Ήμουν μαθήτρια δημοτικού και ο μεγαλύτερος, κατά 10 χρόνια, αδερφός μου έκανε πάρτι. Εγώ καθόμουν σε μία γωνία και χάζευα τους «μεγάλους», ενώ η μητέρα μου με είχε περιορίσει στο καθιστικό για να μην ενοχλώ τους Ούννους!
Το πάρτι τελείωσε, ενώ εγώ είχα κοιμηθεί αφού είχα πιεί το γάλα μου στο αγαπημένο μου μπιμπερό!
Την επόμενη μέρα ο αδερφός μου άνοιγε τα δώρα του και άνοιξε και το επίμαχο. Αυτό που με στιγμάτισε σε όλη μου τη ζωή, αυτό που με επηρέασε για πάντα, αυτό που με έμαθε να χορεύω και να λατρέψω τη μουσική, αυτό που με έκανε για πρώτη φορά να ερωτευτώ άντρα και να μελαγχολώ μη μπορώντας να εξηγήσω τι ήταν αυτό που μου συνέβαινε.
Ήταν το BAD του Michael Jackson! Από εκείνη την ημέρα έμαθα τι σημαίνει ταλέντο, μουσική, ρυθμός και χορός... Από εκείνη την ημέρα ήξερα τι θέλω να γίνω όταν μεγαλώσω...
Όταν αποφασίζεις να γράψεις για τον Michael Jackson πρέπει να διαθέτεις περίσσιο θράσος και αστείρευτη λατρεία (η οποία σου δημιουργεί και το θράσος!)... Νομίζω πως η λατρεία μου για εκείνον και το γεγονός ότι τον έχω κάνει και tattoo μου δίνουν το ελεύθερο!(κι αν δε μου το δίνουν το παίρνω μόνη μου!)
Έχω την αίσθηση πως όταν γεννήθηκε αυτό το πλάσμα, οι πλανήτες είχαν περίεργη θέση.....δε ξέρω αλλά για μένα ο Michael δεν ήταν άνθρωπος! Ήταν ένα ουράνιο πλάσμα, ήταν το μπάσο, ήταν ο ρυθμός, ήταν ο χορός.
Η κάθε χορευτική του φιγούρα δε μπόρεσε ποτέ να αποτυπωθεί το ίδιο μαγικά από κανένα χορευτή πάνω στον πλανήτη... Κι όμως δεν υπήρξε ποτέ επαγγελματίας χορευτής!
Όταν ο Michael ανέβαινε στη σκηνή ο χρόνος σταματούσε! Κανένας δεν μπορούσε να αντισταθεί στη μαγεία του, στη μουσική του, στην αμίμητη αυτή κίνηση που τον συνέπαιρνε και ήταν το σήμα κατατεθέν του, σ'αυτό το μοναδικό θέαμα που ο ίδιος εγκαθίδρυσε και οι υπόλοιποι ακολούθησαν και θα ακολουθούν για πολλά χρόνια ακόμα.
Όσοι είχαν τη τύχη να τον δουν έστω και μια φορά στη ζωή τους live, δεν ξαναπήγαν σε άλλη συναυλία με το επιχείρημα πως αφού είδαν τον απόλυτο καλλιτέχνη στο απόλυτο θέαμα, τα είχαν δει όλα! Εδώ που τα λέμε κι εγώ έτσι θα σκεφτόμουν.
Όταν ανακοινώθηκαν οι εμφανίσεις του στο Ο2 Arena στο Λονδίνο, έτρεξα να κλείσω εισιτήριο και ξενοδοχείο και πραγματικά είχα ταραχτεί τόσο πολύ μόνο και μόνο με την ιδέα πως επιτέλους θα ζούσα τη μαγεία του από κοντά. Θα ήμουν από τα πιο τυχερά πλάσματα του πλανήτη που θα τον απολάμβαναν Live! Θα ήμουν εκεί παρούσα, θα ούρλιαζα σε κάθε moon walking και θα κοπανιόμουν σαν έφηβη παιδούλα σε κάθε αγαπημένο μου hit! Θα έκλεινε ο λαιμός μου μιας και θα τραγουδούσα όλες τις επιτυχίες του διότι τόσα χρόνια ξέρω όλα τα λόγια απ'έξω! (όποιος θέλει να τελειοποιήσει τα αγγλικά του του το συστήνω σαν μέθοδο!).
