΤΕΡΓΙΟΥ