Η ΛΕΞΗ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΣΤΙΣ ΚΑΡΔΙΕΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ
Έτσι, ο άνθρωπος που, καθώς λένε, είχε επιτύχει την ένωση ολόκληρου του ελληνικού λαού — η ένωση οφείλεται πραγματικά στο γεγονός ότι είπε την 28η τη λέξη που ήταν στις καρδιές όλων των πραγματικών Ελλήνων — δεν είχε καταφέρει να μεταδώσει μια ενότητα πνοής στους άμεσους συνεργάτες του. Όταν πέθανε, όλοι αυτοί έγιναν μια λυσσασμένη φάρα και τρωγόντουσαν μεταξύ τους.
Γιώργος Σεφέρης, Χειρόγραφο Σεπ. '41
• • •
ΓΚΡΕΚΟ ΜΠΟΝΟ, ΜΠΟΝΟ
Το ΟΧΙ ήταν μια σωστή, και εκ των υστέρων μπορούμε να πούμε βαθύτατα ορθολογική απόφαση, που πήρε ο κάθε Έλληνας ξεχωριστά. Το κόστος από έναν εθνικό εξευτελισμό θα ξεπερνούσε κατά πολύ το οποιοδήποτε περιστασιακό όφελος. Η ζυγαριά έγειρε προς τη σωστή μεριά, διότι από 'κει βάραινε η βαθιά αίσθηση της αδικίας που έχει ο Έλληνας. Γι' αυτό και το ΟΧΙ του δεν ήταν ούτε κίβδηλο, ούτε περιστασιακό. Και πράγμα διόλου ασήμαντο, μέσα σε εκείνες τις άγριες μέρες κατάφερε να κρατήσει αλώβητες τις πιο καλές πτυχές του χαρακτήρα του.
Στο «Πλατύ Ποτάμι», ο Γιάννης Μπεράτης μάς μεταφέρει την ιστορία του Νικολού, ενός κοντούλη, γελαστού, εμποροϋπαλλήλου στην πολιτική του ζωή, τον οποίο είχαν βάλει οι άλλοι φαντάροι να τους εξιστορήσει πώς συνέλαβε έναν Ιταλό συνταγματάρχη και τρεις λοχαγούς. Κι αφού διηγήθηκε τα περιστατικά, ο Νικολός κατέληξε:
Τους αφόπλισα όλους, εκεί μες στο νερό, και σαν γαλιά τους ανέβασα απάνω κι όλη την ώρα τους έκανα νοήματα να μη φοβούνται τίποτα. Γκρέκο μπόνο, μπόνο τους έλεγα και χτύπαγα το στήθος μου. Μπόνο, μπόνο, λέγανε και κείνοι καθώς προχωρούσαμε. Έ, αυτό ήταν όλο...
Γιάννη Μπεράτη, Το Πλατύ ποτάμι, 3η Έκδοση, Ερμής, 1973.
• • •
ΤΟ ΑΠΥΛΩΤΟ ΣΤΟΜΑ ΤΟΥ ΕΡΝΤΟΓΑΝ
Ο Τούρκος πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν: Οι μουσουλμάνοι στην Ευρώπη υπόκεινται σε «καμπάνια λιντσαρίσματος παρόμοια με εκείνη εναντίον των εβραίων πριν από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο».
Ρίξε πρώτα μια ματιά στις γενοκτονίες σας, στις φυλακές σου, και στους διωγμούς των Κούρδων εντός και εκτός της χώρας σου, και μετά συζητάμε τις αστειότητές σου.
• • •
ΟΙ ΧΙΛΙΑΝΟΙ ΠΑΝΗΓΥΡΙΖΟΥΝ
Στη Χιλή, όλα ξεκίνησαν από μια «ασήμαντη» αύξηση 4% στα εισιτήρια των μαζικών μέσων μεταφοράς, γρήγορα οι διαδηλώσεις μαζικοποιήθηκαν, και αντιμετωπίστηκαν βίαια από το καθεστώς.
Η Χιλή, με το μεγαλύτερο κατά κεφαλήν ΑΕΠ στην περιοχή, εκθειάστηκε δικαίως ως πετυχημένο μοντέλο ανάπτυξης. Ωστόσο, οι περισσότεροι Χιλιανοί έχουν συντάξεις ύψους 200-300 δολαρίων, ενώ το επίπεδο τιμών αντιστοιχεί περίπου στο 80% εκείνου των ΗΠΑ· το δε ποσοστό του συνολικού πλούτου των δισεκατομμυριούχων της ως προς το ΑΕΠ είναι το μεγαλύτερο παγκοσμίως, μεγαλύτερο και από αυτό των Ρώσων ολιγαρχών.
Γρήγορα τα αιτήματα των διαδηλωτών συγκεράστηκαν στην απαίτηση για αναθεώρηση του συντάγματος της εποχής Πινοσέτ με την προσδοκία ότι θα περιοριστούν θεσμικά οι μεγάλες ανισότητες.
Η κυβέρνηση αναγκάστηκε να παραχωρήσει το δημοψήφισμα, οι χιλιανοί προσήλθαν μαζικά στις κάλπες ― 7,5 εκατομμύρια, νέο ρεκόρ συμμετοχής ― και κέρδισαν τη συνταγματική αναθεώρηση με 78%. Δικαιούνταν να γιορτάσουν τη νίκη τους, και αυτό έκαναν.
VIDEO: Mass celebrations in Chile as pro-change camp holds big lead in vote.
— AFP news agency (@AFP) October 26, 2020
Thousands flock to Santiago's emblematic Plaza Italia as the pro-change camp holds a big lead in the historic referendum to rewrite Chile's dictatorship-era constitution, according to partial results pic.twitter.com/7bhaRQSLB4
• • •
ΨΗΛΑ ΣΤΗΣ ΠΙΝΔΟΥ ΤΑ ΒΟΥΝΑ
Το ρεμπέτικο συμμετείχε στον πανεθνικό αγώνα του '40 με αρκετά τραγούδια. Το τραγούδι «Ψηλά στης Πίνδου τα βουνά»του Δημήτρη Γκόγκου (Μπαγιαντέρα) κυκλοφόρησε το 1940.
Ψηλά βουνά κι απάτητα, μανούλα μου, περνούμε,
Νεμέρσκα, Πίνδο, Μόροβα και πάντοτε νικούμε.
Μην κλαις, γλυκιά μανούλα μου, που πήγα μακρυά σου,
γρήγορα θα νικήσουμε και θα βρεθώ κοντά σου.
Κι αν δεν γυρίσω, μάνα μου, μη λάχει και πονέσεις,
τη νίκη νά 'χεις για χαρά και μη μαυροφορέσεις.
Μπαγιαντέρας-Ψηλά στης Πίνδου τα βουνά
