ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σε λιγους μηνες προκειτε να φυγω εξωτερικο για περιπου 6 μηνες. Αυτους τους μηνες δυστηχως θα συνηπαρξω στους ιδιους χωρους με ανθρωπους κακεντρεχεις, ειρωνες, λιγοψυχους οι οποιοι στην πρωτη κουτσουκελα σου, σε κοιτανε με υπεροψια νομιζωντας πως αυτοι ειναι παντογνωστες!!Δυστηχως ξανα λεω, δεν θα εχω καποια φιλη μαζι μου μιας και η παρεα μου αποφασισε να μεινει Ελλαδα, αλλα εγω αντιθετα θελω να φυγω εξω να δοκιμασω την τυχη μου. Με στεναχωρει το γεγονος οτι αντι να προσπαθει ο ενας για τον αλλον μιας και ημαστε ΕΛΛΗΝΕΣ (!!) και προκειτε να βρεθουμε σε "ξενο" περιβαλλον, τα συγκεκριμενα ατομα συμπεριφερονται με τον τροπο που ανεφερα πιο πανω. Εννοειτε πως ΔΕΝ θα τους κανω την χαρη να με λυγισουν, μιας και μια ζωη καλογαθη και καλοπροαιρετη ημουν, αλλα αρκετα. Εδω προκειτε για το μελλον μου, και δεν θα αφησω ενα τσουρμο "παιδακια" να με πανε πισω (Μιλαω για ηλικιες 20/23 και γω ειμαι 22χρ.)Εδω μια ερωτηση εκανα στο ομαδικο γκρουπ που εχουμε στο ιντερνετ και κανεις δεν μου απαντησε, ενω μετα απο 4 ωρες που ρωτησε κατι μια αλλη κοπελα, την απαντησαν σε 5'. Λυπαμαι που εχουμε καταντησει ετσι γιατι ναι , το 70% της σχολης ετσι ειναι( εκτος της παρεας μου, 3 ατομα δηλαδη.... ) Απλα ηθελα να το πω καπου, και πριν λιγο ξεσπασα σε κλαματα απο την ολη πιεση, αλλα ειμαι καλα.

Έχω εξάρτηση με τον καφέ. Όχι, όχι δεν καταλάβατε... Δεν μου αρέσει ο καφές και δεν πίνω καθόλου, ανέκαθεν. Αλλά ναι, μαστουρώνω και μόνο που τον μυρίζω, ειδικά τον ελληνικό καφέ, όχι όταν είναι βρασμένος αλλά ως σκόνη. Βάζω το κεφάλι μου μέσα στο βαζάκι του καφέ και τον εισπνέω (αχχχ) μου έρχεται να το ρουφήξω με την μύτη. Νομίζω πως κάπως έτσι ακούγονται οι ναρκομανείς όταν παίρνουν κόκα(;)

Κάθε νύχτα, μήνες τώρα, ξαπλώνω στη ζεστή σου αγκαλιά για να με πάρει ο ύπνος. Το διανοεισαι;Δε θα το μάθεις ποτέ. Δεν με αγκάλιασες ουτε μια φορά, κι ούτε υπάρχει ελπίδα, μα στη φαντασία μου είμαι ευτυχισμένη.

Δεν ξέρω γιατί, αλλά συνεχίζω να σε αγαπώ ακόμη. Ο θυμός που έχω για εσένα και για εμένα μια έρχεται την άλλη φεύγει, αλλά μου λείπεις είναι σα να έχω χάσει κάποιον, είναι περισσότερο σκληρό από όσο περίμενα. Πολλές φορές θέλω να κλαψω, αλλά τότε πονάω ακόμη περισσότερο. Το αλκοόλ βοήθησε λιγάκι γιατί πονάω με αφήνω να νιώσω και μετά δεν θυμάμαι πολλά, θυμάμαι μόνο ότι μίλησα, είπα αυτά που ήθελα ή τα έγραψα και μένει μονάχα μια πικρή γεύση με την εικόνα σου, το θάβω καλά μέσα μου μέχρι την επόμενη φορά που θα πιω και θα είμαι για λίγο ελεύθερη και ικανή να αντέξω τον πόνο.καποια στιγμή θα περάσει ή και όχι, αλλά θα μάθω να το διαχειριζομαι. Ελπίζω να είσαι καλά, πραγματικά καλά. Καληνύχτα και όνειρα γλυκά!

