Οι άνθρωποι επιβιώσαμε μέσα στην ομάδα. Τα βλέπαμε όλα με τα ίδια μάτια και ενεργούσαμε όλοι για τους ίδιους λόγους. Έξω από το μικρό ή μεγάλο σύνολο δεν υπήρχε ζωή. Η εξάρτηση του ενός από τον άλλον ήταν απόλυτη.
Προσωπικότητα δεν υπήρχε. Ούτε αυτοδυναμία. Ούτε έπαρση, ούτε δουλικότητα και υποταγή. Ουδείς είχε συνείδηση ότι μπορεί να υπάρχει κάποια διαφορετική στάση: εγωισμός, κολακεία, φθόνος, μοναξιά, συμφέρον. Ήταν ένας κόσμος ενιαίος και διαιρετός.
Αργήσαμε πολύ να διαχωρίσουμε τον εαυτό μας από το σύνολο. Να αποκτήσουμε συνείδηση του ξεχωριστού εαυτού μας. Μετά το αυγό έσκασε.
Το «προπατορικό αμάρτημα» ήταν η ανακάλυψη του «εγώ». Η συνείδηση του ατόμου ότι είναι κάτι διαφορετικό από την κοινότητα.
Στην εποχή που πρώτο ζητούμενο είναι η δημοφιλία, για κάποιους η ανωνυμία γίνεται βραχνάς. Δεν αντέχουν να χάνονται στο πλήθος. Άσχετα πώς το εκφράζουν, με έξυπνο ή βλακώδη τρόπο, το βαθύτερο νόημα είναι «είμαι κι εγώ εδώ».
Κι όπως λέγεται, η πρώτη ατομική διαφοροποίηση, που καταγράφεται πριν από χιλιάδες χρόνια, είναι όταν κάποιος αναγνώρισε τον εαυτό του σε πορτρέτο που του ζωγράφισε ένα άλλος.
Έκτοτε βρεθήκαμε απελπιστικά μόνοι. Η επικοινωνία με τους άλλους δύσβατη. Κατά το παλιό σύνθημα στους τοίχους, «εκτός από τον ιμπεριαλισμό υπάρχει και η μοναξιά». Αναγκαστικά ο εαυτός μας έγινε το κέντρο του κόσμου. Όλα τα αντικρίζουμε μέσα από τη δική μας ματιά και τα κρίνουμε σε σχέση με εμάς.
Προέκυψε και η ανάγκη του να ξεχωρίσεις. Να κάνεις γνωστή την ύπαρξή σου. Να βγεις από την αφάνεια των πολλών. Να σε προσέξουν. Όπως το έλεγαν παλιότερα «να γίνεις κάποιος». Κυριαρχεί η επιδίωξη για προσωπική ανάδειξη, ατομικό πλούτο, δύναμη, δόξα, ως και υστεροφημία.
Αυτή η ανάγκη οργιάζει στο Διαδίκτυο. Γιατί στην εποχή που πρώτο ζητούμενο είναι η δημοφιλία, για κάποιους η ανωνυμία γίνεται βραχνάς. Δεν αντέχουν να χάνονται στο πλήθος. Άσχετα πώς το εκφράζουν, με έξυπνο ή βλακώδη τρόπο, το βαθύτερο νόημα είναι «είμαι κι εγώ εδώ».
Όσο πιο οργισμένη, δηλητηριώδης και κακεντρεχής είναι η ανάρτηση, τόσο το «προσέξτε με, σας παρακαλώ» γίνεται πιο σπαρακτικό. Φωνάζουν για ν' ακούνε τη φωνή τους.
Όμως για να ξεχωρίσεις πραγματικά, ισχύει πάντα η παλιά κουβέντα: «πρέπει να κάνεις κάτι που αξίζει να γραφτεί ή να γράψεις κάτι που αξίζει να διαβαστεί».
σχόλια