ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έχω φτάσει 19 δεν έχω κοπελα και καλά κάνουν εφόσον είμαι καταθληπτικος δεν έχω στον ήλιο μοίρα

Δεν γράφω σεντόνια μην ανησυχειτε. Απλα θέλω να πω ότι είναι καλό οι άντρες να κάνουν πιο εντατικα check up και να έχουν επαφές με προφυλαξεις . Ο έρωτας της ζωής μου από το σχολείο που εδώ και χρόνια με έχει παντρευτει , μου εδωσε hpv χωρίς να το γνωρίζει. Οι εξετάσεις του ήταν φυσιολογικές και καθαρές. Κόλλησε σε κάποιο οίκο ανοχης που τον έστειλαν στα 15 του οι γονείς του για να γίνει "" άντρας """. Δεν είχα θέματα στο τοκετό έκανα δίδυμα και είναι υγιέστατα. Δε ντρέπομαι που κόλλησα, ήταν ο πρωτος μου. Η αγάπη μου για κείνον είναι μεγαλυτερη και μια αρρώστια δε θα με κρατήσει μακριά του. Καλη δυναμη σε όσους πασχουν ❤

τόσοι τρόποι να μιλήσουμε σήμερα, τόσες ευκολίες... κι όμως κανείς δε προσπαθεί πλέον. όλοι προτιμούν να είναι μόνοι. δε γουστάρουν να γνωρίσουν πραγματικά ενα άτομο. προτιμουν να είναι με την ιδέα στο μυαλό τους για κάποιο χαμένο ιδανικό. και να κολλάνε. ξυπνηστε λοιπόν. γνωρίστε νέα άτομα. βγείτε! κάντε ουσιαστικές σχέσεις. όχι μονο για την ιδέα που έχετε μόνο στο μυαλό σας. δώστε ευκαιρίες και σε νέα άτομα. αυτα.

Παλι. Παλι. Πάλι.. Κάθε μερα Προσπαθώ παρα πολυ να συγκρατουμαι. Πιστεύω οτι εχει κατάθλιψη. Σημερα τσακωθηκαμε γιατί δεν θελει να παει σε ειδικό να την δει. Προσπαθώ πάρα πολύ

Σήμερα έκλεισα ένα μεγάλο κεφάλαιο...2 χρονια τοξικοτητας...τον αγάπησα πολύ.. τον ερωτευτηκα παράφορα...2 χρονια μια σχεση on off..πάντα με είχε στο περιμενε...πάντα δεν ήταν σίγουρος για μας..4 μηνες περασε και μια κατάθλιψη.. Του στάθηκα,τον στηριξα,τον διεκδίκησα,επέμεινα και όταν έγινε Καλά ξεκίνησε παλι την καραμέλα δεν ξέρω αν θελω σχέση...οποτε αποφασιζα να φυγω έτρεχε και ζητούσε συγνωμη...χωριζαμε για 2-3 μηνες και κάθε βδομάδα επικοινωνούσε μαζί μου...με σκότωνε όλο αυτό...προσπαθούσα να προχωρήσω και δεν μπορούσα...πολυ παθος αυτή η "σχεση" αλλα και πολύ πόνο...Δεν άντεξα...τον μπλοκαρα από παντού...Δεν είναι αδυναμία...είναι ένας τρόπος για να φύγω από όλο αυτο...δε θέλω ν με ενοχλεί...Δεν θέλω αλλά πισωγυρίσματα.. είναι συναισθηματικά ανώριμος και ποτε δε θα ναι στήριγμα για μένα...με γέμισε κόμπλεξ.. ξερει μονο να παιρνει οχι να δινει..άντρας 7 χρονια μεγαλύτερος μου με πολλά χρηματα και όντας φοιτήτρια ζητούσε να πληρώνω φαγητα καφεδες ποτα..ενα δωρο δεν πήρα από αυτόν.. είχε χρόνο για όλα εκτος απο μένα.. παραπονα ολη την ωρα Για το σωμα μου, για τη στάση μου, για τη ζωή μου...Για όλα...όχι να το παινευτω αλλα ειμαι πολυ εμφανισιμη, μορφωμένη και πλεον με πολλή καλή δουλειά...ειχα φτσσει σε σημείο να μην έχω καθόλου αυτοεκτίμηση...Δεν μου έδινε ουτε τα βασικά...έφυγα...ημουν πολυ θυμα σε ολο αυτο...αργησα αλλα το καταλαβα...και επειδη δεν εχω μαθει ν φευγω σαν κλεφτης εστειλα ενα τελευταιο μηνυμα και τον μπλοκαρα απο παντού...θα αλλαξω κ σπιτι συντομα..δε θελω να τον ξαναδω..ειλικρινα δεν ξερω τι ερωτευτηκα αλλα στα 25 χρονια μου δε ειχα ξαναζησει ουτε νιωσει έτσι...θα δουλεψω με τον εαυτο μου γιατι για να με ελκύει ενας τοσο τοξικος χαρσκτηρας και να μενω, φταιω καπου και εγω..εύχομαι πραγματικά να μην αφήνετε ανθρώπους που αξίζουν να σας φεύγουν μέσα από τα χέρια...Και θεωρώ άξιζα και αξίζω πολλά..

