ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

έξω από την μάσκα, αυτή η αντιαισθητική λεπτομέρεια (;), για μένα δείχνει πολλά σχετικά με έναν άνθρωπο. Για τον χαρακτήρα του, την ψυχή του, την νοοτροπία του, το μυαλό του, για πολλά. Δεν χρειάζεται να τα αναλύσω τα χιλιοειπωμένα. Φοβάμαι πλέον να βγω από το σπίτι μου, να δω τηλεόραση, να δω φωτογραφίες στο ίντερνετ, γιατί με πιάνει ναυτία και θλίψη και εκνευρίζομαι σε υπερβολικό βαθμό.

Μιλούσαμε με το αγόρι μου στο τηλέφωνο,και του έλεγα για κάτι που με απασχολεί,όχι κάτι σοβαρό.Εκείνος το πήρε λίγο στην πλάκα για να με κάνει να νιώσω καλύτερα.Η αλήθεια είναι ότι αγχώνομαι με το παραμικρό,και παίρνω τοις μετρητοίς πράγματα που δέν έχουν σημασία,κι εκείνος πάντα με ηρεμεί.Σήμερα όμως,δέν ξέρω πως,ξέσπασα και του είπα να μή μιλάει γιατί λέει όλο μ.....ίες.Τσαντίστηκε και μου έκλεισε το τηλέφωνο,και τώρα τον παίρνω και δεν απαντάει.Τί να κάνω για το διορθώσω;Αλλά και πέρα απ'αυτό,ήταν τόσο "χοντρό" αυτό που του είπα για να τσαντιστεί τόσο;

Σήμερα ήρθε και πάλι η κόρη του εργοδότη μου στο μαγαζί για να ελέγξει κάποια θέματα της δουλειάς.Έχουν άλλα 6 μαγαζιά,ο πατέρας της δραστηριοποιείται και με κατατασκευές,αλλά δέν είναι εκεί το θέμα.Μου αρέσει πολύ γιατί εκτός του ότι είναι πολύ όμορφη,είναι και πολύ απλή.Και άλλη μιά φορά έμεινα να τη σκέφτομαι.

Είμαι 19 ετών, και βρίσκομαι το 1ο έτος της σχολής καλών τεχνών, Τα τελευταία πέντε χρόνια, έχω καταλάβει πως μου αρέσουν οι κοπέλες, και η αλήθεια να λέγεται, στην αρχή ήμουν πολύ κλειστή με όλους. Όταν πήγα στα 17, αποφάσισα να το αποκαλύψω στη μητέρα μου, η οποία το πήρε στην αρχή κάπως, αλλά μετά μου είπε ''αν είσαι εσύ χαρούμενη εμένα δεν μου πέφτει λόγος'' οι γονείς μου, είναι χωρισμένοι, και ο πατέρας μου ζει αλλού. Δεν μπορώ να του το πω με τίποτα, καθώς είναι φουλ ομοφοβικός, και φοβάμαι την αντίδραση του. Κάποια στιγμή όμως πρέπει..Έχω βιώσει αρκετό bullying, λόγω της σεξουαλικότητας μου, και αυτό από κοντινά μου πρόσωπα, τα οποία όταν το έμαθαν απομακρύνθηκαν. Ελάχιστοι έμειναν κοντά μου μετά την αποκάλυψη. Άλλοι την έκαναν αργά και μουλωχτά, άλλοι κατευθείαν, και άλλοι κάθονται ακόμη μαζί μου, παρόλο που ξέρω ότι έχουν χαλαστεί. Δεν με νοιάζει όμως. ΑΥΤΗ ΕΙΜΑΙ! Είμαι ομοφυλόφιλη, και νιώθω ευγνώμων για αυτό!

