Καλοκαίρι στην Ανάφη: Ρούκουνας, Κατσούνι και μουσακάς με τόνο

Καλοκαίρι στην Ανάφη: Ρούκουνας, Κατσούνι και μουσακάς με τόνο Facebook Twitter
Η φάση στην Ανάφη είναι: ξυπνάς αργά, μένεις στη θάλασσα ως αργά, τρως αργά, κοιμάσαι λίγο και ξαναξυπνάς για afterhours χορό μέχρι το ξημέρωμα. Φωτο: Alexandros Michailidis / SOOC
1

 

Μόνο στην Ανάφη καταφέρνω να αδειάζω. Αυτός ο αποκομμένος βράχος του Αιγαίου ιδιαίτερη ομορφιά δεν έχει. Σπουδαίες υποδομές επίσης δεν (θέλει να) έχει. Κι όμως, ασκεί μια εξωπραγματική γοητεία σε όσους μυούνται στις χάρες του. Οι παλιοί που την πρόλαβαν σε πιο πρωτόγονες εποχές λένε ότι έχει αλλοιωθεί η ζωώδης δύναμή της. Οι πρωτο-χίπστερ σταμάτησαν να πηγαίνουν προ πολλού, επειδή μπήκε στο ημερολόγιο των «άλλων». Ανοησίες! Η Ανάφη είναι για σένα που το καλοκαίρι σου θες να κυλήσει χωρίς ξαπλώστρες, ρακέτες, κοκτέιλ και selfies. Για σένα που ξέρεις ότι οφείλεις να σεβαστείς την ομερτά που επιβάλλει στους ελεύθερους κατασκηνωτές του Ρούκουνα να διατηρούν την παραλία πεντακάθαρη. Για σένα που γουστάρεις να αράζεις γυμνός με τις ώρες στο Κατσούνι ή να κυκλοφορείς μέρα-νύχτα χωρίς εσώρουχο.

Η φάση στην Ανάφη είναι: ξυπνάς αργά, μένεις στη θάλασσα ως αργά, τρως αργά, κοιμάσαι λίγο και ξαναξυπνάς για afterhours χορό μέχρι το ξημέρωμα. Γι' αυτό και στα δύο θρυλικά μαγαζιά της, τον Μύλο στη Χώρα και τις Μάντρες στον δρόμο προς το λιμάνι, δεν έχει νόημα να πας πριν από τις 4 το πρωί – τότε πηγαίνουν και όλοι σου οι γνωστοί που τον Αύγουστο μεταφέρουν την Κολοκοτρώνη και την Πραξιτέλους σε αυτά τα δύο «dancefloors». Να ξέρεις ότι η εικόνα της πρώτης αυγής πάνω στη θάλασσα του Αιγαίου, ενώ σέρνεσαι στην αυλή στις Μάντρες, θα σου μείνει χαραγμένη στη μνήμη για πάντα. Νωρίτερα, θα βρεθείς στον Γλάρο για ρακόμελα και θα ακολουθήσεις το τελετουργικό που απαιτεί να μιλάς ψιθυριστά. Εν τω μεταξύ, στη Χώρα θα φας φρέσκο ψάρι στο Λιοτρίβι, που μπορείς να τους πεις να σ' το κρατήσουν από το μεσημέρι, όταν παραλαμβάνουν την ψαριά της ημέρας. Σίγουρα θα δοκιμάσεις μουσακά με τόνο στο Αρμενάκι, είναι το signature πιάτο τους, κι αν είσαι τυχερός, θα σου πάρει παραγγελία η «θεά» του νησιού, η πανέμορφη Αθηνά, που μοιάζει με τη Λέχου, η οποία αργότερα θα ξεσηκώσει όλο το μαγαζί σε αυθεντικό νησιώτικο γλέντι – το κάνει κάθε βράδυ, όταν αφήνουν την κουζίνα και πιάνουν τα όργανα. Σαν βρεθείς στο Κλεισίδι, μην τολμήσεις και δεν δοκιμάσεις τους κεφτέδες της κυρίας Βιβής. Είναι η «alternative» επιλογή της περιοχής, κι άσε τους άλλους να μαδάνε μαργαρίτες, που είχε πει πέρσι κι ένας φίλος.

