ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τον τελευταίο καιρό βλέπω πολύ συχνά όνειρα με τους παιδικούς μου φίλους στα οποία είτε αναβοιώνονται παλιές μας περιπέτειες είτε ξανά ενωνόμαστε στην ενήλικη πλέον ζωή μας μετά από τόσο καιρό. Εδώ να σας ομολογήσω πως παλιά ήμασταν μια ομάδα 4 ατόμων που από την ηλικία των 3 έως 12 ήμασταν αχώριστοι και όλοι μέρα παίζαμε ένα σωρό παιχνίδια, περιπέτειες (προ τεχνολογίας) στο χωριό τα οποία σήμερα δεν πρόκειται να τα ξανά ζήσει η σημερινή νεολαία. Αυτά τα χρόνια μπορώ να πω ήταν από τα καλύτερα της ζωής μου και είμαι πολύ χαρούμενος που είχα μια όμορφη και σωστή παιδική ηλικία. Το κακό όμως είναι πως από την στιγμή που πήγαμε γυμνάσιο, ο χαρακτήρας τους άλλαξε πάρα πολύ ενώ εγώ επιδίωκα άλλα πράγματα με αποτέλεσμα να κάνω νέες γνωριμίες ενώ αυτοί οι τρεις να παραμείνουν μαζί κάνοντας όμως και εκείνοι τις δικές τους φιλίες. Αυτό όμως είχε σαν αποτέλεσμα να απομακρυνόμαστε σιγά σιγά και στο λύκειο πλέον να κόψουμε κάθε επαφή. Δέκα χρόνια έπειτα, αυτοί παραμένουν ακόμη κολλητοί φίλοι ενώ εγώ δεν έχω καθόλου επικοινωνία μαζί τους. Αυτό μπορώ να πω πως με θλίβει κατά βάθος μιας και μαζί έχουμε χαράξει τις πιο όμορφες αναμνήσεις και τώρα δεν λέμε ούτε ένα τυπικό "γειά". Πολύ θα ήθελα να τα ξανά βρω μαζί τους όμως αυτό είναι αδύνατο, μιας και είναι τελείως αντίθετοι από τα δικά μου πιστεύω και αρχές. Για να σας δώσω να καταλάβετε είναι, πλέον, άτομα χωρίς ιδιαίτερες γνώσεις και μόρφωση, χωρίς στόχους,χωρις όνειρα, που πίνουν, καπνίζουν, βρίζουν κάνουν αλητείες και λοιπά. Εγώ είμαι καθαρά αντιθέτως σε όλα αυτά και για αυτό έχουμε κόψει την κάθε επαφή. Δεν φταίνε αυτοί όμως που έγιναν έτσι, παρασύρθηκαν τότε στο γυμνάσιο... Αυτό που με παραξενεύει τώρα εμένα είναι γιατί να τους ονειρεύομαι τώρα τόσο συχνά χωρίς να τους σκέφτομαι μπορώ να πω ιδιαίτερα. Μήπως το υποσυνείδητο μου θέλει να μου πει κάτι; ίσως να νιώθω εγώ κάποιο εσωτερικό κενό;; δεν ξέρω... Αυτά ηθελα να σας εξομολογηθώ που με "βασανίζουν" τελευταία. Κάθε άποψη δεκτή, ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σας.

