ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έχει στην τηλεόραση την ταινία με τον Παπαφλέσσα. Πόσο καλογυρισμένη ταινία με αληθινά γεγονότα και όχι διαστρεβλωμένα όπως σε άλλες ταινίες. Κάθε φορά που την βλέπω αναπτερώνεται το ηθικό μου. Ειδικά όταν ο Κολοκοτρώνης εμψυχώνει τον κόσμο, όταν ο Παπαφλέσσας διαβάζει το γράμμα που θα στείλει στον αδελφό Νικήτα που τον πρόδωσε, στην μάχη που έχασαν την ζωή τους όπως οι 300 του Λεωνίδα και το φιλί του Ιμπραήμ στο τέλος. Ντρέπομαι που καταδίκασαν τον Κολοκοτρώνη, αν ειναι δυνατόν, για εσχάτη προδοσία. Αυτό δεν μας το δείχνει μόνο αυτή η ταινία... Και τον γλύτωσε ο Αναστάσιος Πολυζωίδης. ΣΤΟ ΕΡΓΟ Η ΔΙΚΗ ΤΩΝ ΔΙΚΑΣΤΩΝ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΕΠΙΚΑΙΡΑ ΑΠΟ ΠΟΤΕ... Τόσα χρόνια δεν μας την έδειχναν αυτήν την ταινία...

τόση μοναξιά.

Θα φαω μακαρονια με κιμα. Να παει να γαμηθει η διαιτα. ♡

Χμ... Ζηλεύω αρκετά τις κοπέλες που μπορούν να το παίζουν σε διπλό ταμπλό και να μην έχουν καθόλου τύψεις. Που να παίζουν τους άνδρες στα δάχτυλά τους χωρίς να είναι πιστές σε κανέναν ψάχνοντας να βρουν τον καλύτερο που μπορούν να έχουν. Κανένας δεν τις θεωρεί δεδομένες, επειδή δεν είναι για τον λόγο ότι έχουν αρκετές επιλογές από υποψηφίους γαμπρούς: φεύγει ο ένας και υπάρχει άλλος υποψήφιος.Και τελικά τα καταφέρνουν και έχουν τον καλύτερο που μπορούν να βρουν!Μακάρι να τους μοιάσω και να σταματήσω να είμαι μια χαζορομαντική κοπελίτσα που πιστεύει σε έρωτες και αμοιβαία πίστη.

και περνάω γαμάτα. έχω το κεφάλι μου ήσυχο, κάνω ό,τι θέλω, όποτε θέλω και΄μου μένουν ένα σωρό λεφτά να τα ξοδεψω όπως θέλω για την πάρτη μου...Παρτάκιας? Έστω...μια ζωή την έχουμε, ξεκολλησα και ξέγνοιασα!

Το αγορι μου ελειπε 2 μερες γιατι θα γεννουσε ηξαδερφη του και αφου γυρισε λεει αν τον κερατωσα συνεχια αυτο με κερατωσες φυτρωσε κερατο? Ακομα και τη μητερα μου ρωτησε ελεος και δεν εκανα τιποτα!

Δημήτρη από το διπλανό γραφείο που με έδωσες στο προϊστάμενο επειδή άργησα μισή ώρα και είχα σοβαρό λόγο και στο είχα πει αλλά δεν είπες τίποτα. Βρωμορουφιάνε. Αι σηχτήρ.

Εργάζομαι μαζι με κάποιον που υπήρξε έντονο φλερτ πριν μερικούς μηνες και ορισμένα ραντεβου...Δεν προχώρησε ομως παραπάνω η κατασταση κι εγω απορούσα μηπως εχω κανει καποιο λαθος χειρισμό!Λιγο καιρο μετα μου ειπε πως ηταν κοτα σ ο,τι εχει να κανει με μας και να του δώσω μια δεύτερη ευκαιρια!Συνεχιζε Ομως τα ίδια κι εγω ξενέρωσα...Ποια η λογική του έντονου φλερτ και της παραδοχής οτι ειναι δειλος κι οταν ερθει η ωρα γι αυτη τη δεύτερη ευκαιρια να κανει τα ίδια;