Καλοκαίρι στην Ανάφη: Ρούκουνας, Κατσούνι και μουσακάς με τόνο Facebook Twitter
Η Ανάφη είναι για σένα που το καλοκαίρι σου θες να κυλήσει χωρίς ξαπλώστρες, ρακέτες, κοκτέιλ και selfies. Φωτο: Alexandros Michailidis / SOOC


Η μέρα σου θα ξεκινά με καφέ στο «Πού πας καραβάκι» της Χώρας. Όχι καφέ ξεροσφύρι όμως. Οι σπιτικές πίτες ταψιού που φτιάχνουν είναι λαχταριστές, ενώ με το μπανόφι τους κι ένα άλλο γλύκισμα σοκολάτας σε ποτήρι που το λένε «3:45» ή κάπως έτσι θα ξεχάσεις το όνομά σου. New entry για ποτό είναι ο προσεγμένος, κατηφορικός Μονόλιθος που πήρε το όνομά του από τον δεύτερο μεγαλύτερο μονόλιθο της Ευρώπης μετά το Γιβραλτάρ, αυτόν που δεσπόζει στο ανατολικό άκρο του νησιού. Κράτα μια νύχτα της παραμονής σου για ανάβαση στο μοναστήρι της Καλαμιώτισσας που βρίσκεται στην κορυφή του, εφοδιάσου με αθλητικά παπούτσια, sleeping bag, φακό και φίλους και ξεκίνα κατά τη δύση του ήλιου να τον ανέβεις. Πέρσι στο νησί είχε εμφανιστεί κι ένα αξιοπερίεργο «Phenomenon»: δύο λάτρεις της Ανάφης και της σύγχρονης τέχνης, ο Ιορδάνης και ο Piergiorgio, είχαν οργανώσει μια site-specific έκθεση, καλώντας γνωστούς καλλιτέχνες να εμπνευστούν και να δημιουργήσουν. Καλώς εχόντων, φιλοδοξούν να το επαναλάβουν του χρόνου. Κάποιο άλλο βράδυ, αργά, απομακρύνσου από την παρέα σου κι ανέβα στο ψηλότερο σημείο της Χώρας, στο Κάστρο, ή στην Άνω Πλατεία, όταν όλα θα έχουν σωπάσει και θα ακούγονται μόνο τα όργανα από το Αρμενάκι. Άραξε εκεί με καμιά μπίρα και, καθώς ο αέρας θα σε κοπανάει, σκέψου τον χειμώνα που πέρασε κι εκείνον που έρχεται. Θα με θυμηθείς!

Καλοκαίρι στην Ανάφη: Ρούκουνας, Κατσούνι και μουσακάς με τόνο Facebook Twitter
Κάποιο βράδυ, αργά, απομακρύνσου από την παρέα σου κι ανέβα στο ψηλότερο σημείο της Χώρας, στο Κάστρο, ή στην Άνω Πλατεία, όταν όλα θα έχουν σωπάσει και θα ακούγονται μόνο τα όργανα από το Αρμενάκι. Φωτο: Anne-Claude Faillétaz/Flickr
Ταξίδια
1

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Γιατί τα ταξίδια δεν έφεραν πιο κοντά τους ανθρώπους

Ταξίδια / Γιατί τα ταξίδια δεν έφεραν πιο κοντά τους ανθρώπους;

Τα ταξίδια στο εξωτερικό αυξάνονται εδώ και δεκαετίες σε όλο τον κόσμο. Το ίδιο όμως και ο εθνικισμός. Όπως φαίνεται, μόνο ο Μαρκ Τουέιν πίστεψε ότι «τα ταξίδια σκοτώνουν την προκατάληψη, τη μισαλλοδοξία και τη στενομυαλιά».
THE LIFO TEAM
«Η εργασία έχει πάψει να είναι μόνο τρόπος επιβίωσης και έχει γίνει κομμάτι του τρόπου που επιλέγω να ζω»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Ο κόκοράς μας τραγουδάει, λες και κάνει soundcheck σε φεστιβάλ»

Η Κατερίνα Ζέρβα δημιούργησε, μαζί με φίλους της, το Evergreen Project, μια ιδιαίτερη κοινότητα στη Φθιώτιδα, όπου «οι ανατολές είναι ζωγραφιά» και όλα συνυπάρχουν «σαν μια μεγάλη, αγαπημένη οικογένεια».
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
«Η εικόνα που κυκλοφορεί για τα χωριά ως απομονωμένες κοινότητες κάπου στην Άγρια Δύση δεν θα μπορούσε να απέχει περισσότερο από την πραγματικότητα».

