ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

να μήν μπορεί να χαρεί τις προσωπικές του στιγμές λόγω έλλειψης χώρου.Στα ημιδιαμονής όσες φορές έχουμε πάει δέν νιώθω άνετα κατ'αρχάς γιατί νομίζω ότι με κοιτάνε περίεργα στη ρεσεψιόν,ακόμα και άλλα ζευγάρια που τυχόν συναντήσουμε εκεί.Επίσης,έχω θέμα με την καθαριότητα,κι ενώ φαίνονται όλα καθαρά,εγώ δέν εμπιστεύομαι.Στο αυτοκίνητο πάλι δέν μπορώ γιατί κάθε φορά βγαίνω με λουμπάγκο,και επίσης επειδή αναγκαστικά πηγαίνουμε σε ερημικά σημεία,φοβάμαι για το τί μπορεί να μας συμβεί εκεί.Τα Σ/Κ,τώρα με την απελευθέρωση των μετακινήσεων,λείπουν οι γονείς του αγοριού μου και πηγαίνω σπίτι του,αλλά ούτε εκεί δέν ησυχάζω.Κάθε φορά που ακούω θόρυβο νομίζω ότι άνοιξε η πόρτα και γύρισαν,και τον βάζω κάθε τόσο να τους παίρνει τηλέφωνο λέγοντας τους άσχετα πράγματα,για να βεβαιωθούμε ότι όντως είναι στο εξοχικό τους.Η αλήθεια είναι τον πρήζω κάθε φορά,γίνομαι υπερβολική.Το αγόρι μου μου λέει πως από τη στιγμή που πρός το παρόν δέν έχουμε άλλες λύσεις,θα πρέπει να συμβιβαστούμε με αυτές που έχουμε,και ότι είμαι περίεργη.Χθές συζητούσαμε γι'αυτό το θέμα,και μου είπε ότι πρέπει να χαλαρώσω,να είμαι πιό άνετη και να μήν τα μεγαλοποιώ όλα.Ακόμα μου είπε,πως άν δέν με αγαπούσε τόσο πολύ,δέν θα ανεχόταν τις φρίκες που τρώω σ'αυτό το θέμα.Έ αυτό ήταν που με πείραξε πολύ,και τσαντίστηκα.Μου είπε πως άν σκεφτόμουν σωστά,θα καταλάβαινα ότι αυτό που μου είπε ήταν καλό,και δείχνει πώς νιώθει για μένα.Εντάξει,δέν ξέρω,μπορεί να έχει δίκιο... Τελικά γίνομαι παράλογη του τύπου το ένα μου βρωμάει και το άλλο μου ξινίζει;

Να γεννιέσαι άσχημος! Αντικειμενικά δεν είμαι όμορφος άντρας. Ίσως να προβάλλω μια γοητεία αλλά μέχρι εκεί. Ακόμα και αυτη δεν είναι ικανή να κρατήσει μια ερωτική σχέση. Όσο καλή συμπεριφορά και να υπάρξει θεωρώ ότι η εμφάνιση κάποια στιγμή κουράζει όπως πχ όταν έβγαινα με μια πολύ όμορφη γυναίκα και την έβλεπα όταν πέρναγε ένας ωραίος τύπος , το πώς τον κοίταζε. Ζήλευα μπορώ να πω. Μου είναι δύσκολο να αποδεκτώ το γεγονός αυτό!! Δεν μπορώ να πλησιάσω μια γυναίκα , όσο όμορφα και να προσεγγίσω , νιώθω τον εαυτό μου άσχημο στα μάτια της εκάστοτε γυναίκας.. Έχω προσπαθήσει να το αποδεχτώ αλλά μάταια!! Δεν έχω την δύναμη αυτή και δεν θα μπορέσω ποτέ μιας και έχω περάσει τα 30 !! Δεν έχω κάτι να προσφέρω σε μια γυναίκα και πολύ σωστά φεύγουν από δίπλα μου ή περνάω τελείως ΑΠΑΡΑΤΉΡΗΤΟΣ !! Υπάρχουν σημαντικότερα προβλήματα το κατανοώ αλλά με έχει κουράσει πολύ ψυχολογικα το κομμάτι αυτό.. Επίσης γνωρίζω ότι δεν είμαι ο πρώτος ούτε ο τελευταίος που αισθάνεται ετσι και όσοι πέρασαν ή περνούν από αυτό το στάδιο , θα ήθελα πραγματικά μια συμβουλή ή την άποψη σας και πώς μπόρεσαν και προχώρησαν!!!

Ας πιάσουμε τα πράγματα από την αρχή. Τα δύο τελευταία καλοκαίρια δούλευα σε ένα ξενοδοχείο που απέχει μία ώρα από το σπίτι μου. Φέτος όμως έκλεισα δουλειά σε ένα άλλο ξενοδοχείο μεγάλου ομίλου στη Ρόδο που είναι αρκετά μακριά και θα πήγαινα εκεί με τον κολλητό μου. Ενώ στο ξενοδοχείο που δούλευα πέρυσι επειδή ήταν μικρό τα έκανα σχεδόν όλα και ήταν αρκετά εξουθενωτικό στο καινούριο η θέση μου είναι συγκεκριμένη και πολύ πιο χαλαρή - σύμφωνα με αυτά που έχω συζητήσει. Το θέμα είναι όμως ότι τις τελευταίες μέρες ο προηγούμενος εργοδότης μου με παίρνει συνεχώς τηλέφωνο και με παρακαλάει να πάω σε αυτούς με την πρόφαση ότι με έχουν ανάγκη και ότι δεν τα καταφέρνουν - μου δίνει τον ίδιο μισθό όμως χωρίς ρεπό…Τι να κάνω; Να πάω στο περσινό ξενοδοχείο εδώ δίπλα που γνωρίζω πως είναι τα πράγματα (αρκετά κουραστικά) αλλά ξέρω την όλη κατάσταση και τους περισσότερους εργαζόμενους ή να πάω Ρόδο με τον φόβο του άγνωστου σε μια καλύτερη θέση (κατά τα λεγόμενα τους) με ρεπό και με τον κολλητό μου; Υ.Γ. Έχω ξανά πάει σεζόν σε νησί άλλες δυο φορές μόνος μου και δεν άντεχα από το άγχος και κάθε φορά γυρνούσα πίσω τις πρώτες μέρες

