Take me out tonight

Οδός Περσεφόνης, έξω από θρυλικό gay club Mayο. Στα αυτιά μου φτάνει τo γνώριμο riff του «Song 2» των Blur που κάνει το ηχοσύστημα του Mad Club να αναστενάξει και μου θυμίζει την britpop mania που είχε κυριεύσει κάποτε την Αθήνα. Αυτό που παρατηρείς είναι ότι οι περισσότεροι Αθηναίοι προτιμούν να κάθονται έξω από το μαγαζί και να πίνουν το ποτό τους, σχολιάζοντας το οτιδήποτε. Το πολυσυλλεκτικό melting pot που μπορείς να ανακαλύψεις έξω από το Hoxton ίσως αποτελεί και το πιο αντιπροσωπευτικό παράδειγμα: Διάφορα marketing executives πίνουν το ποτό τους μαζί με emo κοριτσάκια και διάφοροι skaters κατεβάζουν τεράστιες ποσότητες μπίρας δίπλα σε διαφημιστές και δημοσιογράφους. Όμως η μουσική είναι συνοδευτική. Δεν επιθυμούν ένταση, -ίσως να κατέστρεφε τη συνηθισμένη συζήτηση για το πόσο φτηνό είναι το Βερολίνο και πόσο κλισέ είναι ένα ταξίδι στη Βαρκελώνη. Όσο κατηφορίζεις από το Hoxton η κατάσταση γίνεται πιο mainstream και η Νατάσα Θεοδωρίδου σου δημιουργεί εικόνες φανταστικών περιπτύξεων με τη Shakira, κατά τις επιταγές του DJ που δεν ενδιαφέρεται τόσο να δημιουργήσει ένα μουσικό concept όσο να παρουσιάσει τις επιτυχίες της εποχής. Οι εποχές που οι πιτσιρικάδες προσπαθούσαν να βρουν τα δικά τους μέρη για να βιώσουν την προσωπική τους επανάσταση και να ανακαλύψουν τη μουσική μέσα από τεράστια sound systems έχουν περάσει. Η συζήτηση, ένα ποτό και ο σχολιασμός οποιουδήποτε θέματος αποτελούν τη νέα διασκέδαση που καλύπτει τις ανάγκες της bar culture, τα volume της οποίας είναι πιο συμβατά για συζήτηση...