Γειτονιές της Ελλάδας / Η Χριστίνα βρήκε το χωριό των ονείρων της, με έναν τρόπο που θα ζήλευε κι ο Κοέλιο

Όλο το σύμπαν συνωμότησε, ώστε η Χριστίνα Πιλαβίδου και ο σύζυγός της, σε μια παρόρμηση της στιγμής, να αφήσουν την Αθήνα για το Αργυροχώρι Φθιώτιδας. Σήμερα μεγαλώνουν τα τρία τους παιδιά με τρόπο όσο το δυνατόν πιο αυτάρκη και καταρρίπτουν όλα τα κλισέ για την επαρχία.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
48 ώρες στη Σπάρτη

Ταξίδια / 48 ώρες στη Σπάρτη

Στη Λακωνική πρωτεύουσα με το νεοκλασικό παρελθόν, ξεκινάμε τη βόλτα μας από το δημοφιλές άγαλμα του Λεωνίδα, επισκεπτόμαστε το Αρχαιολογικό Μουσείο Σπάρτης, ενώ εξορμούμε και στην ξακουστή καστροπολιτεία του Μυστρά και το πανέμορφο κεφαλοχώρι Γεράκι.
ΚΟΡΙΝΑ ΦΑΡΜΑΚΟΡΗ
«H απόφαση να επιστρέψω στον Τυρό με έφερε πιο κοντά σε ό,τι έχει πραγματική αξία για μένα, μου έδωσε ελπίδα πως κάτι μικρό μπορεί να έχει μεγάλο αποτύπωμα, όταν γίνεται με αγάπη και συνέπεια»

Γειτονιές της Ελλάδας / Η Ελισάβετ υφαίνει τα υφαντά της στον Τυρό Αρκαδίας

Η Ελισάβετ Ροδοπούλου επέστρεψε από το εξωτερικό στο χωριό της για να ασχοληθεί με μια τέχνη που χάνεται: την παραδοσιακή τσακώνικη υφαντική. Η σκέψη της πηγαίνει συχνά στη γιαγιά της, που ξεκίνησε να υφαίνει στον αργαλειό μόλις στα εννιά της χρόνια.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
48 ώρες στην Καστοριά

Ταξίδια / 48 ώρες στην Καστοριά

Με ορμητήριο τη διάσημη λίμνη της Καστοριάς, θαυμάζουμε τις βυζαντινές εκκλησίες και τα αρχοντικά της που μοιάζουν ανεξάντλητα και ανακαλύπτουμε μια άγνωστη Ελλάδα στον νεολιθικό οικισμό του Δισπηλιού και τα εγκαταλελειμμένα χωριά Κορέστεια.
ΚΟΡΙΝΑ ΦΑΡΜΑΚΟΡΗ
ΤΟΠΟΣ ΜΟΥ/ ΤΙΤΛΟΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ

Γειτονιές της Ελλάδας / «Κολωνάκια και καφετέριες θα βρεις παντού. Mια καλή ζωή όχι»

Μετά από μια κοσμοπολίτικη ζωή, ο Φίλιππος Παπαδημητρίου αποφάσισε να εγκατασταθεί στην Αγριλίτσα Αργολίδας και να συστήσει την πρωτοβουλία «Ανασυγκρότηση των Κοιλάδων Δυτικής Αργολίδας», που προσπαθεί να αντιμετωπίσει την ερημοποίηση των χωριών της περιοχής. Πιστεύει σαφώς πως το μέλλον μας είναι η αποκέντρωση.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Η Φωτεινή γύρισε στο χωριό και έφτιαξε μια εφημερίδα από το μηδέν

Γειτονιές της Ελλάδας / Η Φωτεινή γύρισε στο χωριό και έφτιαξε μια εφημερίδα από το μηδέν

