Πρέπει να μάθεις να αγαπάς τις Κυριακές , έτσι πιστεύω. Να μάθεις να τις αποδέχεσαι , είτε είναι γεμάτες με οικογένεια , είτε είναι γεμάτες με φίλους , είτε είναι γεμάτες με σένα. Εσένα , τον πιο σημαντικό άνθρωπο για σένα. Καλημέρα , από μια συννεφιασμένη Θεσσαλονίκη, powder blue θα τη φώναζα αν μπορούσε να με ακούσει. Powder blue και τη διάθεσή μου.
Αυτή τη φράση τη χρησιμοποίησε κάποιος που με εμπνέει. Κάποιος με μάτια που αστράφτουν και ας έχει περάσει μισός αιώνας από μπροστά τους. Οι Κυριακές που λες είναι μελαγχολικές και μοναχικές , τις βλέπω σαν μια ανασκόπηση αυτών που πέρασαν και σαν μια προβολή αυτών που θα έρθουν. Επιλέγω πολύ προσεκτικά τους ανθρώπους που μου τις γεμίζουν. Πρέπει με αυτούς τους ανθρώπους να θέλεις να πιεις τον πρώτο καφέ φίλτρου του χειμώνα, πολύ σημαντική στιγμή. Όταν η πρώτη γουλιά ζεστού καφέ κατεβαίνει είσαι σίγουρος ότι ήρθε επιτέλους ο καιρός να μαζευτείς. Σε σπίτια , σε τζάκια , σε αγκαλιές. Έτσι θέλω να είναι οι Κυριακές μου, να έχουν άρωμα φρεσκοκομμένου καφέ , όποτε θέλω να μυρίζουν αμύγδαλο , όποτε θέλω καραμέλα. Μεγαλώνεις και μαθαίνεις. Εγώ έμαθα οτι το Κυριακάτικο φαγητό και η Κυριακάτικη βόλτα την ώρα που πέφτει ο ήλιος είναι πιο όμορφα από την έξοδο του Σαββάτου. Θέλω όσο θα μεγαλώνω να τις εκτιμώ και να τις αγαπώ ακόμη περισσότερο , θέλω όσο μεγαλώνω να έχω ανθρώπους που εκτιμώ και αγαπώ κοντά μου. Δυστυχώς τις περισσότερες φορές λείπουν. Σε μια άλλη πόλη , σε μια άλλη χώρα , ακόμη και σε μια άλλη ήπειρο.
Κουράστηκα να σβήνω ημέρες από το ημερολόγιο και να υπολογίζω εβδομάδες, και απεχθάνομαι τους αποχαιρετισμούς. Θα έρθουν και αυτές οι Κυριακές , οι καλύτερες , μέχρι τότε υπόσχομαι σε εμένα να μάθω να αγαπώ το τώρα και τους ανθρώπους που μου το ομορφαίνουν , γιατί μη το ξεχνάς ποτέ , εδώ είμαστε. Όσα χρόνια και αν περνούν , όσες Κυριακές και αν σβήνουν για μια Δευτέρα. Οικογένειά σου είναι οι άνθρωποι σου. Αυτοί που αγαπάς πολύ αλλά και αυτοί που αγαπάς λιγότερο. Οι Κυριακές σου. Βάλε καφέ στη μηχανή , βάλε το αγαπημένο σου τραγούδι , τα αγαπημένα σου ρούχα και ξεκίνα. Δοκίμασε να κάνεις και εκείνο το κέικ που ποτέ δεν είχες χρόνο , δώσε και λίγο στο γείτονα που σε κοιτάει στραβά. Πάρε βρε αδερφέ και εκείνο το τηλέφωνο που τόσο καιρό σκέφτεσαι αν αξίζει , αν πάλι δεν αξίζει πάρε τη μαμά σου και πες της πόσο την αγαπάς.
Καλό υπόλοιπο, Αναστασία Until.
σχόλια