ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μετά από 8 μήνες σχέσης,σήμερα ήταν η πρώτη φορά που τσακωθήκαμε έντονα.Ξεφύγαμε λίγο στην ένταση της φωνής και οι δύο,και τα νεύρα στην τσίτα,αυτό και τίποτα περισσότερο.Και χωρίς να το καταλάβουμε,πάνω στην ένταση της στιγμής,συνευρεθήκαμε ερωτικά.Ήταν ό,τι πιό έντονο έχω ζήσει μαζί του όλο αυτό το διάστημα που είμαστε μαζί,ήταν ανεπανάληπτο.Τώρα είμαστε μιά χαρά,όπως πρίν τσακωθούμε,αλλά δέν ξέρω... Δέν θέλω να λύνουμε έτσι τις διαφορές μας.

Μεταξύ δυο φάσεων, η κουβέντα καθορίζει την ένταση. Η έξυπνη γυναίκα σου δημιουργει προϋποθέσεις. Κι ο Έρωτας είναι πολύπλοκος για να τον καταλάβει ένας άντρας.

Δεν ήθελε ούτε δεσμεύσεις ούτε τίποτα όταν γνωριστήκαμε, ήθελε να κάνει σεξ. Αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί δε μου το είπε, γιατί με οδήγησε να πιστεύω ότι ήθελε παραπάνω. Γιατί μου έκανε ζήλιες και παράπονα χωρίς λόγο. Φυσικά και την παρεξηγησα. Δεν ήθελε ποτέ τίποτα παραπάνω και εγώ κόλλησα χωρίς αιτία απλά επειδή δε μίλησε... Να είσαστε ξεκάθαροι.

Είμαι άντρας κοντά στα 25. Ξαφνικά άρχισα να με ελκύουν και οι άντρες. Δεν έχω κάποιο κόμπλεξ και δεν με ενοχλεί. Απλά δεν ξέρω πως ξεκίνησε όλο αυτό και δεν ξέρω πως να το διαχειριστώ.

Πώς να της δώσω ένα τριαντάφυλλο μη γνωρίζοντας άλλον τόπο συνάντησης εκτός από τον εργασιακό της χώρο, όπου πηγαίνω τακτικά για συναλλαγές και τη συναντώ μόνο εκεί;

Σήμερα πέρασα πολύ ωραία.. Βγήκα έξω με τους φίλους μου και γελάσαμε συζητήσαμε και όλα αυτά τέλος πάντων.. Πάλι καλά που τους έχω και ξεχνιέμαι λίγο.. Σήμερα άκουσα ένα τραγούδι που είχα καιρό να ακούσω η αλήθεια είναι.. Είναι της Nalyssa Green το πάλι καλά.. μακάρι να μπορούσα να περιγράψω το πως ένιωσα εκείνη την στιγμή..

Κάνε το πρώτο βήμα. Τόλμησέ το. Ο κόσμος είναι γεμάτος με ανθρώπους που φοβούνται να πάρουν το ρίσκο. Ονειρεύεσαι τον εαυτό σου σε εκείνη τη δουλειά; Στείλε το βιογραφικό σου σήμερα κιόλλας. Μπορεί να είσαι αυτός/ή που ψάχνουν! Είσαι ερωτευμένος και δεν ξέρεις αν θα βρεις ανταπόκριση; Δείξε το! Ο κόσμος είναι γεμάτος με τόσο τρελά ερωτευμένους ανθρώπους που πνίγουν τα συναισθήματα τους λόγω ανασφάλειας. Θες να αλλάξεις τις συνθήκες της ζωής σου; Να ταξιδέψεις; Να γνωρίσεις νέους ανθρώπους; Να ξεκινήσεις ένα καινούργιο χόμπυ που ήθελες τόσο καιρό αλλά όλοι οι γνωστοί σου σου λένε πως είσαι παράλογος/η; Κάνε το. Ξέχνα ντροπές και αμφιβολίες επιτέλους! Συγχώρεσε και ζήτα συγγνώμη. Πες "σ'αγαπώ' και 'μου λείπεις'. Και θα δεις πως αν κάνεις το πρώτο βήμα όλα θα γίνουν λίγο πιο εύκολα.