Η 28χρονη Φωτεινή Γάλλου εκδίδει την εφημερίδα «Τα Χωριάτικα» στον παραδοσιακό οικισμό της Πρώτης Σερρών, όχι για να καλύψει ένα κενό στην αγορά αλλά στις ανθρώπινες σχέσεις. Απολαμβάνει τη ζωή στο χωριό και δεν τη βρίσκει ούτε πισωγύρισμα ούτε αποτυχία.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Γιώργος Καπουτζίδης: «Στη Νέα Ζηλανδία είδα πραγματικά ευτυχισμένους ανθρώπους»  «Στη Νέα Ζηλανδία είσαι πάρα μα πάρα πολύ μακριά από οτιδήποτε» Ο Γιώργος Καπουτζίδης θα μπορούσε να ζήσει για πάντα στη Νέα Ζηλανδία

Γιώργος Καπουτζίδης / «Στη Νέα Ζηλανδία δεν εκνευρίζονται, δεν κορνάρουν»

O γνωστός σεναριογράφος και ηθοποιός ταξίδεψε ως την άλλη άκρη του κόσμου για να γνωρίσει από κοντά μια χώρα που, πέρα από την επιβλητική της φύση, φαίνεται να έχει επιλέξει έναν διαφορετικό τρόπο ζωής. Και με το που προσγειώθηκε, τον υποδέχτηκε… μία Καρυάτιδα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Στο Μέσο Γερακάρι Ζακύνθου, η Αθήνα δεν είναι καν στον ορίζοντα»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Στο Μέσο Γερακάρι Ζακύνθου, η Αθήνα δεν είναι καν στον ορίζοντα»

Για 15 χρόνια, ο Ανδρέας Γεωργίου πηγαινοερχόταν στη δουλειά του, από ένα χωριό της Κορινθίας ως το κέντρο της Αθήνας. Η απόφαση να μετακομίσει σε ένα χωριό της Ζακύνθου δεν ήταν εύκολη. Μια φράση της κόρης του όμως τον έπεισε κι έτσι τώρα πια ζει σε ένα μέρος με ατελείωτους ελαιώνες και μεγάλη αγάπη για την ποίηση και το παραδοσιακό τραγούδι.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Μονοπάτια Αγίου Όρους: Ανάμεσα στη φύση και την πνευματικότητα

Ταξίδια / Μονοπάτια Αγίου Όρους: Ανάμεσα στη φύση και την πνευματικότητα

Οι διαδρομές ανάμεσα σε επιβλητικά μοναστήρια και σκήτες, όπως και η φροντίδα για την προστασία τους, ενώνουν ανθρώπους απ’ όλο τον κόσμο: έναν Αυστραλό δικαστή, έναν Βέλγο τραπεζικό, έναν ψυχίατρο από το Ομάν, έναν Άγγλο εκδότη και έναν Έλληνα μηχανικό αεροσκαφών.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Στο χωριό καταλάβαμε για πρώτη φορά πως ο φορτιστής του κινητού κάνει θόρυβο»

Οι επαρχίες μας / «Στο χωριό καταλάβαμε για πρώτη φορά πως ο φορτιστής του κινητού κάνει θόρυβο»

Η Δέσποινα Τζιουβάρα άφησε την Αθήνα για τον Βουτσαρά, ένα από τα Κουρεντοχώρια, και ευελπιστεί να βοηθήσει την περιοχή να περάσει σε μια νέα εποχή μετά την απότομη ερήμωση.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Δεμάτι κάλεσμα

Γειτονιές της Ελλάδας / «Η καθημερινότητα δεν είναι σχεδόν ποτέ ίδια στο βουνό»

Ο Βασίλης Νάκκας, ένα από τα ιδρυτικά μέλη της ΚοινΣΕπ «Τα Ψηλά Βουνά», απευθύνει πρόσκληση σε όσους θέλουν να ζήσουν και να εργαστούν στο Δεμάτι Ζαγορίου, συμβάλλοντας έτσι στην ανάπτυξη των ορεινών κοινοτήτων.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Nothing Days / Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Ένα «ανοιξιάτικο» τριήμερο σε μία πόλη που ξέρει από φυσικές καταστροφές αλλά ξέρει και να υμνεί τη ζωή, και μία μεγάλη βόλτα στην Πομπηία και στο Ερκολάνο. Από το αρχαίο «fast food» στις σύγχρονες γεύσεις της ναπολιτάνικης κουζίνας.
M. HULOT

σχόλια

1 σχόλια