ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γιατι καποιοι σχολιαζετε τοσο ασχημα,ειρωνικα,βριζοντας,κακοτροπα κτλ στις εξομολογησεις?Διαβασα καπου "ποσο ηλιθια παιζει να εισαι?"...με ποιο δικαιωμα?η ανωνυμια ειναι αφορμη.τι στο καλο σας συμβαινει?

Τον σκεφτομαι συνεχεια... Κανω σεναρια πως θα ηταν η ζωη μου μαζί του.. Ειχαμε 1 2 περιπετειουλες μαζι αλλα μέχρι εκει... Αφου μετα αρχισα να τον πρηζω στα μνμ! Αυτος μενει και αλλη τωρα και σκοπευει να παντρευτουν! Και ακομα τον σκεφτομαι μετα απο 3.5 χρονια που τον ειδα τελευταία φορα. Επισης μπαινω στο προφιλ της κοπελας του στο ινσταγκραμ για να βλεπω τι κανουν και πως περνανε. Αυτά.

Είμαι ένας 30χρονος άνδρας, ο οποίος δεν τον έχει ακουμπήσει ποτέ σε γυναίκα.Από την ηλικία των 15 ετών, είμαστε ικανοί προς εργασία άρα και συνουσία...

Είμαι η κοπέλα που έκανε αυτή τήν εξομολόγηση http://m.lifo.gr/confessions/view/329056 .Το θέμα δεν είναι ότι Δεν εκτιμάω τον σύντροφό μου αλλά ακριβώς το αντίθετο. Έχω περάσει από πολλές αποτυχημένες σχέσεις στο παρελθόν που μου άφησαν μόνο πληγές και εκτιμώ αφάνταστα το άτομο που είναι και το πώς μου συμπεριφέρεται. Τό θέμα όμως είναι ότι επί τής ουσίας ποτέ δεν είχα ερωτική έλξη για εκείνον. Όλα ξεκίνησαν γιά "να περνάμε καλά" χωρίς να είμαι ερωτευμένη και στην πορεία τον αγάπησα λόγω του χαρακτήρα του. Αυτή η σχέση είναι σαν να μην πέρασε ποτέ το στάδιο του έρωτα, να πήγε απλά στην αγάπη. Υπάρχουν περίοδοι που είμαι τρισευτυχησμενη με όλο αυτό και δεν μπορώ να πιστέψω την τύχη μου και το άτομο που μου έφερε. Άλλες όμως νιώθω λειψή, ότι κάτι μου λείπει. Όσο και να προσπαθεί να με ευχαριστήσει κάτι μου λείπει.Έχω τύψεις απέναντι του γιατί δεν του δίνω όσα θα του άξιζαν και νιώθω σαν βαμπίρ που ρουφάει αγάπη. Σκέφτομαι να χωρίσω γιατί δεν είναι σωστό γιά εκείνον όλο αυτό. Όμως τον νοιάζομαι, τον αγαπώ και θα άφηνα πίσω ένα τεράστιο κομμάτι της ψυχής μου.

Λοιπόν, είμαι μόλις 18 χρόνων και αισθάνομαι την μοναξιά να με πνίγει μέρα με τη μέρα. Η αλήθεια είναι ότι μόνη μου δημιούργησα την μοναξιά μου,αυτό το χρωστάω στον εαυτό μου τουλάχιστον έτσι νομίζω. Όλα ξεκίνησαν απ' το Γυμνάσιο με το που πέρασα το κατώφλι σκέφτηκα πού πας ρε καραμήτρο? ή το που πας ξυπόλυτη στα αγκάθια? πείτε το όπως θέλετε τέλος πάντων απελπιστικά εν ολίγης διότι παρατήρησα ότι όλοι ανήκουν κάπου και εγώ πουθενά, έπειτα χωρίς να κάνω τίποτα με πλησίασαν τρεις κοπέλες απ' την τρίτη λυκείου με τις οποίες είχαμε ανταλλάξει δυο τρεις κουβέντες στο παρελθόν και με ξενάγησαν στο καινούργιο μου σχολείο ΣΗΜΕΙΩΣΗ( το γυμνάσιο και το λύκειο ήταν στο ίδιο προαύλιο όπως συνηθίζετε σε κάποια σχολεία) τέλος πάντων να μην τα πολυλογώ αυτές μετά την ξενάγηση δεν ήθελαν άλλα πάρε δώσε και έτσι έμεινα ξανά alone, έτσι και εγώ πήγα στην πρώτη που βρήκα μπροστά μου και αυτή η βιαστική και επιπόλαιη κίνηση μου καθόρισε πιστεύω απόλυτα τη κατάσταση που βρίσκομε τώρα διότι η τύπισσα μόνο φίλη δεν ήταν, καταλάβατε τι εννοώ φαντάζομαι, με εκμεταλλεύτηκε όσο δεν πήγαινε με μείωσε όσο δεν πήγαινε και ου το κάθε 'ξείς τέλος πάντων να μην τα πολυλογώ πάλι δεν μου έφτανε η μία φορά έκανα ξανά το ίδιο λάθος με μία αντίστοιχη κοπελιά που ήμαστε ακόμα >..... Αυτά, δεν χρειάζεται πιστεύω να πω κάτι άλλο γιατί σας έπρηξα και καλό κουράγιο στον ήρωα ή στους ήρωες που θα διαβάσουν το κατεβατό αυτό, bye bye άγνωστοι συμπάσχοντες μου εξομολογητές.

