Τα υφαντά κάθε χώρας απεικονίζουν στοιχεία του περιβάλλοντος που βρίσκονται σε αφθονία, δημιουργώντας ένα ιδεατό σύμπαν, συνήθως εμπνευσμένο από τη φύση. Τι γίνεται όμως όταν μια χώρα ταλανίζεται από συνεχόμενους πολέμους;
Τη δεκαετία του '80, μετά την εισβολή των Σοβιετικών στο Αφγανιστάν, κάποιες τοπικές υφάντρες εγκατέλειψαν τα φυτικά μοτίβα, τα λουλούδια και τα κανάτια νερού, και ξεκίνησαν να απεικονίζουν αυτό που κυριαρχούσε: τον πόλεμο. Τανκς, ελικόπτερα, Καλάσνικωφ, χειροβομβίδες και μπαζούκας άρχισαν να εμφανίζονται στα χαλιά της χώρας αλλάζοντας μια παράδοση αιώνων με τοπία και γεωμετρικά σχήματα.
Το 1996 ο Kevin Sudeith ανακάλυψε ένα από αυτά τα «χαλιά πολέμου» στο σπίτι ενός Ιταλού αρχιτέκτονα και αποφάσισε να ξεκινήσει μια συλλογή. Πολύ σύντομα άρχισε να τα πουλάει, τόσο online όσο και σε υπαίθριες αγορές γύρω από τη Νέα Υόρκη σε τιμές που κυμαίνονται από μερικές εκατοντάδες μέχρι πολλές χιλιάδες δολάρια.
Μετά την επίθεση στους Δίδυμους Πύργους της Νέας Υόρκης πίστεψε ότι τα χαλιά αυτά πρόκειται να εξαφανιστούν, Αντιθέτως το ενδιαφέρον ανανεώθηκε, ειδικά μετά την άφιξη νέας σειράς χαλιών, που απεικονίζουν τους Πύργους.
Αν και τα υφαντά παραδοσιακά κατασκευάζονται από γυναίκες, οι συλλέκτες από τη Δύση συνομιλούν μόνο με μεσάζοντες, οπότε είναι δύσκολο να πει κανείς με βεβαιότητα ποιος φτιάχνει αυτά τα χαλιά και κάτω από ποιες συνθήκες. Σύμφωνα με το Υπουργείο Εργασίας των ΗΠΑ αυτά τα χαλιά βρίσκονται σε λίστες με προϊόντα που πιθανόν σχετίζονται με παιδική και καταναγκαστική εργασία. Ο Sudeith δεν έχει ποτέ συναντήσει μια οικογένεια Αφγανών που ασχολείται με την κατασκευή αυτών των χαλιών πρόσωπο με πρόσωπο. -Λ.Φ.
σχόλια