Εχθές το βράδυ την ώρα που γύρισα απ'τη δουλειά,η κοπέλα μου ήταν στο δωμάτιο και δέν με κατάλαβε.Πλησίασα και την άκουσα να μιλάει με μιά φίλη της στο τηλέφωνο.Άκουσα την κοπέλα μου να λέει στη φίλη της για τον πρώην της.Συγκεκριμένα της είπε ότι ήταν μεγάλος μ.....ας,αλλά ήταν πολύ καλός στο σέξ γι'αυτό και την πάτησε και έμεινε τόσο καιρό μαζί του.Εννοείται ότι έπαθα πλάκα κι έφυγα και βγήκα στο μπαλκόνι να κάνω τσιγάρο.Μετά από λίγο ήρθε κι εκείνη,και με ρώτησε πότε γύρισα κι ότι δέν με κατάλαβε.Με αγκάλιασε,με φίλησε,τα γνωστά,σάν να μήν έτρεχε τίποτα,κι στο μεταξύ να είμαι χάλια όπως μέχρι αυτή τη στιγμή.Μ'αυτόν έχουν χωρίσει πάνω από 3 χρόνια,εμείς είμαστε μαζί σχεδόν 2,και εδώ και 6 μήνες συγκατοικούμε.Δέν έχω καταλάβει μέχρι τώρα ότι εξακολουθεί να έχει κόλλημα μαζί του,για να συζητάει όμως με τη φίλη της γι'αυτόν,κάτι σημαίνει.Μπορεί να ήταν και τυχαία συζήτηση,ξέρω κι εγώ;Δέν της έχω πεί τίποτα γι'αυτό που άκουσα,αλλά είμαι κάπως και το καταλαβαίνει και με ρωτάει τί έχω,και της λέω ότι απλά μου βγαίνει η κούραση απ'τη δουλειά.Να της μιλήσω ή να το αφήσω;Έχω επηρεαστεί πολύ απ'αυτό,το σκέφτομαι και δέν μπορώ να ηρεμήσω.

Πως κάνεις παρέες όταν είσαι σε μια πόλη που δεν ξέρεις κανέναν και στη δουλειά σου δεν έχεις συναδέρφους για να κάνεις γνωριμίες? Μου λείπει η αίσθηση της παρέας. Δεν είμαι και η πιο κοινωνικη και εξωστρεφής αλλά θέλω να κάνω παρέες... δεν ξερω ομως το πως. Οι παρέες μου από την σχολή δεν έχουν κρατήσει και νοιώθω πολύ μόνη

Χθές στο γυμναστήριο. Δύο τύποι με σχολίαζαν σχεδόν κατάμουτρα. Από ότι κατάλαβα πρέπει να άρεσα στον ένα και ρωταγε την γνώμη του άλλου. Ο άλλος πρησμένος από τό πολύ φάρμακο νομίζωντας πως είναι ο Ροκ του γυμναστηρίου του λέει δεν έχω δει ποίο άσχημη. Λοιπόν το κομμέντ αυτό αλήθεια με αηδιάσε γιατί το είπε κάποιος οποίος δεν θα έδινα ποτέ σημασία στην ζωή μου. Καθόλου το στιλ μου. Εγώ συνέχισα την γυμναστική μου δεν δίνοντας σημασία συνέχιζε ο άλλος φίλος του να με κοιτάει μάλλον του άρεσα. Τι κρίμα ώμος που με έχουν ξενερώσει τόσο πολύ ο μισογυνισμός τούς καί ελπίζω να μην ξαναβρούν θηλυκό στην ζωή τους τέτοια ανθρωπάκια τους αξίζει η μοναηι

Κανονίζουμε 2ο ραντεβού. Δεν εμφανίζεται ποτέ. Με έχει στήσει κανονικότατα και τελευταία στιγμή μνμ "σόρρυ για την ώρα πολύ δύσκολη μέρα σήμερα" του λέω μην αγχονεσε ξεκουράσου. Μαλακα ήθελα να του πω αλλά τεσπα. Επόμενη μέρα μνμ Έχω συνάχι δεν ειμαι πολύ καλά εδώ και 2 μέρες πιστεύω σε 3 μέρες θα είμαι εντάξει Να κανονίσουμε κάτι για τοτε; Το διαβάζω και δεν απαντάω για ώρες το αφήνω. Αποφασίζω να απαντήσω ανοίγω συνομιλία και έχει διαγράψει τα μηνύματα. Τώρα κάποιος να μου το εξηγήσει αυτό σας παρακαλώ Αυτό και όλη την συμπεριφορά. Όχι ότι δεν καταλαβαίνω ότι στα τέτοια του...αλλά θέλω γνώμη