Παιδιά θέλω τη γνώμη σας. Με το αγόρι μου είχαμε συμφωνήσει να κρατάμε μέσα στη σχέση τα οποιαδήποτε προβλήματά μας και να μην συζητάμε τα προσωπικά μας με φίλους μας εφόσον δεν έχουμε προσπαθήσει τουλαχιστον οι δύο μας να το λύσουμε. Πριν κάποιο καιρό είχε προκύψει ενα σοβαρό ευαίσθητο θέμα μεταξύ μας που κόντεψε να κλονίσει τα θεμέλια της εμπιστοσύνης μας. Πρόσφατα όμως έμαθα ότι το είχε μοιραστεί με την κολλητή του προτού συζητήσουμε οι δυό μας και -εν τελει ευτυχώς- το λύσουμε (είχε αφήσει τη συνομιλία ανοιχτή το καμάρι).. Σήμερα που μιλήσαμε έφερα διακριτικά την κουβέντα προς τα εκεί και μου είπε ότι δεν έχει μοιραστεί ποτέ με κανέναν προσωπικά μας θέματα, ενώ ήξερα με απτά στοιχεία πως μου λέει ψέματα. Δεν με πείραζει να μοιράζεται ο,τι δικο του θέλει με τους φίλους του, αλλά ο,τι με αφορά κι εμενα με ενοχλεί. Ποσο μαλλον οταν το εχουμε συμφωνήσει.Δεν ξέρω πώς να αντιδράσω....Και γιατί είπε ψέματα; Ένιωσα εκείνη τη στιγμή πως με κοροϊδεύει μέσα στα μούτρα.

Πότε θα κανονίσουμε μια μέρα να βρεθούμε???? Να πάμε να πιούμε ένα καφέ να πούμε αστεία να γελάσουμε. Να μαζευτούμε όλοι όμως. Από παντού. Εγώ πολύ θα το ήθελα. Κάντε το εικόνα βρε. Πλάκα θα χει. :D

Οι πρώτες μέρες είναι οι πιο δύσκολες, μετά συνηθίζεις την έλλειψη. Οι χρόνιοι εθισμοί θέλουν χρόνο και μεθοδολογία για να γίνουν παρελθόν. Καληνύχτα κόσμε.

Νιώθω τόσο μόνη μου. Είμαι 30, οι φίλες μου μισές παντρεμένες άλλες με σχέση. Δεν έχω παρέα να βγω. Τα Σαββατοκύριακα βγαίνουν με τους συντρόφους τους, τις καθημερινές δουλεύουν και νιώθω ότι πάντα εγώ επιδιώκω να συναντιόμαστε. Μου λείπει να βγω για ένα ποτό για ένα φαγητό. Το επάγγελμα μου δεν έχει πολύ συναναστροφή με κόσμο, έχω κάνει κάποιες νέες φίλες μέσω κοινών χόμπι αλλά και πάλι νιώθω ότι εγώ επιδιώκω και στέλνω πάντα μήνυμα να πάμε έστω ένα καφε. Νιώθω ότι γίνομαι κουραστική ώρες ώρες. Και χάνομαι για μέρες. Και νιώθω ακόμα πιο μόνη.

Ειδα καποια μην στο κιν του συζυγου μου απο την πρωην του μιλαμε ηταν μαζι προ δεκαετιας.Απ οτι καταλαβα εκεινος την πλησιασε..δεν ξερω τι να σκεφτω και πως να φερθω.Τοσα χρονια ετρεφε συναισθηματα γι αυτη;Η ειναι τυχαιο;Πειτε μου τη γνωμη σας σε αυτο σας παρακαλω ειναι πολυ σημαντικο για μενα..Δηλ δεν την ξεπερασε ποτε και την αναζητησε;