Σαν άνθρωπος ο Michael μου έδινε την αίσθηση ενός φοβισμένου παιδιού, που αισθανόταν ασφαλές και ευτυχισμένο μόνο την ώρα που τραγουδούσε και χόρευε. Τις υπόλοιπες στιγμές έδειχνε τρομαγμένος, ντροπαλός, πονεμένος και βαθιά πληγωμένος. Είχε πάντα ένα παράπονο για όσα γράφονταν για εκείνον και έναν πόνο ψυχής όταν αναφερόταν στην ανύπαρκτη παιδική του ηλικία. Έχω την πεποίθηση πως όσο αγάπησε τη μουσική και το χορό δεν αγάπησε πότε καμία γυναίκα αφού, αν και πέρασαν αρκετές από τη ζωή του, καμία δεν κατάφερε να στεριώσει στο πλευρό του. Όσο για τα σενάρια της παιδοφιλίας και της ομοφυλοφιλίας του δεν θα τα θίξω καν διότι τα θεωρώ παραμύθια της Χαλιμάς που αποσκοπούσαν στα ζεστά και αμέτρητα δολάριά του.
Οι ανασφάλειες του αμέτρητες και, όπως η ιστορία απέδειξε, θανατηφόρες! Κι όμως αυτό το ουράνιο πλάσμα είχε ανασφάλειες.... Υπέρμετρο ταλέντο, λεφτά με το τσουβάλι, μοναδικότητα σε ό,τι άγγιζε, παγκόσμια λατρεία και παροξυσμός, fashion icon με ένα από τα πιο μοναδικά στυλ που έχει λανσάρει ποτέ καλλιτέχνης.
Ίσως η κορυφή και η διαφορετικότητά του να ήταν τόσο επίπονες που δεν τις άντεξε και προτίμησε να κοιμάται απ' το να χορεύει και εμείς μείναμε τόσο μα τόσο φτωχοί να σιχτηρίζουμε που χάθηκε τόσο άδοξα μόνο και μόνο επειδή κάποιοι πάτησαν πάνω στις ανασφάλειες του και του ρουφούσαν σιγά σιγά τη ζωτικότητα του.
Για όσα χρόνια θα ξεβιδωνόμαστε στο άκουσμα του Billie Jean, για όσα χρόνια θα προσπαθούμε –αποτυγχάνοντας φυσικά-να αντιγράψουμε το moonwalking του, για όσα επίδοξα albums θα προσπαθούν να σπάσουν το ρεκόρ του Thriller (αλλά χλωμό να το καταφέρουν) για όσους performers θα προσπαθήσουν να τον μιμηθούν για τόσα και για άλλα τόσα, θα είναι για μένα ο απόλυτος καλλιτέχνης και το πιο χαρισματικό ανθρώπινο (?) πλάσμα που πέρασε ποτέ από αυτή τη σφαίρα.
Οι περισσότεροι τον παραδέχονται έστω κι αν δεν είναι fans και ακόμα και εκείνοι που τον απεχθάνονται (για τους δικούς τους λόγους) όταν θα ακούσουν την εισαγωγή του "Wanna be starting something" δεν υπάρχει περίπτωση να μην κουνήσουν τον γοφό τους...
Tips:
Η πριγκίπισσα Νταϊάνα λάτρευε το 'Dirty Diana' και ενώ ο Michael το είχε βγάλει από την Playlist του σε μια performance του στο Παλάτι, εκείνη το απαίτησε!
Το Liberian girl το εμπνεύστηκε μια μέρα καθώς έπαιζε φλιπεράκι (άκου την εισαγωγή και θα καταλάβεις)
Μπορούσε με το στόμα του και μόνο να ενορχηστρώσει ένα κομμάτι αφού μπορούσε να μιμηθεί άψογα αρκετά μουσικά όργανα (άκου την εισαγωγή του 'Who is it" δες και την συνέντευξη με την Oprah)
Στο "In the closet" η γυναικεία φωνή της εισαγωγής είναι η πριγκίπισσα Stephanie του Monaco!