Καλησπερα σας θα ηθελα τη βοηθεια σας κι εγω με τη σειρα μου.. Εδω και 1,5 μηνα ειμαι με ενα παιδι αλλα δυστυχως λογω σπουδων ζουμε σε διαφορετικες πολεις(εκεινος Αθηνα εγω Γιαννενα). Με το παιδι αυτο γνωριζομαστε αρκετα χρονια και μαλιστα για ενα μεγαλο διαστημα καποια χρονια πριν ημασταν μαζι αλλα το πραγμα εσπασε την πρωτη χρονια που μπηκε στο πανεπιστημιο.. μου ειχε πει τοτε οτι ηθελε να ειναι στη ζωη μου και για ενα χρονο μιλουσαμε κανονικα και μαλιστα το διαστημα πριν τα ξανα βρουμε μου ελεγε συνεχεια υπονοουμενα για εμας και τη σχεση μας. Τελικα βρεθηκαμε τα φτιαξαμε και μου ειπε μαλιστα οτι θελει να ερθει και Γιαννενα να με δει.. Ομως τον τελευταιο καιρο τον βλεπω οτι ειναι καπως πιο χαλαρος ας το πω με την επικοινωνια μας.. Δηλαδη δε μιλαμε παρα πολυ και οταν καποια στιγμη τον ρωτησα αν ειμαστε καλα μου ειπε να μην ανησυχω και πως ολα ειναι ενταξει.. Αλλα τον ρωτησα εαν θα ερθει να με δει καθολου και μου ειπε οτι την περιοδο που θα ηθελε να ερθει προεκυψε ταξιδι στο εξωτερικο λογω των σπουδων του. Τοτε εγω του ειπα οτι αν ειναι θα ξανα βρεθουμε μια και καλη το καλοκαιρι αλλα εκεινος ειπε οτι του εχω λειψει και οτι θα προσπαθησει να ερθει καποια στιγμη αργοτερα.. Αλλα το βλεπω ακατορθωτο.. Απο την αλλη πολλες φορες οταν μιλαμε μεσω μηνυματων θα συμβει να μου αφησει αναπαντητο το μηνυμα και ενω του εχω πει οτι με ενοχλει ενω το διορθωνει αρχικα μετα συνεχιζει τα ιδια.. και καποιες φορες οταν του μιλαω για τους φιλους μου αλλες δειχνει να ζηλευει και αλλαες να ειναι κουλ.. Ζηταω τη βοηθεια και τις συμβουλες σας για το εαν αξιζει να κανω μια προσπαθεια και να συνεχισω οσο παει αυτη η σχεση απο αποσταση.Υ.Γ:οταν τον ειχα ρωτησει εαν θελει μονο σεξ η σχεση με την επανασυνδεση μας μου ειχε πει οτι δε θελει μονο σεξ και πως ξεκιναμε και βλεπουμε πως θα παει αλλα δε θελει να περασουμε παλι τα ιδια οπως στο παρελθον που χωρισαμε παλι.

Ζω μονάχα εν κρυπτώ

και νιώθω άσχημα. Έχω κουραστεί. Δεν ξέρω πόσο θα αντέξω ακόμη.

Κάποτε με αγάπησε και εμένα μία Αναστασία.Μακάρι να μπορούσα να γυρίσω το χρόνο πίσω.Ήταν ότι πιο αληθινό είχα ποτέ.

Κάποιοι έχουν πολλές ευκαιρίες, κάποιοι μερικές και κάποιοι καμία. Προσωπικά προσπάθησα πολύ να του αρέσω και το ήθελα τόσο πολύ αλλά αυτός ούτε φιλικά με ήθελε ούτε ερωτικά. Είναι με κάποια που απλά δεν έκανε τίποτε, ήταν φυσική η έλξη. Ξέρω πως δεν σας αρέσουν τα μίζερα, η κλάψα και τα λοιπά όμως ο πόνος και η απόρριψη υπάρχουν στη ζωές κάποιων και μερικές φορές έχουμε την ανάγκη να το μοιραστούμε.... Προσωπικά και πάλι, μετά τη τελευταία μου προσπάθεια να αρέσω σε κάποιον που ήθελα πολύ, η οποία κατέληξε σε προσβολές για την εμφάνιση μου και για τον χαρακτήρα μου από την μεριά του, κάτι χάθηκε μέσα μου για πάντα πια. Υποσχέθηκα στον εαυτό μου ότι ήταν η τελευταία φορά που προσπάθησα εγώ άλλωστε αν με ήθελε κάποιος άντρας θα έκανε αυτός κίνηση... Οπότε το πήρα απόφαση ότι έκλεισα σαν άνθρωπος, και ναι, κάποιοι το ξέρουμε ότι θα μεινουμε μόνοι. Δεν υπάρχει παρηγοριά σε αυτό οπότε δεν περιμένω κάποιο σχόλιο να μου δείξει το αντίθετο, απλά αυτός ο πόνος δεν περιγράφεται και ό,τι και να λέμε δεν μπορεί να απαλύνει.Κάνω την δουλειά μου όταν έχω δουλειά, δεν θέλω πλέον πάρε δώσε με κανέναν, όλα και όλοι μου φαίνονται ανούσιοι αφού δεν μπορώ να έχω κάποιον που θέλω να με αγαπάει. Γυρίζω σπίτι και κοιμάμαι και αύριο ξανά τα ίδια. Ούτε τα λεφτά δεν ξέρω τι να τα κάνω. Είτε έχω είτε δεν έχω, δεν με νοιάζει αφού μόνη τα σκορπίζω σε ανούσια πράγματα. Και δεν θέλω φίλες, γκόμενο και καυλα θα ήθελα αλλά δεν γεννήθηκα γι αυτά.Τα φιλιά μου, και η ζωή όλων μας συνεχίζεται.

Η περίοδος του καρναβαλιού με θλίβει.Θέλω τόσο πολύ να βγαίνω,να πηγαίνω σε πάρτυ,να πίνω,να ξεφαντώνω,να αφήνω πίσω μου την πίεση και απλά να περνάω καλά.Αλλα δεν κάνω τίποτα απο όλα αυτα,δεν εχω φίλους και καταλήγω να μένω μόνη μου στο σπίτι μου διαβάζοντας βιβλία και βλέποντας ταινίες γισ να σκοτώσω την ώρα...