Ρώτησα εκλεκτούς συντοπίτες μου, τι τους αρέσει στην πόλη μας τα καλοκαίρια.
ΣΗΜΕΡΑ: Η ΔΩΡΑ ΚΑΣΚΑΛΗ
Έχω μείνει πολλά καλοκαίρια στην πόλη, από αφραγκία, από ανάγκη, από επιλογή. Και καθένα απ' αυτά νοηματοδοτούνταν από μία συνήθεια που κατέληγε εμμονή, αλλά με τη σειρά της έκανε πιο βιώσιμους τους μήνες τους σκληρότερους σε μια Θεσσαλονίκη που κατοικούνταν κυρίως από φαντάσματα και τρελούς.
Οι θερινοί σινεμάδες, οι βόλτες στον Κέδρινο Λόφο που με φιλοδωρούσαν με το πανόραμα του τσιμεντένιου κορμιού της και του Θερμαϊκού που βρέχει το υπογάστριό της, τα μπαρ του συρμού στην Αρετσού και τα μισοάδεια καφέ στην Αριστοτέλους και πιο πρόσφατα η Νέα Παραλία με τα φώτα της στο σούρουπο και το ξύλινο κατάστρωμα στα χείλη του ντόκου να θυμίζουν καράβι που όλο αναβάλει την αναχώρησή του ήταν μια παρηγοριά, όταν ξέμενα στην έρημη παστάδα με την αιώνια Νύμφη.
Σε κάθε ταξίδι μέσα σ' αυτήν την ανεξάντλητη πόλη, το βλέμμα μου άρπαζαν τα ανοίγματα των δρόμων της προς τη θάλασσα που με τη σειρά της αποκτούσε μια πιο δραματική και ζωντανή παρουσία, σα να πλημμύριζε την γκρίζα ασχήμια της αντιπαροχής και να τη βύθιζε οριστικά σε ένα βυθό κατάσπαρτο με όλα τα ερείπια της πλούσιας ιστορίας της. Αλλά φέτος το πιο όμορφο κομμάτι αυτής της πόλης, που ξεδιαλέγω μέσα από την φλυαρία των αστικών μύθων με τους οποίους την έντυσαν σαν την λατέρνα ντόπιοι και ξένοι, είναι οι άνθρωποί της. Σ' αυτούς προσηλώνομαι, απ' αυτούς αντλώ.
Νοικοκυρές που ποτίζουν λουλούδια σε μπαλκόνια, αντιστεκόμενες στην αμορφία με την ομορφιά της λεπτομέρειας. Συνταξιούχοι που κάνουν βόλτα τα εγγόνια τους με καρότσια και ποδηλατάκια στα λιγοστά πάρκα και τους λένε ιστορίες, τους τραγουδούν με ντοπιολαλιές από άλλες πατρίδες.
Παρέες εφήβων που επιμένουν να ερωτεύονται και να φλερτάρουν με μαρσαρίσματα και σούζες πάνω σε ετοιμόρροπα παπάκια. Καθένας που φτιάχνει μια νησίδα ευτυχίας με τα πιο απλά υλικά, ο κάθε φίλος ή γείτονας που ανοίγει τα σύνορα της μοναξιάς του και καταλύει τα τείχη της απελπισίας του με μικρές πράξεις αλληλεγγύης και αγάπης είναι το πιο ακριβό στολίδι μιας πόλης που πρέπει να την κρατήσουμε πάση θυσία ζωντανή.
σχόλια