Καλημέρα σας.. Με την σειρά μου κι εγώ να πω ότι είμαι ένας άνθρωπος εσωστρεφής , όχι ιδιαίτερα κοινωνικός. Δεν είμαι από τους τύπους που θα πιάσουν εύκολα κουβέντα , όχι επειδή δεν θέλω αλλά δεν μου βγαίνει. Ήμουν είμαι και ίσως θα είμαι πιο σοβαρός και ήσυχος πχ μπορεί να είμαι με παρέα έξω και η παρέα μου να είναι με τις κοπέλες τους και αυτές να φέρουν κάποιες φίλες τους , ε λοιπόν δεν μπαίνω καν στην διαδικασία να ξεκινήσω συζήτηση ή να μπω στην συζήτηση που ήδη υπάρχει. Ειδικά αν μου αρέσει κάποια από αυτές , εκεί είναι που δεν μιλάω καθόλου και δεν ξέρω τι γιατί. Δεν το κάνω εσκεμμένα , ούτε θέλω να το παίξω ιστορία , απλά μου βγαίνει. Γενικά έχω το κακό να δενομαι συναισθηματικα με τους ανθρώπους κ πλέον αυτό με φοβίζει. Βέβαια καμία σχέση το ένα με το άλλο απλά το αναφέρω. Ένα βασικό πρόβλημα μου θεωρώ ότι είναι τα δόντια μου. Είχα θέματα από μικρός , τα παραμέλησα και εγώ και έτσι εδώ και 10 χρόνια τουλάχιστον δεν έχω χαμογελάσει ποτέ , πάντα θα έβαζα το χέρι μου μπροστά δήθεν ή απλά δεν θα γελαγα. Όλο αυτό μου έριξε την ψυχολογία και την αυτοπεποίθηση μου , όση κι αν υπήρχε ! Εδώ και δύο μήνες έχω ξεκινήσει να τα φτιάξω. Τα λεφτά είναι γύρω στα 5000€. Πάρα πολλά λεφτά τα οποία δουλεύω πολύ σκληρά για να τα βγάλω. Κι όλα αυτά με την ελπίδα ότι επιτέλους θα μπορώ να μιλάω και να χαμογελάω στον κόσμο και να μην ντρέπομαι. Δεν είμαι κανένας κούκλος αλλά νομίζω ότι ένα όμορφο χαμόγελο είναι έξτρα ελκυστικό. Δεν ξέρω πως θα νιώσω την στιγμή όπου θα είμαι έτοιμος , το μόνο που εύχομαι είναι να νιώσω καλά και μπας κ ανέβει αυτή η αυτοπεποίθηση μου , μήπως και κάνω κάτι γιατί βαρέθηκα τόσα χρόνια αυτήν τη μοναξιά..

Σκέφτομαι καθημερινά κάποιον που έχω χρόνια να δω. Θέλω απλά να σταματήσει αυτό, καμία ιδέα;

όλους αυτούς που ποτέ δε σε στήριζαν, χάνουν τη γη κάτω από τα πόδια τους...

Και δεν έχω προχωρήσει σεξουαλικα ακόμα. Νοιώθω ότι θέλω να ερωτευτώ και να προχωρήσω, έχω φτάσει στο σημείο κάθε άντρα να τον βλέπω σαν υποψήφιο συντρόφο. Αλλά έτσι όπως είναι η κατάσταση με τον ιό έχω να δω κόσμο τόσο καιρό. Θέλω να γνωρίσω καινούργιο κόσμο αλλά όχι μέσω σοσιαλ.. Αντε να τελειώσει όλο αυτό να δω άσπρη μέρα

γιατι συνεχιζουμε να βγαινουμε με καποιον που δε περναμε καλα, δε μας φερεται καλα κλπ;