Κατάντησα άνεργη και χωρίς πτυχίο. Πριν λίγους μήνες ορκίστηκα αρχαιολόγος. Δούλευα όλο αυτό το διάστημα δούλευα με τα χρήματα να Καλυψώ μεταπτυχιακό . Πριν λίγους μήνες με ειδοποίησαν για μια ανασκαφή στην Πάρο. « και που θα πας;» «Είναι μακριά να σε φτάνουμε» «φοβάμαι να πας εκεί» και όλο τα ωραία άκουσα απ τους γονείς μου . Όταν δεν κυνηγάω τη σχολή μου «είσαι άχρηστη για σκουπιδιάρα κανείς» μόλις κάνω ένα βήμα να το προσπαθήσω «που θα πας είναι μακριά δεν θα τα καταφέρεις θα σε βιάσουν αν πας μακριά». Δεν αντέχω άλλο . Σήμερα ξέσπασα στο πτυχίο (τη φωτοτυπία ) ευτυχώς όχι πολύ αλλά και πάλι δν ξέρω τι να κάνω δν ξέρω π να απευθυνθώ θα χρειαστεί επανέκδοση πτυχίου; Παρακαλώ οποίος γνωρίζει να με διαφωτίσει αν δν είναι κόπος ... Αν δν με έφταναν στα όρια μου δν θα το έσκιζα. Με κάνουν να νιώθω σκουπίδι ήδη από τότε π σπούδαζα. Δν τους ενδιαφέρει τίποτα μόνο οι τίτλοι . Έφτασα σε τέτοια απόγνωση π δν τους ενδιέφερε το γιατί έφτασα σε τέτοιο σημείο μόνο το πως να το κολλήσουν .. δεν ζήτησα χρήματα για την Πάρο δν ζήτησα βοήθεια πουθενά .. γιατί να πάρω την άδεια τους τη στιγμή π είμαι ενήλικη; Όλο το χειμώνα δούλευα promotion. « δεν είναι δουλειά αυτή για σένα εσυ θα γίνεις αρχαιολόγος θα είσαι σπουδαία δεν είσαι γυφτάκι να δουλεύεις εκεί». Με ξεσήκωσαν να παραιτηθώ να πάω ανασκαφή . Και μόλις με πήραν μόλις παράλιγο να κάνω το πρώτο βήμα «που θα πας δν θα τα καταφέρεις είσαι μακριά θα σε φανε». Παραιτήθηκα από τη δουλειά μ για να μην πάω . Έσκισα το πτυχίο μου πάνω στην απόγνωση μ κ τώρα είμαι ένα μηδενικό. Δν μου κάνει εντυπωση . Μάλλον ποτέ δν ήμουν για τίποτα . Έσκισα το πτυχίο μ και τώρα απλά επιβεβαιώθηκα ότι είμαι ένα σκουπίδι . Είμαι πολύ δυστυχισμένη ... δν αντέχω άλλο ....

Είμαι χονδρή (είμαι, δεν εθελοτυφλώ) και οι κοπέλες με πλησιάζουν εύκολα για να γίνουμε φίλες. Είμαι όμως και ανοιχτή, επικοινωνιακή, χιουμορίστρια, με αποτέλεσμα στην παρέα να είμαι ευχάριστη. Επίσης, επειδή μ'αρέσει να μαθαίνω για αθλητικά, αυτοκίνητα κλπ, ανοίγω άνετα συζητήσεις με τα αγόρια. Και μετά οι "φίλες" απομακρύνονται. Μέχρι τώρα, από το σχολείο και έπειτα, το έχω ζήσει 4-5 φορές. Με κόβουν από τις παρέες τους, αλλά επειδή δεν υπάρχει σοβαρός λόγος (δεν προσβάλλω, εννοείται δεν την πέφτω σε αγόρι άλλης/ου ποτέ!), απομακρύνονται με προφάσεις δουλειάς, σχέσης, οικογενειακών θεμάτων... Στενοχωριέμαι :(

Ήμασταν πριν 2 χρόνια μαζί , για λιγους μήνες . Ηταν ο δεύτερος μεγαλύτερος ερωτας μου, εκείνη επελεξε να απομακρυνθει. Σήμερα την ειδα με άλλον, έχασα την γη κάτω από τα πόδια μου. Μπορεί να ακουστεί αστείο, αλλά έβαλα τα κλάματα. Δεν μπορώ ακόμα να διανοηθω ότι την αγγιζει άλλος. Νομίζω πως ποτε δεν θς την ξεπέρασω. Πονάω!!!

"Έστησαν" την πρώτη μου δουλειά. Το αποτέλεσμα δεν ξέρω πως θα είναι αλλά σταυρώνω τα δάχτυλα τα πράγματα να πάνε καλά και να συνεχίσω με περισσότερη αισιοδοξία κι όρεξη για την επόμενη. Άγχος, χαρά μαζί.

Βρίσκομαι μακριά από τον τόπο μου 6 μήνες,σε μια πόλη που δεν ξέρω κανέναν,είμαι εδώ λόγο εργασίας,δεν έχω κανένα παράπονο ούτε από την δουλειά ούτε από τους συναδέλφους μου,αλλά δεν έχω φίλους εδώ που είμαι,μιλάμε με κάποιους από τους δικούς μου μέσω μηνύματον είτε δια τηλεφώνου,αλλά δεν είναι σαν την φυσική πραγματικη επαφή,θέλω να κάνω μια συζήτηση με κάποιον γενικου περιεχόμενου,να γελάσουμε να αναλύσουμε κοινωνικά ζητήματα, προβληματισμούς,να πιούμε ένα καφέ!Προς το παρόν της βγάζω με αλκοόλ καφέ και τσιγάρο! Ήθελα απλώς κάπου να το πω,καλό βραδυυυυυυ!😁