Έχω να κάνω μια επέμβαση αύριο, ήμουν μες το άγχος όλη μέρα. Περίμενα μια κουβέντα καθησυχαστικη από το σύντροφό μου. Ήταν απών. Του είπα να μην κάνει τον κόπο να με πάει ούτε στο νοσοκομείο. Θα είμαι μόνη μου. Εντελώς.

Απάντηση σε στόρι του τυπου "τα μαλλιά σου είναι για χαιδεμα" τι θεωρειται? Δεν μου έκανε αυτό το σχόλιο αλλά παρομοιου υφους. Κάναμε πριν χρόνια παρέα και έχουμε κρατήσει επικοινωνία. Ζούμε πια μόνιμα σε διαφορετικές πόλεις και οι δυο. Δεν μπορώ να καταλάβω αν μου την πέφτει, αν καυλαντιζει απλά , αν είναι η ιδέα μου. Γενικά μου πετάει κατά καιρούς υπονοούμενα αλλά εγώ κυρία. Αγόρια και κορίτσια τα "φώτα" σας

Καλησπέρα. Θέλω να ακούσω την άποψη σας για ένα θέμα. Πήγα σε έναν γιατρό για 1η φορά κ αφού παινεψε πολύ τον χαρακτήρα και την ομορφιά μου, φευγοντας μου είπε να ακολουθήσω τον γιο του στο ινσταγκραμ για να γνωριστούμε καθώς είμαι καλή κοπέλα όμορφη κλπ. Τον ακολούθησα και με δέχτηκε την ίδια μέρα αλλά δεν μου μίλησε ποτέ. Μετά από κάποιους μήνες του έστειλα μνμ τι κάνεις κλπ κ απάντησε ευγενικά κ ευδιάθετα. Όταν όμως του είπα να πάμε για καφέ αρνηθηκε και μου είπε έχεις μιλήσει με τον πατέρα μου που σου είπε να γνωριστούμε αλλά εδώ κ κπ διάστημα ειμαι με κοπέλα. Να τον πιστέψω;; η απλώς δεν του αρεσα εμφανισιακά, η το στυλ μου η λόγω του πρβλ υγείας(hpv) που είχα και το ήξερε ο πατέρας του;;

Μετα την καραντινα νιωθω χειροτερα απο οταν ειμασταν σε καραντινα. Εχουν ανοιξει ολα αλλα εγω δεν εχω διαθεση να βγω. Νιωθω μια μουνταδα. Εναν χειμωνα στη διαθεση μου. Ισχυει και για αλλους?

Γιατι οταν ειμαστε στο σχολειο δεν ξερουμε τι θελουμε να κανουμε μετα απο αυτο? Βαζουμε επιλογες για σπουδες εντελως στα τυφλα(τουλαχιστον εγω) και μετα τις σπουδες οταν βγουμε στη δουλειά αντιλαμβανομαστε οτι ειτε βαριομαστε αφορητα το αντικειμενο ειτε δεν μας γεμιζει κτλ ειτε οτι πιστευαμε οτι θα ειναι κατι διαφορετικο. Και μετα,και μετα τι, ατελειωτο ψαξιμο του εαυτου μας, σε τι ειμαστε καλοι τελικα, τι μας αρεσει, που θα μπορει να μας ζησει κιολας. Αυτο μονο στρες μας γεμιζει ειδικα οταν πεφτουμε πανω σε ανθρωπους που ηξεραν τι ηθελαν απο τοτε.

Είναι πως ενώ είναι μαζί μου, πάλι με το παρελθόν του ασχολείται. Ακόμη κολλημένος είναι και κατά τ' άλλα κοιτά να ξεκολλήσεις εμένα. Ας πάει, να μάθει την αλήθεια που τόσο τον καίει, ακόμη. Το έχει κανονίσει ήδη, αφού. Όλα τα καταλαβαίνω κι ας κάνω τη χαζή. Σας παρακαλώ.

ειχα περασει φυσικοθεραπεια το 2017 και ειμαι στα τελη 4ου ετους και χρωσταω 25 μαθηματα για πτυχιο ευτυχως εγιναν η εξ αποστάσεως εξετασεις και περασα αρκετα μαθηματα εκει αλλιως θα χρωστουσα ολα σχεδον τα μαθηματα με τις θεωριες τα καταφερνω καλυτερα τα εργαστηρια ομως με εχουν καταστρεψει και εχω απελπιστει εννοειται πως δεν μου αρεσει το αντικειμενο και ειμαι κοντα στο να τα παρατησω ολα για πειτε με την γνωμη σας