Ζω μια κατάσταση αφόρητη. Είμαι 22 χρονών κοπέλα και ζω στην πλήρη εξαθλίωση. Δεν έχω ούτε παρέες ούτε φίλες,φίλους τίποτα. Και οκ ως εδώ φταίω εγώ. Το θέμα είναι ότι έχω καταλάβει ότι η μάνα μου χαίρεται κατά κάποιο τρόπο με την κατάσταση αυτή. Δηλαδή την βολεύει κάπως. Μένω επαρχία και κάθε φορά που της λέω ότι θέλω να φύγω σε άλλη πόλη η να δουλέψω για να γνωρίσω κόσμο και να κάνω την ζωή που δικαιούμαι κάνει ότι δεν ακούει και δεν με βοηθάει καθόλου. Στην ηλικία που είμαι βγαίνω ακόμα με την μάνα μου σαν να είμαι 10χρονο σε μια κωμόπολη και κάθε φορά νιώθω απαίσια και τόσο μόνη επειδή όλοι στην ηλικία μου έχουν φύγει. Όταν τυχαίνει να δω άλλες κοπέλες στην ηλικία μου ζηλεύω τόσο πολύ γιατί φαίνονται στην ηλικία τους σε αντίθεση με μένα. Με το αμάξι τους, τις παρέες τους, τα αγόρια τους, τις δουλειές τους, έχουν φύγει όλες σε άλλες μεγάλες πόλεις και κάνουν την ζωή τους. Το θέμα είναι ότι τα δικά μου λάθη τα ξέρω. Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι γιατί η μάνα μου με θέλει έτσι; Γιατί δεν θέλει με τίποτα να κάνω την ζωή μου;

Όλοι κάνουν σχέση τη μια μετά την αλλη κι σκέφτομαι είναι φυσιολογικό που εγώ είμαι μόνη μου χωρίς σχέση εδώ και δυο μισή χρόνια.Νιωθω λες και παει κάτι λάθος με εμένα.Μου εχουν έρθει πολλες ευκαιρίες με άτομα που με ήθελαν αλλά δεν τους ήθελα. Ξέρω ότι είμαι απαιτητική. Απλά δεν μπορώ να κάνω σχέση χωρίς να θέλω ολοκληρωτικά τον άλλον. Εχω κι αδυναμία στους λίγο μακρυμαλληδες κι αυτό το κανει ακόμα πιο δυσκολο. Κολλάω στην εμφάνιση ενώ δεν είναι το παν αλλά αυτό γουστάρω τι να κάνω,είναι γουστα αυτά.Να με έλκυει ο άλλος ερωτικά αλλιώς θα κοιτάω αλλου μετα..κι υστερα φυσικά να ταιριάζουμε κυρίως!! Πείτε μου τη γνώμη σας, ίσως είμαι λάθος κάπου.

Τον τελευταιο καιρο κυριως λογω της καραντινας δεν μπορω να κοιμηθω καλα και με πιανουν πονοκεφαλοι.Ολη αυτη η κατασταση με εχει ριξει πολυ ψυχολογικα

με χώρισε πρόσφατα και εντελώς ξαφνικά ενώ κάναμε πλάνα γιατί δεν είναι ερωτευμένος και θέλει να βρει τον εαυτό του, λέει δεν έχει χρόνο και ενέργεια για άλλον άνθρωπο. Με γουστάρει, περνάει καλά μαζί μου αλλά μέχρι εκεί. Το κατανοώ αλλά αποφεύγει να βρεθούμε γιατί λέει όταν με βλέπει δεν μπορεί να αντισταθεί. Το μυαλό μου δεν μπορεί να δεχτεί αυτή την εξήγηση και ελπίζω ακόμα, θα προτιμούσα να μου πει ότι γουστάρει άλλη ή ότι δε με γουστάρει πια, τον ρωτάω και τον ξαναρωτάω και αρνείται πως με έχει απατήσει ή θέλει άλλη. Όταν είμαστε μαζί του λέω να με κοιτάξει στα μάτια και να μου πει ότι δε με θέλει και δεν μπορεί. Νιώθω εγκλωβισμένη.

που μου στέλνει μηνύματα αγάπης,και ακόμα και σε χαρτάκια μου γράφει και μου τα δίνει.Δέν λέω,μου αρέσει πολύ αυτό που κάνει,αλλά ταυτόχρονα μου φαίνεται λίγο περίεργο για την εποχή που ζούμε,αλλά και για το ότι είναι 26 χρονών.

Ειμαι η μονη που δεν συμφωνω με την επανασυνδεση μετα απο χωρισμο;Προσωπικα οταν χωριζω με καποιον στεναχωριεμαι πολυ και οταν με στεναχωρει ο αλλος τοσο σταματαω να τον βλεπω με τον ιδιο τροπο που τον εβλεπα πριν.Επισης θεωρω οτι καμια σχεση δεν φτανει στον χωρισμο εαν υπαρχει επικοινωνια και ειναι δυνατη.