Δεν ξέρω πως να ξεκινήσω. Νιώθω πολύ άσχημα. Είμαι ένας νέος 20 ετών και με πιάνω να έχω κοινωνική φοβία. Το πως έφτασα εκεί είναι άλλη ιστορία. Έχω φίλους λίγους και καλούς βέβαια που ξέρω χρόνια. Κομπλάρω αρκετά σε νέες γνωριμίες με κόσμο! Ανεξαρτήτως φύλου αλλά με μεγαλύτερη συχνότητα σε γυναίκες που μου αρέσουν ή κυρίως που τους αρέσω εγώ.(παρένθεση: έχω γυναίκες φίλες που δεν κομπλάρω καθόλου μαζί τους αλλά είναι -βλέπετε- στο κύκλο των φίλων οπότε είναι λογικό)Το επόμενο ίσως ακουστεί παράξενο αλλά αγχώνομαι και κομπλάρω αρκετά σε ονλινε συνομιλίες κι όχι τόσο σε τετ α τετ επαφές! Κοντρολάρω καλύτερα τον εαυτό μου όταν έρχομαι σε επαφή με τον άλλο ενώ αγχώνομαι τρομερά και φοβάμαι ότι οι προθέσεις και το ύφος μου κινδυνεύουν να παρεξηγηθούν μέσα από απρόσωπα τσατ... ενώ συμβαίνει συνήθως το αντίθετο σε τέτοιες περιπτώσεις όπου οι 'κοινωνικοφοβικοί' βρίσκουν καταφύγιο πίσω απ' τον υπολογιστή.Ίσως μου πείτε "μα αυτό είναι καλό, να αναζητάς την φυσική παρουσία απ' τα απρόσωπα τσατ" αλλά όπως είπα γενικά έχω ένα θεματάκι με τις νέες γνωριμίες και την κοινωνικοποίηση. Πέραν τούτου υπάρχουν και οι γνωριμίες που απλώς τυχαίνουν να συμβαίνουν στα τσατ και δεν προχωράνε σε συναντήσεις, μέχρι στιγμής τουλάχιστον, δε ξέρω, θα δούμε.Εγώ λοιπόν σαν άνθρωπος συμπεριφέρομαι περίεργα. Μ'αρέσει κάποια ή αρέσω σε κάποια; Προσπαθεί εκείνη να ανοίξει κουβέντα; Εγώ αδιαφορώ και πετάω απότομες απαντήσεις ενώ θα μπορούσα άνετα να συζητήσω μαζί της γιατί δεν είναι ότι δεν έχω κάτι να πω, θα μπορούσαμε να μιλάμε για χίλια δυο πράγματα που λέει ο λόγος αλλά εγώ κομπλάρω και λήγω συζητήσεις κοφτά κι απότομα και φοβάμαι ότι αυτό φαίνεται σαν αδιαφορία.Δεν λέω ότι είμαι αγενής, ίσα ίσα, αλλά αγχώνομαι για το τι να απαντήσω κι αν η απάντηση που έδωσα δεν ήταν ικανοποιητική; Έτσι νιώθω ότι απορρίπτω μια ενδεχόμενη συζήτηση ευγενικά μεν, απόρριψη δε... ενώ αυτό που θέλω απέχει αρκετά. Γιατί θέλω να πιάσουμε συζήτηση αλλά βλέπετε το άγχος μήπως και απάντησες λάθος, μήπως συνέχισες με λάθος τρόπο τη συζήτηση, μήπως θα πρεπε να είχες χρησιμοποιήσει μια άλλη λέξη απ' αυτήν που χρησιμοποίησες. Πόσο ψυχοφθόρο να υπεραναλύεις τα πάντα. Γενικά έχω θέμα με την κοινωνικοποίηση, νέες γνωριμίες με νέα πρόσωπα όπως είπα αλλά κυρίως με γυναίκες που μπορεί να μου αρέσουν ή να τους αρέσω. Η άλλη με θέλει. Προσπαθεί να με προσεγγίσει με ευγενικό και διακριτικό τρόπο και να ανοίξει μια συζήτηση. Ήταν τόσο ωραίος ο τρόπος που προσέγγισε.. και μόλις μου δόθηκε μια πολύ ωραία ευκαιρία. Κι εγώ; Κοφτή απάντηση. Δεν ήξερα τι άλλο να πω. Πέρασαν ώρες και σκέφτηκα αρκετές καλές απαντήσεις αλλά δεν γυρίζει πίσω ο χρόνος.Σορρυ για το σεντόνι αλλά τι να κάνουμε, είπα τα μισά σχεδόν απ' όσα σκέφτομαι. Λογαριασμό δεν έχω επομένως δεν μπορώ να απαντήσω σε ερωτήσεις.Σορρυ επίσης αν τα βρήκατε ψιλομπερδεμένα όσα είπα χωρίς κάποια σειρά.Ευχαριστώ

Απο μικρος δεν μου αρεσε το διαβασμα, θυμαμαι οτι κλεινομουν στο δωματιο μου διαβαζα οσα μαθηματα μου αρεσαν μια φορα και μετα ακουγα μουσικη, η εστελνα μηνυματα η σκεφτομουν διαφορα μεχρι να περασει η ωρα. Για τον λογο αυτο δεν εδωσα πανελληνιες καθως ηξερα οτι δεν προκειται να περασω πουθενα και δεν υπηρχε λογος να κοροιδευω τους γονεις μου η να υποβαλω τον εαυτο μου σε τοση πιεση. Μολις τελειωσα το σχολειο πηγα σε ενα ΙΕΚ, διαλεξα μια ειδικοτητα απο αυτες που ειχε και ξεκινησα, στην αρχη μου φανηκε πως ειχε ενδιαφερον, χαρηκα καθως νομιζα οτι βρηκα το επαγγελμα που θα ηθελα να κανψ για το υπολοιπο της ζωης μου. Αργοτερα ο ενθουσιασμος μου χαθηκε και σλεφτομουν οτι ειναι απλα ενα καλο επαγγελμα. Υστερα στην πρακτικη απογοητευτηκα λιγο καθως διαπιστωσα οτι η θεωρια απο την πραξη εχει πολλη μεγαλη διαφορα και το επαγγελμα ειναι αρκετα δυσκολο. Αυτη την περιοδο διαβαζω για την πιστοποιηση, αν με ρωτησετε θα σας πω οτι ηταν το μεγαλυτερο λαθος της ζωης μου και πως εχω σκυλομετανιωσει που διαλεξα αυτη την ειδικοτητα. Το θεμα ειναι οτι σκεφτηκα να παω σε καποια αλλη ειδικοτητα τον Σεπτεμβρη αλλα δεν ξερω σε ποια, δεν υπαρχει κατι στο οποιο να εχω εφεση ωστε να το χρησιμοποιησω επαγγελματικα αλλα ουτε και κατι που μου αρεσει πραγματικα να κανω. Νιωθω χαμενος και αχρηστος.