Είναι πρωί. Και γω απολαμβάνω την καινούργια μέρα που ξεκινά. Περιμένω ,όπως σχεδόν κάθε μέρα, τον συρμό του Ηλεκτρικού στον Πειραιά που θα με πάει και μένα… κάπου. Ο συρμός έφτασε αλλά εγώ συνεχίζω να κάθομαι στο παγκάκι της αποβάθρας κοιτώντας τον ήλιο μέσα από την γυάλινη οροφή του σταθμού. Είχα ηρεμήσει τόσο, που φοβήθηκα μην ξεκινήσει ο συρμός χωρίς εμένα και επιβιβάστηκα στο βαγόνι που μου έλαχε. Πήρα θέση δίπλα στο τζάμι και ξανάβαλα τα ακουστικά να ακούσω τα αγαπημένα μου…
Ένα ζευγάρι ξένων μπήκε φορτωμένο. Φόραγαν από ένα μεγάλο χαμόγελο -τα υπόλοιπα δεν τα θυμάμαι- , και είχαν στην πλάτη τους από ένα μεγάλο καβούκι – ή αλλιώς back pack - με τα πιο σημαντικά τους. Πιάσαν την γωνιά τους τέρμα πέρα, στις πενταθέσιες. Ακουμπήσανε το καβούκι τους λοιπόν στις δύο απέναντι θέσεις. Δώσανε κι ένα φιλί..! Ο κόσμος έμπαινε και έμπαινε μέχρι που το ¨ΜΠΑΜ¨ των θυρών έδωσε την εκκίνηση. Οι εικόνες περνάγανε γρήγορα μπροστά από το τζάμι μου και έτσι ξανασυγκεντρώθηκα στ΄ αγαπημένα μου. Ώσπου η αναστάτωση των γύρω, μου τράβηξε το ενδιαφέρον. Εκεί στο βάθος. Στην γωνιά του αγαπημένου ζευγαριού. Ναι εκεί, μια κυρία σε στάση προσοχής, ευπρεπώς ενδεδυμένην και με έναν φάκελλον στην αμασχάλην - την Αριστερά- , είχε υψώσει τον δείκτη – τον Δεξιά- και έδειχνε τα καβούκια τους. Ο νεαρός σηκώθηκε κοκκινισμένος και με κατεβασμένο το κεφάλι μέχρι το πάτωμα, πήρε τα υπάρχοντα τους και τα ακούμπησε πιο μακριά. Κάθησε στην μία θέση η κυρία μας. Κάθησε και δίπλα της μιαν άλλη. Ξανακάθησε και ο νεαρός Ξαναέβαλα και γω τα΄αγαπημένα…και όλοι ευχαριστημένοι. Αμ δε.
Η κυρία μας συνέχισε να δασκαλεύει το νεαρό ζευγάρι , κουνώντας τούς τον δείκτη. Τον Δεξιά. Έβγαλα τα ακουστικά. Δεν άντεξα. Σε τέλεια Αγγλικά τους προσέβαλε ασταμάτητα, ενημερώνοντας τους για τους νόμους και τους κανόνες.Καλά καλά δεν είχαν βγει στον ήλιο της Ελλάδας μας, και το ζευγάρι είχε γίνει κατακόκκινο. Η κοπέλα είχε κατεβάσει το κεφάλι και ο νεαρός κοιτούσε… την δασκάλα του, παγωμένος. Άχνα δεν έβγαλε. Η κυρία μας συνέχισε να αγορεύει στην Ελληνικήν -πλέον- με την γυναίκα που είχε κάτσει δίπλα της. Σα να προσπαθούσε να πείσει τους Ενόρκους. Δεν άντεξα να την ακούω και ξαναέβαλα τα αγαπημένα μου. Αλλά δεν μου αρέσαν πια. Άρχισα να παίρνω νευρικές ρουφηξιές καφέ. Το πόδι μου έτρεμε πάνω κάτω σαν πολυβόλο. Όχι. Δεν ήταν λύση αυτή !!!
