O Forst (περίπου 75 χρόνων σήμερα) παραιτήθηκε από τη «Village Voice» το Δεκέμβριο του 2005, λίγο μετά την ανακοίνωση της συγχώνευσή της με τη «News Times», και σήμερα διδάσκει στο State University της Νέας Υόρκης. Γνωστός και ως παππούς του εναλλακτικού Τύπου, ήταν ο μακροβιότερος διευθυντής, από το 1996 ως το 2005. Όταν ρωτήθηκε πώς πήρε τη θέση στη «Village Voice» δήλωσε: «Είμαι πολύ καλός μάνατζερ. Μπορώ να χειριστώ μια δύσκολη ομάδα, αλλά πραγματικά δεν ξέρω. Χρειαζόμουν μια δουλειά». Ο Donald Forst, σε ένα small talk με τη LifΟ, μίλησε για τα μυστικά και τους κώδικες του free press.
Ποια είναι η άποψή σας για τη διαδεδομένη προφητεία ότι οι εφημερίδες πρόκειται να πεθάνουν μέσα στα επόμενα δέκα χρόνια;
Πιστεύω πραγματικά πως ο Τύπος θα είναι ζωντανός και υγιής για πολλά χρόνια ακόμα. Οι εφημερίδες παραμένουν αρκετά επικερδείς, αν και η αλήθεια είναι ότι δεν έχουν τόσα κέρδη όσo παλιά.
Σας έχουν χαρακτηρίσει «grandaddy of alternative press»; Πόσο έχει αλλάξει η σύλληψη του free press από τις πρώτες μέρες του;
H «Village Voice», που ιδρύθηκε το 1955, θεωρείται το πρώτο εναλλακτικό έντυπο (alternative press). Τα έντυπα αυτού του είδους αλλάζουν συνεχώς και επανεφεύρουν τον εαυτό τους εδώ και πολλές δεκαετίες.
Ποιο είναι το ιδανικό κοινό ενός free press;
Παλαιότερα ήταν νέοι 25 ως 35 ετών, υψηλού μορφωτικού επιπέδου αναγνώστες. Συνήθως ήταν 52% γυναίκες, 48% άντρες. Στις μέρες μας βέβαια το όριο ηλικίας έχει ανέβει και φτάνει μέχρι τα 40-45 χρόνια, ενώ η αναλογία αντρών γυναικών είναι 50-50.
Είναι λανθασμένη -ή ρομαντική- η άποψη πως προκειμένου να παραμείνουν ανεξάρτητα τα free press έντυπα πρέπει να αποφύγουν συγχωνεύσεις και εξαγορές από μεγάλους εκδοτικούς οίκους;
Όταν τα λεγόμενα alternative papers εξαγοράζονται από μεγάλους ομίλους φοράνε μια νέα ενδυμασία, η οποία όμως σε καμία περίπτωση δεν διαφθείρει αυτό καθαυτό το προϊόν. Αν μια ζυθοποιία αγοράσει μια εταιρεία παρασκευής μπίρας, δεν θα τη μετατρέψει σε γαλακτοβιομηχανία. Θα εξακολουθεί να παράγει μπίρα...
Πόσο εναλλακτική και ελεύθερη είναι η δημοσιογραφία των free press; Μήπως είναι ο μοναδικός χώρος όπου πραγματικά διασώζεται η χαμένη τιμή της δημοσιογραφίας;
Το γεγονός ότι τα εναλλακτικά έντυπα είναι πλέον free press δεν επηρεάζει την αξιοπιστία τους ως ανεξάρτητη πηγή δημοσιογραφίας.
Είναι το blogging το νέο free press; Μήπως το εναλλακτικό έχει γίνει πλέον παραδοσιακό;
Τα εναλλακτικά έντυπα ήταν για πολλά χρόνια σχεδόν η αποκλειστική πηγή κριτικής και αριστερής αρθρογραφίας. Γενικά είχαν καλό ρεπορτάζ, αν και πάντα ακολουθούσαν μια συγκεκριμένη οπτική γωνία κάλυψης των γεγονότων. Τα blogs είναι η υπέρτατη μορφή δημοκρατίας και έκφρασης των απόψεων, αλλά δεν στηρίζονται υποχρεωτικά στο αυθεντικό ρεπορτάζ.
Τι οφέλη μπορεί τελικά να αποκομίσει ένα free press από την έντονη online παρουσία του; Πρωτίστως εμπορικά;
Το ίντερνετ μπορεί να λειτουργήσει ως οικονομική πηγή εισοδήματος για ένα εναλλακτικό έντυπο, με την πιθανότητα να αποφέρει σημαντικά διαφημιστικά έσοδα. Αλλά μέχρι τώρα, δεν έχουμε δει σημαντικά ποσά από αυτό τον τομέα.
Πώς θα παραμείνει το free press ελκυστικό για τους διαφημιστές;
Όσο μια έκδοση εξυπηρετεί και καλύπτει το ειδικό της αναγνωστικό κοινό, τόσο θα παραμένει ένα χρήσιμο όχημα για τους κατάλληλους διαφημιστές.
Ποιο είναι το βασικό χαρακτηριστικό του free press και ποια η φόρμουλα της επιτυχίας;
Το πιο σημαντικό χαρακτηριστικό που πρέπει να έχει ένα free press έντυπο είναι να γνωρίζει ποιο είναι το κοινό του αλλά και ποιο κοινό θέλει και χρειάζεται να προσελκύσει. Όσο για τη φόρμουλα της επιτυχίας, αυτή είναι η δημιουργία μιας σχέσης βαθιάς εμπιστοσύνης ανάμεσα στο έντυπο και στους υποστηρικτές του.
Είναι τα free press αυτό που ιδανικά θα αποκαλούσαμε «fair press»;
Αυτού του είδους οι εκδόσεις έχουν ένα σκεπτικισμό και συχνά βρίσκονται σε «πόλεμο» με το εδραιωμένο και το ισχυρό - είτε πρόκειται για κυβερνήσεις, προσωπικότητες είτε ακόμη και για τον κόσμο της τέχνης.
Εν τέλει, παραμένει το free press μποέμ, εναλλακτικό και εικονοκλαστικό;
Τα ιστορικά ένστικτα του alternative press είχαν τις ρίζες τους στο μποέμ στοιχείο. Όμως οι μποέμ τύποι ως κοινωνική τάξη έχουν πια υποχωρήσει. Εφημερίδες, όπως και η «Village Voice», υπερηφανεύoνται ότι εισέρχονται σε τομείς όπου τα έντυπα της εξουσίας διστάζουν να μπουν. Μια περιοχή, πάντως, της οποίας την κάλυψη έχει διευρυνθεί από τα έντυπα εξουσίας είναι τα κείμενα για την τέχνη.
σχόλια