Στα ταλαιπωρημένα -τα τελευταία χρόνια- αθηναϊκά ερτζιανά είναι ελάχιστες οι εκπομπές που έχουν πραγματικό ενδιαφέρον. Με εκφωνητές-παραγωγούς που δεν παρλάρουν ασταμάτητα λέγοντας ανοησίες με λιγωμένες φωνές, που γνωρίζουν το αντικείμενό τους, που σε ενημερώνουν πραγματικά για το τι συμβαίνει αυτή τη στιγμή στην underground μαύρη μουσική και στις δυο πλευρές του Ατλαντικού, που φαίνεται ότι λατρεύουν αυτό που κάνουν. Οι Black Athena παρουσιάζουν τα τελευταία δυο χρόνια μία από τις εκπομπές της πόλης που έχει αποκτήσει φανατικό κοινό -στόμα με στόμα- κι ας μην είναι απ' αυτές που θα δεις ψηλά στις μετρήσεις. Ο Κωστής και η Jo, που αποτελούν τον πυρήνα των Black Athena, είναι ένα ζευγάρι που γνωρίστηκε στο Λονδίνο πριν από μερικά χρόνια. «Πώς; Δεν θυμόμαστε!» δηλώνουν. «Στην πραγματικότητα είναι ψέμα αυτό», λέει η Jo, «αλλά έχουμε διαφορετικές αναμνήσεις από αυτή την πρώτη μας συνάντηση. Οι διαφορετικές εκδοχές είναι: σε μια συναυλία, σε ένα πάρκινγκ αυτοκινήτων και σε ένα κακό nightclub. Τα υπόλοιπα είναι ιστορία. Αρχίσαμε να ανταλλάσσουμε mix σε κασέτες, να ψωνίζουμε μαζί δίσκους, και τελικά καταλήξαμε να κάνουμε μαζί DJ set».
Η κοινή αγάπη τους για τη μουσική είναι ένας πολύ ισχυρός δεσμός, όχι μόνο μεταξύ τους, αλλά και με ανθρώπους παθιασμένους μ' αυτή και που αποτελούν τη «μεγάλη οικογένειά τους, που εμφανίζονται στα ραδιοφωνικά σόου τους ως καλεσμένοι ή παίζουν στα events που οργανώνουν. «Το υπόβαθρό μας είναι ίδιο με πολλών ανθρώπων» μου λένε. «Μεγαλώσαμε ηχογραφώντας παράνομα κασέτες, με ραδιοφωνικές εκπομπές, κάνοντας οικονομία για να αγοράσουμε το τελευταίο 7ιντσο, περιμένοντας με αγωνία για να μεγαλώσουμε αρκετά για να δούμε, να ακούσουμε και να καταναλώσουμε περισσότερη μουσική». «Όπως λέει κι η Erykah, η μουσική είναι τα πάντα!» εξηγεί η Jo. «Συχνά συζητάμε αν θα προτιμούσαμε να χάναμε την όραση ή την ακοή μας, και οι δύο συμφωνούμε στην όραση. Δεν ξέρω αν μπορείς να ενσωματώσεις το συναίσθημα που σου δίνει η μουσική σε λίγες λέξεις, αλλά νομίζω ότι το πιο μεγάλο όφελος είναι οι αναμνήσεις - όταν τα πάντα σου θυμίζουν τη μουσική και η μουσική σου θυμίζει τα πάντα».
Η σαββατιάτικη εκπομπή τους είναι δυο ώρες με ρυθμούς, underground «μαύρη» μουσική από όλο το φάσμα της και ό,τι περιστρέφεται γύρω απ' αυτή, με ελάχιστες κουβέντες μόνο για τις απαραίτητες πληροφορίες. Την Κυριακή λειτουργεί περισσότερο ως workshop, με αφιερώματα και καλεσμένους DJs που κάνουν ένα μιξ με τις δικές τους προτιμήσεις. «Υπάρχουν τόσοι καλοί μουσικοί, παραγωγοί και DJs που κρύβουν το ταλέντο τους και θέλουμε να φανούν» λένε. Αυτά τα κρυμμένα ταλέντα παρουσιάζουν σε μηνιαία βάση και από το ΟΖΟΝ, εδώ και σχεδόν δυο χρόνια. «Ανακάλυψαν το site μας και τους ανθρώπους που είχαμε πάρει συνεντεύξεις και μας ρώτησαν αν θέλαμε να συμμετέχουμε με αυτό το περιεχόμενο» προσθέτει η Jo. «Είναι αρκετά εξειδικευμένο υλικό, αλλά με κάποιον τρόπο δουλεύει».
Μιλάνε για τη ζωή στην πόλη, τις εμπειρίες τους με την αθηναϊκή νύχτα και τα σχέδιά τους για τους επόμενους μήνες: μια βραδιά στο Κ44 με τίτλο «100 bpm» (που είναι downbeat μουσική στα bpm που δηλώνει ο τίτλος ), την εμφάνιση των PPP (Platinum Pied Pipers) στις 3/10 που οργανώνουν με τους QNQ, την επέλαση της λονδρέζικης IG Culture στην Αθήνα στις 18/10, τις βραδιές τους στο Yoga Bala. «Δεν είναι μόνο τύχη το να κάνεις κάτι που σου αρέσει. Πρέπει να κάνεις πολλές θυσίες. Απ' τη στιγμή που αποφασίζεις να κόψεις ώρες απ' την ημερήσια δουλειά σου για να έχεις περισσότερο χώρο για το "χόμπι" σου, δεν ξέρεις αν θα στο ξεπληρώσει. Είναι ένα ρίσκο και πρέπει να το κάνεις δουλειά σου, αφού δεν υπάρχει άλλη επιλογή».
«Πιθανόν ένα από τα καλύτερα πράγματα σε αυτή την πόλη είναι ότι κανείς δεν είναι από εδώ (πραγματικά), έτσι μπορείς να την φτιάξεις όπως θέλεις εσύ. Εμείς τη φτιάξαμε "μαύρη"» μου λένε, εξηγώντας το όνομα Black Athena. «Η μαύρη μουσική είναι επίσης μια παγκόσμια γλώσσα και καθώς η Αθήνα γίνεται όλο και πιο ευλογημένη με την πολυεθνικότητα, έχει όλο και περισσότερο νόημα».
«Μας αρέσει το καφέ δίπλα στο Κ44 όπου οι άνθρωποι κάνουν πάρτι όλη την ημέρα, μας αρέσουν τα καλά σάντουιτς στο Σπιτικό, ειδικά στις 5 το πρωί που τα πάντα είναι κλειστά, μας αρέσει η μικρή πλατεία του Αγίου Γεωργίου στην Κυψέλη γιατί μπορούμε να κάνουμε chill out με το σκύλο μας πίνοντας μια μπίρα, και η αξιέπαινη προσπάθεια του Δημήτρη και του Paul να φέρουν το βινύλιο στην αθηναϊκή κουλτούρα. Τι βρίσκουμε ενοχλητικό; Τους ανθρώπους από κάτω μας»...
σχόλια