Δύο στάσεις πριν από τη στάση μου σηκώθηκα και στήθηκα στην πιο κοντινή τους θύρα. Τον κοιτάω και με τους… δείκτες των δικών μου χεριών, του σχημάτισα στο πρόσωπο μου ένα τεράστιο χαμόγελο. Και μαντέψτε… το έκανε. Αλήθεια.. Και μετά το έκανε και η κοπέλα του. Η Ένορκος έψαξε τον λόγο που χαμογελούν και τον βρήκε. Και το έκανε κι αυτή. Αλήθεια…
I am sorry for that, δείχνοντας την κυρία μας. This is not Greece. Shit happens.
Η κυρία μας, γυρνάει και με κοιτάει με μάτια που βγάζανε φωτιές.
You are rude. You shouldn’t talk like this to this people.
Μα είναι δυνάτον κύριε μου; Να βάζουν τα πράγματα τους και τα πόδια τους πάνω στις θέσεις; Έχω το κάθε δικαίωμα να τους πω ότι τους είπα.
Έχασα την ψυχραιμία μου και ύψωσα τον τόνο της φωνής μου γιατί στον όρο ¨Δικαιώματα¨ δεν άκουσα να ακολουθεί ο όρος ¨Υποχρεώσεις¨. Γιατί τα δικαιώματα τής έγιναν ερπύστριες που καταπάτησαν τα δικά μου.
Κυρία μου αν και άκουσα να μιλάτε άπταιστα αγγλικά πολύ καλύτερα από εμένα, μάλλον δεν καταλάβατε τι σας είπα. Σας είπα ότι ήσασταν αγενής. Ότι δεν έπρεπε να μιλήσετε καταυτόν τον τρόπο στους ξένους. Όχι γιατί το είπατε. Ότι τέλος πάντων είπατε. Δικαίωμα σας κυρία μου να ζητήσετε να απομακρύνουν τα πράγματά τους για να κάτσετε. Λάθως. Συμφωνώ. Όμως ο άνθρωπος τα έβγαλε και εσείς συνεχίσατε την παρατήρηση. Και σα να μην έφτανε αυτό συνεχίσατε να μιλάτε γι αυτούς στα Ελληνικά, με την άλλη κυρία δίπλα σας όπως και με εμένα τώρα ενώ σας μίλησα στα Αγγλικά. Το θεωρώ μεγάλη αγένεια, και έχω το κάθε δικαίωμα και γω, να πώ σε αυτούς τους ανθρώπους ότι λυπάμαι για λογαριαμό σας, για λογαριασμό μου και ίσως για λογαριασμό όλων μας. Λυπάμαι πάρα πολύ για τους τρόπους σας.
Μμμ…βλέπω τους δικούς σας τρόπους κύριε. Με τον καφέ στα χέρια μέσα στον ηλεκτρικό. Αυτό επιτρέπετε;
Πετάχτηκε η γυναίκα που καθόταν δίπλα της και κρατούσε και εκείνη ένα καφέ. Ναι ναι…η Ένορκος.
Τι σας ενοχλεί κυρία μου ο καφές; Νεράκι του Θεού είναι κι αυτό.!!
Τι να σας πώ εγώ; Έτσι το είπε, έτσι σας το λέω.
Χάος. Έχουμε γίνει ένα χάος. Κάποιος πρέπει να βάλει μία τάξη εδώ μέσα.
Εδώ μέσα που κυρία μου, την ερωτώ. Μέσα στον συρμό ή γενικά; Γιατί εδώ μέσα την βάλατε εσείς. Θα πρέπει να είστε ευτυχισμένη.
Γενικά κύριε μου. Γενικά.
Γενικά, όταν έλθει η ώρα, γενικά , προσέξτε ποιους θα βάλετε κυρία μου… Καλημέρα σας.
σχόλια