Πάνε σχεδόν δυόμιση χρόνια από τότε που πάτησα για πρώτη φορά το πόδι μου στη Νομική σχολή Αθηνών. Τις πρώτες μέρες έβλεπα κάτι που με σόκαρε.Για πρώτη φορά στη ζωή μου, μιας και από κέντρο δεν είχα ιδέα, έβλεπα ανθρώπους να σουτάρουν τις φλέβες τους τη μία μετά την άλλη. Ανθρώπους κάθε χρώματος,κάθε ηλικίας κάθε θρησκείας ίσως και κατά τη γνώμη μου κάθε ''οικογένειας''.
Αρχικά, βγαίνοντας κανείς από την στάση Πανεπιστήμιο του μετρό και περπατώντας προς την Νομική,εκεί πριν την Ακαδημίας, ίσως συναντήσει κάποιους από αυτούς τους χρήστες. Πολλές φορές θα δεις ανθρώπους τελειωμένους, χωρίς να έχουν τις αισθήσεις τους. Αρκετές φορές βγαίνοντας από το μετρό άμα δεις πλήθος συνωστισμένο σε ένα σημείο, να ξέρεις, ίσως τις περισσότερες φορές κάποιος χρήστης ηρωίνης έχει χάσει τις αισθήσεις του.
Φτάνοντας στη Νομική το θέαμα είναι αποκαρδιωτικό. Το πάρκο στη νομική είναι γεμάτο από ανθρώπους που αργοπεθαίνουν.Θα δεις ανθρώπους να τρυπιούνται,άλλους να ψάχνουν απεγνωσμένα φλέβα, άλλους να αγοράζουν και άλλους να πουλάνε. Πολύ σπάνια θα σου ζητήσουν λεφτά, ίσως γιατί και οι ίδιοι ντρέπονται, λίγο πιο κάτω όμως ίσως σου ζητήσουν, ίσως πιστέψουν πως δεν θα καταλάβεις γιατί τα θέλουν.
Ωστόσο, με το συγκεκριμένο κείμενο δεν έχω σκοπό να ερευνήσω και να αναλύσω τις αιτίες του φαινομένου. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι τα πρεζόνια χρειάζονται ιατρική βοήθεια, πράγμα που μόνο το κράτος μπορεί να οργανώσει και να υλοποιήσει. Έχουμε χάσει το δάσος πιστεύω με πολλά θέματα, όπως και με το θέμα της ηρωίνης και των άμεσων και έμμεσων συνεπειών της χρήσης της.Όταν τρώμε τα σκατά σαν κοινωνία μας πειράζουν οι κουβέντες που τα περιγράφουν. Είτε πούμε αυτούς τους ανθρώπους πρεζόνια,εθισμένους, χρήστες ηρωίνης άρρωστους ή αρρωστάκια δεν έχει σημασία. Σημασία έχει ότι αυτοί αργοσβήνουν.
Το κράτος δείχνει να τους έχει αμελήσει,τι να πω ίσως να θεωρεί πως έχουμε συνηθήσει το συγκεκριμένο φαινόμενο. Καλό θα είναι πάντως να μη μπούμε σε αυτή τη λογική της συνήθειας γιατί όπως είχε πει και ο Χατζιδάκις "Όταν το πρόσωπο του τέρατος πάψει να μας τρομάζει, σημαίνει ότι έχουμε αρχίσει να του μοιάζουμε".