Σήμερα με έπιασε μια μελαγχολία. Τα δάκρυα δραπετεύουν χωρίς επιστροφή. Κοντεύουν τέσσερα χρόνια από τη μέρα που έμεινα ολομόναχη. Παρ’ ότι ακολουθώ το μονοπάτι των πενήντα, ακόμα ελπίζω ότι θα έρθει η μέρα που θα βγω από αυτή τη μοναξιά. Ειδικά μετά την περσινή χρονιά που αναγκαστήκαμε όλοι σε μια μοναχικότητα. Δεν ξέρω αν είναι παράλογο να ελπίζω και να εύχομαι ότι θα βρω κι εγώ έναν άνθρωπο στο δρόμο μου και θα πάψω να είμαι μόνη μου, αλλά παρ’ όλα αυτά ελπίζω. Αλήθεια αναρωτιέμαι θα έρθει αυτή η μέρα; Δεν ξέρω, αλλά το επιθυμώ πολύ με όλη τη δύναμη της ψυχής μου, πάρα πολύ. Κουράστηκα να μην μοιράζομαι. Αισθάνομαι και νιώθω ακόμα ότι μου αξίζει να αισθανθώ την ευτυχία του μοιράζομαι, νοιάζομαι, αγαπώ και αγαπιέμαι. Έκανα μια προσπάθεια μέσα από την στήλη σε αναζητώ πριν δύο χρόνια περίπου αλλά δεν οδήγησε πουθενά γιατί, δεν ξέρω γιατί, αλλά δεν εμφανίστηκε ποτέ. Ίσως να μην ήταν η στιγμή κατάλληλη. Δεν τολμώ να ξαναμπώ σε αυτή τη διαδικασία να απαντήσω σε κάποια αναζήτηση. Αλλά και δεν ξέρω πώς να προχωρήσω ανάλογα. Δεν απελπίζομαι όμως. Αυτό που ξέρω είναι ότι έχω μια μεγάλη καρδιά που είναι έτοιμη να αισθανθεί όλα τα συναισθήματα. Κάποτε είχα ακούσει ότι την ευτυχία μπορούμε να την προσφέρουμε χωρίς να την έχουμε καν εμείς οι ίδιοι. Στη προκειμένη περίπτωση θέλω να προσφέρω και να λάβω στιγμές ευτυχίας. Να είμαστε όλοι καλά και να έχουμε την υγεία μας.

Το παραδέχομαι ότι με έχουν πιάσει απίστευτες κρίσεις ζήλιας! Με το αγορι μου είμασταν συμφοιτητές, τώρα έχουμε τελειώσει και έχουμε σχέση εξ αποστάσεως έως ότου τακτοποιήσουμε το θέμα με την σχολή μας και τα του κοβιντ. Έχω να τον δω 4 μήνες από τότε που ξενοικιασαμε δηλαδή και εκείνος σήμερα βρίσκεται στην πόλη μας μαζί με την παρέα μας και ζηλεύω παρά πολύ που είναι όλοι τους μαζί και εγώ δουλεύω όλη μερα.. Καταλαβαίνω πως δεν είμαι πολύ λογική αλλά σκέφτομαι μήπως αντί να πήγαινε να ερχόταν να δει εμένα, η να πηγαίναμε μαζί κάποια στιγμή που θα έπαιρνα άδεια.. προσπαθώ να το ελέγξω αλλά δεν μπορώ :/

Είμαι κοπέλα 25 και σε σχέση με άντρα 35 εδώ και ένα περίπου χρόνο. Το τελευταίο διάστημα ειδικά διαπιστώνω πως μόνο τον εαυτό του κοιτάει, γκρινιάζει συνεχώς ότι δεν έχει βοήθεια με τις δουλειές στο σπίτι, ενώ εγώ σπουδάζω στο μεταπτυχιακό και δουλεύω παράλληλα full time στον κλάδο μου, ότι δεν έχει χρόνο ενώ μια χαρά έχει μισή μέρα κάθε μέρα, το ερωτικό ανύπαρκτο (1 φορά τον μήνα και αν γίνει, δεν ασχολείται καν, θέλει να μπει στο ψητό αμέσως). Ακόμα και τις άδειες για διακοπές τις έβαλε οποίες μέρες ήθελε, χωρίς να ρωτήσει καν αν μπορώ, αφού θα πηγαίναμε υποτίθεται μαζί. Εγώ ζορίζομαι αρκετά κάθε μέρα, καθώς τρέχω από το ένα στο άλλο και ταλαιπωρία με τα μέσα (2-3 ώρες κάθε μέρα) και όποτε του πω κάτι, η απάντηση του είναι σιγά μωρέ, πως κάνεις έτσι, μη γκρινιάζεις, κουράζεσαι πανεύκολα, κτλ. Με τόση απελπισία προφανώς δεν θέλω καν να πάω μαζί του πουθενά, γιατί θα είναι χαμένος χρόνος. Το καλύτερο είναι ότι μιλάει και με τις ώρες καθημερινά με τη μαμά του που μένει σε άλλο μέρος, ενώ απαιτεί να πληρώσω και το ξενοδοχείο στις υποτιθέμενες διακοπές (που δεν σκοπεύω καν να πάω, να πλήρωνα αν έστω περνούσα καλά).