Οι αριθμοί που παρουσίασε στην αποχαιρετιστήρια ομιλία του ο Πιρς Χάντλινγκ, διευθυντής του Φεστιβάλ του Τορόντο, είναι πραγματικά εντυπωσιακά: 430.000 θεατές και 5000 διαπιστευμένοι επαγγελματίες, ανάμεσα τους 1200 δημοσιογράφοι παρακολούθησαν 370 ταινίες από 70 χώρες, μέσα σε 10 τρελές μέρες ενός φεστιβάλ με 500 μόνιμους υπαλλήλους και πάνω από 2000 εθελοντές, που καθημερινά λάμβαναν δυνατό χειροκρότημα πριν από κάθε προβολή, για την ευγένεια και την χαμογελαστή και αγόγγυστη εξυπηρετικότητα τους.
Το φεστιβάλ όντως πήγε σφαίρα, χωρίς προβλήματα, με συμφωνίες που κλείστηκαν επί τόπου, με ρεκόρ που έσπασαν σε κάθε επίπεδο, με πάνω από 30 ταινίες που πουλήθηκαν σε εταιρείες από όλον τον κόσμο.
Κι έπειτα είναι οι σταρ, που και να ήθελα να τους καταμετρήσω, δεν θα μπορούσα, αφού μετά από 7 μέρες παραμονής μου εδώ, συνεχώς ανακάλυπτα κι άλλους που εμφανίζονταν στις επίσημες προβολές και στα πάρτι, που γίνονταν κάθε νύχτα, και για τα οποία ξοδεύτηκαν ιλιγγιώδη ποσά - λέγεται ότι για το gala του Can a Song Save your Life ξοδεύτηκαν 20 εκατομμύρια δολάρια, είναι δυνατόν;
Ο Χάντλινγκ ευχαρίστησε όλους τους συμμετέχοντες και για να μη νομίζουμε πως μόνο σε αντίστοιχες ελληνικές εκδηλώσεις ανεβαίνουν πολιτικοί και μας κάνουν και βαριόμαστε με το μπλα μπλα τους, και εδώ πήρε το λόγο ένας Καναδός Υπουργός και δεν έλεγε να κατέβει από τη σκηνή, μονολογώντας σα να μην υπάρχει αύριο.
Η ταινία της λήξης ήταν το Life of Crime και ο σκηνοθέτης Ντάνιελ Σέχτερ την αφιέρωσε στον συγγραφέα του μυθιστορήματος The Switch πάνω στο οποίο βασίστηκε, τον Έλμορ Λέναρντ, ο οποίος πέθανε πριν από ένα μήνα, χωρίς να προλάβει να τη δει, μιας και ο Σέχτερ, που τον είχε παρακαλέσει προσωπικά πριν από μερικά χρόνια να του εκχωρήσει τα δικαιώματα, ακόμη διόρθωνε τα χρώματα, προσέθετε μουσική και μίξαρε τους ήχους.
Η πρωταγωνίστρια κι ο σκηνοθέτης μιλούν στο κόκκινο χαλί
Η Τζένιφερ Άνιστον, ο Τιμ Ρόμπινς και ο Γουίλ Φόρτε ήταν παρόντες και χειροκροτήθηκαν θερμά στο φινάλε, για μια ταινία που κινείται στο γνώριμο ύφος του Λέναρντ, με τα 70ς, τους μικροκακοποιούς, τους καθωσπρέπει ψεύτες και τις ανατροπές, αλλά δεν παρουσιάζει κανένα ενδιαφέρον, δεν εμπλέκει τον θεατή, δεν προκαλεί γέλιο, δεν βγάζει ερμηνείες, κυρίως λόγω αμηχανίας και άστοχων επιλογών του ίδιου του σκηνοθέτη, ο οποίος πήρε πάνω του και το σενάριο.
Η χειρότερη από τις επιλογές του Σέχτερ είναι οτι δεν έπιασε την διάχυτη ειρωνεία του Λέναρντ, κάτι που μόνο ο Μος Ντεφ, από τους πρωταγωνιστές, μυρίστηκε σωστά.
Άδικη αυλαία, για το φεστιβάλ και τον πάπα του παλπ.
Oλόκληρη η συνέντευξη τύπου για το φιλμ
σχόλια